نگاهي به سناريوهاي تروريستي رژيم صهيونيستي در فرانسه

بزرگ‌ترين تروريست قرن در راهپيمايي پاريس به‌دنبال چيست؟

جوان‌آنلاين: باوجود اينکه بنيامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي در راهپيمايي "اتحاد" پاريس به فاصله يک نفر (رئيس جمهور سودان جنوبي) در صف اول رهبران شرکت کننده در اين مراسم ايستاد و به گونه اي وانمود کرد که انگار رخدادهاي امنيتي پاريس يخ هاي روابط دو طرف را آب کرده است اما اطلاعات منتشره حاکي از بروز تنش هاي جديد در روابط ميان دو طرف در جريان اين مراسم است.

طبق اين اطلاعات ابتدا فرانسو اولاند با درخواست نتانياهو براي شرکت در مراسم راهپيمايي "اتحاد" مخالفت کرده اما بعد از آنکه با اصرار و پافشاري وي مواجه شده براي ايجاد موازنه محمود عباس رئيس تشکيلات خودگردان را نيز به اين مراسم دعوت کرده است. با اين‌حال در عين مراسم نيز تنش به صورت ديگر خود را نشان داده به گونه اي که نتانياهو با وجود اينکه تلاش مي کند قبل از ديگران خود را به اتوبوسي (که قرار بود مقامات را از کاخ اليزه به مراسم راهپيمايي انتقال دهد) برساند جا مي ماند.

همچنين فرانسوا اولاند هنگامي که نتانياهو مي خواهد در کنيسه يهوديان سخنراني کند، آنجا را ترک مي کند. حال سوال اين است که چه عواملي موجب شده اولاند يک چنين برخوردي با نتانياهو داشته باشد؟ هر چند پاسخ اين سوال به‌درستي مشخص نيست اما يک چيز معلوم است و آن اينکه قاعدتا بايد کاري از نتانياهو و رژيم صهيونيستي سرزده باشد که باعث ناخرسندي اولاند شود و وي را به چنين رفتارهايي در برابر نتانياهو وادار کند.

اما اين چه کاري است که اولاند را تا اين حد از نتانياهو رنجور، دل زده و فراري کرده است؟ سه احتمال را مي توان در اين زمينه مطرح کرد که دو مورد آن به فرصت طلبي ها و سوء استفاده هاي رژيم صهيونيستي و شخص نتانياهو از وقايع امنيتي اخير پاريس و يک مورد ديگر آن به نقش رژيم صهيونيستي در اين قضايا مربوط مي شود. يکي از موارد روشن فرصت طلبي هاي اسرائيل، تلاش نتانياهو براي برقراري ارتباط "اين هماني" بين گروههاي چون القاعده و داعش با گروههاي مقاومت در فلسطين است تا از اين طريق هم از تشکيل دولت فلسطيني جلوگيري کند و هم اينکه در پوشش مبارزه با تروريسم به سرکوب گروههاي مقاومت در فلسطين اقدام کند و در عين حال زمينه را براي تشکيل دولت خالص يهودي از طريق اخراج بيش از يک ميليون و ششصد هزار عرب فلسطيني از فلسطين اشغالي فراهم کند که همه اين اقدامات در تناقض آشکار با رويکرد جديد اتحاديه اروپا در قبال بحران فلسطين دارد که از يکسو از تشکيل دولت فلسطيني در چارچوب از سرگيري مذاکرات سازش حمايت مي کند و از ديگر سو حماس را از فهرست گروههاي تروريستي خارج کرده تا زمينه براي مذاکره با اين گروه در آينده فراهم شود.

از ديگر موارد فرصت طلبي و سوء استفاده تل آويو از رخدادهاي امنيتي پاريس تلاش گسترده رژيم صهيونيستي براي انتقال يهوديان فرانسه به فلسطين اشغالي ازطريق ناامن نشان دادن اين کشور براي يهوديان است که اين به منزله زير سوال بردن توان و کارايي نهادهاي امنيتي فرانسه است. اما مورد سوم که از دو مورد قبلي مهم تر و حساس تر است به احتمال نقش رژيم صهيونيستي در حوادث امنيتي اخير و چند هفته پيش از آن بر مي گردد که به صورت حملات کور به عابران توسط چند خودرو صورت گرفت.

آنچه اين احتمال را تقويت مي کند اين است که اولا همه اين حوادث امنيتي بلافاصله بعد از اقدام پارلمان فرانسه در تصويب نمادين قانون شناسايي دولت فلسطيني و راي مثبت دولت فرانسه به قطعنامه تشکيل دولت فلسطيني در شوراي امنيت سازمان ملل روي داد که هر دو مورد خشم رژيم صهيونيستي را برانگيخت و بر همين اساس احتمال تلافي جويانه بودن رخدادهاي امنيتي پاريس را قوت مي بخشد.

دوم اينکه فرصت سازي و بهره برداري هاي که اين رژيم بلافاصله بعد از اين رخدادها به‌عمل‌آورد و يا در آينده مي خواهد محقق سازد، نمي تواند نتيجه يک تصميم آني باشد. برهمين اساس اين احتمال قوت مي گيرد که اين بهره برداري ها نتيجه مستقيم اين رخدادها بوده که نمي تواند تصادفي باشد.

سوم اينکه پيش از اين نيز نقش سرويس هاي اطلاعاتي و امنيتي رژيم صهيونيستي در حملات 11 سپتامبر سال 2001 امريکا و دستکاري اطلاعات مربوط به سلاح هاي کشتار جمعي رژيم بعثي صدام آشکار شده بود که آثار و پيامدهاي هر دو مورد هر چند هزينه هاي سنگيني براي امريکا ايجاد کرد اما آثار و پيامدهاي آن به نفع رژيم صهيونيستي تمام شد و شبيه سازي که در برخي از رسانه ها ميان رخدادهاي امنيتي پاريس و حملات 11 سپتامبر امريکا صورت گرفت از اين جهت قابل توجه است.

حال سوالي که در اين خصوص باقي مي ماند اين است که با توجه به آشکار شدن نقش رژيم صهيونيستي در رخدادهاي امنيتي پاريس آيا اين کشور و ديگر کشورهاي اروپايي به اقدام متقابل عليه اين رژيم دست خواهند زد و يا اينکه چشم خود را به آن خواهند بست و حداکثر همانند اولاند به قهر و برخورد سرد با نتانياهو بسنده خواهند کرد؟