پس از آنكه بسيج دانشجويي دانشگاه علامه طباطبايي(ره) در ارتباط با قدم زدن وزير امور خارجه كشورمان با جان كري همتاي امريكايي خود واكنش نشان داد و در متني محترمانه و دلسوزانه اين عمل را به دور از ارزش‌ها و اصول انقلاب اسلامي خطاب كرد، دكتر نوبخت، سخنگوي محترم دولت به اين نامه پاسخ داد كه محتواي آن تداعي‌كننده همان رويكردي است كه تلاش مي‌كند منتقدان دولت را مشتي بي‌سواد و خام معرفي كند! ادبياتي كه پيش از اين بارها به اشكال مختلف از برخي مسئولان دولتي شنيده شده است.
اين بار دكتر نوبخت با ادبياتي تلويحي و نه آنچنان صريح و البته آميخته با احترام، به تخريب قشر دانشجو پرداخته و آنها را به گونه‌اي ناپخته و خام جلوه داده است. در بخشي از اين جوابيه آمده است: « اما در مورد اينكه چون بخشي از مذاكره وزير امور خارجه ايران و امريكا به جاي نشستن، در حال قدم زدن انجام شد پس «موجبات سرافكندگي و شرمساري اقشار آگاه جامعه فراهم شد»، به اين داوري معتقد نيستم. به نظر مي‌رسد حداقل با استادان محترم دانشگاه محل تحصيل خود صحبت نماييد.
چنانچه اكثريت آنها اظهار داشتند كه مذاكره در حال نشستن بلامانع است ولي در حال قدم‌زدن آن طور كه شما در نامه نوشته‌ايد «اقدام ننگين»، قطعاً اينجانب بايد در دفاع از فرزندان غيور ملّت بزرگ و حق شناس ايران يعني هيئت مذاكره‌كننده ايراني كه رهبر معظم انقلاب در ديدار مجمع عالي بسيج مستضعفين در تاريخ 6/9/1393 مجدداً آنها را تحسين مي‌نمايند، تأمل نمايم.» اين جنس پاسخ دادن‌ها، بسيار از دولتمردان مشاهده مي‌شود و شايد اين جوابيه نيز آنچنان غيرطبيعي نباشد كه در موردش صحبتي يا تحليلي شود چراكه مشي دولتمردان به محاق بردن همه نوع قشر منتقد است. اينكه رفتار دولت تمناي تعريف و تمجيد را نشان مي‌دهد و ذره‌اي حداقل خود را در معرض انتقاد قرار نمي‌دهد، بسيار نگران كننده خواهد بود و شايد آن فرصت اصلاح امور را از خود بگيرد و پا در وادي كبر و غرور نهد كه تاريخ براي آن فرجامي جز ناكامي نخوانده است.
اينكه امروز آقاي نوبخت قشر دانشجو و جوان را بچه و خام محسوب مي‌كند، اين شائبه را در ذهن افكار عمومي ايجاد مي‌كند كه شايد سرمنشأ جاي نگرفتن جوانان در مسئوليت‌هاي مديريتي و اجرايي كشور از اين ديد دولتمردان ناشي مي‌شود. نكته حائز اهميت اينكه با تمام تلاش‌هايي كه وزير امور خارجه كشورمان در عرصه ديپلماسي انجام مي‌دهد و كسي هم منكر آن نيست، ولي ادبيات ديپلماسي انقلاب محور ديگري را به نمايش گذارده است كه با رويه اين روزهاي آقاي ظريف همخواني ندارد و دلسوزان انقلاب و خانواده شهدا را نگران كرده است.
مذاكرات در حالت نشسته و عرف ديپلماتيك قطعاً يك حالت رسمي را نشان مي‌دهد كه همه جاي دنيا نيز چنين بحثي وجود داشته است، حال اگر شالوده‌شكني شود و عرف ديپلماتيك و رسمي تغيير كند، قطعاً روابط از وراي شخصيت حقوقي رسمي خارج مي‌شود و به گونه‌اي اين كد را به جامعه مي‌دهد كه صميميت و ارتباط، فراتر از بحث شخصيت حقوقي است.
جامعه بين‌الملل چنين پياده‌روي‌هايي را تنها از سوي متحدين و وابستگان امريكا شاهد است نه كشوري كه داعيه استقلال دارد. اين موضوع شايد در پرتو ندانسته كاري صورت گرفته است ولي يك عدول بزرگ از اصول انقلاب اسلامي است كه نبايد چنين با اغماض از آن گذشت. از آغاز هم سياست‌هاي نظام، روابط با امريكا در چارچوب مذاكرات را نهي مي‌كرد و صرفاً به فرموده مقام معظم رهبري در چارچوب مذاكرات، «نرمش قهرمانانه» به عنوان يك تاكتيك لازم بود كه اين نبايد ختم به اين شود كه القا‌كننده روابط بسيار صميمي، دوستانه و متحدانه با امريكا شود.
اشتباه فاحش آقاي رئيس‌جمهور هم سال پيش در خلال سفر به نيويورك همين بود كه بدون ملاحظه اصول و سياست‌هاي نظام با رئيس‌جمهور امريكا تماس تلفني برقرار كرده بود كه مورد نقد رهبر معظم انقلاب نيز واقع شد.
نكته آخر اينكه، دولت جمهوري اسلامي در درجه اول بايد التزام عملي به انقلاب اسلامي داشته باشد يعني در درجه اول انقلابي متعهد باشد و اينكه عافيت‌طلبانه و آسوده بدون تلاش و جنب و جوش مستقلانه درصدد بهبود وضعيت معيشت مردم باشد.
