ارتش سوئد در 17 اكتبر از مشاهده شدن شئ ناشناخته‌اي در حوالي خليج كانهولمز خبر داد و نيروي درياي خود را براي شناسايي و پيدا كردن اين شئ به كار گرفت. پرونده اين شئ از آن روز در صدر اخبار اروپايي قرار گرفت چون گمانه‌ها بيشتر متوجه روسيه بود و يادآور دوران جنگ سرد كه سواحل سوئد يكي از مناطق مهم تقابل نيروهاي نظامي شرق و غرب بود. وقتي كه نيروي مسلح سوئد از آمادگي خود براي استفاده از قدرت نظامي خبر داد، احتمال رو در رويي نظامي به صورت جدي مطرح شد و مي‌توان گفت كه سوئد طرف روس خود را به صورت ضمني تهديد نظامي كرد هر چند كه كمال احتياط را به خرج داد. در هر صورت، از زمان ادعاي ارتش سوئد تا كاهش فعاليت نيروهاي آن در آب‌هاي منطقه، روزهايي سپري شد كه بيشتر يادآور دوران جنگ سرد بود. حالا كه زمزمه‌هايي از بازگشت آن دوران به گوش مي‌رسد، اين واقعه اهميت خاصي دارد چراكه جنبه رو در رويي نظامي را پررنگ كرد.
اولين و مهم‌ترين موضوع در اصل ادعاي ارتش سوئد است كه اين ادعا تا چه ميزان واقعيت داشته است. ابهام در طول ماجرا بر كل پرونده سايه انداخته بود و جالب اينجا است كه تصوير منتشره از سوي ارتش سوئد تنها به صورتي مبهم شي شناوري را نشان مي‌دهد كه نمي‌توان با اطمينان گفت آن شيء چيست؛ يك زيردريايي يا قايق يا هر چيزي كه مي‌تواند روي آب شناور باشد. ابهام تصوير تا آن اندازه بود كه حتي ارتش سوئد هم در بيانيه خود از عبارت «يك شيء ناشناخته در زيرآب» استفاده كرد اما ادعاي «متعلق به قدرت‌هاي بيگانه» حساسيت‌ها را ايجاد كرد. به عبارت ديگر، ارتش سوئد در طرح ادعاي خود كوچك‌ترين نشانه‌اي از حضور قدرت‌هاي بيگانه در آب‌هاي خود ارائه نداد اما ماجرايي را به راه انداخت كه جداي از حساسيت خاص آن، سؤالاتي جدي ايجاد كرده است.
قبل از هر چيز بايد توجه داشت كه اين ادعاي سوئد تنها موردي نيست كه اتهاماتي را عليه روسيه برانگيخته است. دولت استوني، روسيه را به ربودن يكي از مأموران امنيتي خود متهم كرده، دولت فنلاند مدعي شده كه جنگنده‌هاي روسي حريم هوايي اين كشور را نقض كرده و نيروي دريايي روسيه در آب‌هاي بين‌المللي يك كشتي تحقيقاتي متعلق به فنلاند را متوقف كرده و ناتو هم مدعي شده كه يك هواپيماي جاسوسي روسيه در 21 اكتبر، پس از پرواز در نزديكي حريم هوايي دانمارك و سوئد به حريم هوايي استوني وارد شده است. از مجموعه اين ادعاها و به خصوص تحرك ارتش سوئد معلوم مي‌شود كه جريان هماهنگي عليه روسيه به راه افتاده و البته نمي‌توان نقش ناتو در اين جريان را ناديده گرفت. اين جريان به طور كلي بر اساس شاخصه‌هاي جنگ سرد عمل مي‌كند كه به نظر مي‌رسد ناتو با توجه به شرايط فعلي اين شاخصه‌ها را در دستور كار خود در برابر روسيه قرار داده است.
شاخصه‌هاي جنگ سرد را مي‌توان در قالب تهديد و تقابل كنترل شده تعريف كرد چنانكه تهديد و تقابل به جايي نرسد كه در عمل منجر به يك رو در رويي تمام عيار نظامي بشود. نوع كنش از سوي ارتش سوئد و ديگر ادعاهاي ضد روسي در روزهاي اخير در چنين قالبي مي‌گنجد چون ارتش سوئد از ابتدا به صورت رسمي نيروي دريايي روسيه را متهم به تجاوز به قلمرو خود نكرد در عين اينكه باعث تبليغات وسيعي ضد روسيه شد كه بر اين ادعا تأكيد داشت. موارد ديگر از اين دست در همين قالب انجام شده به صورتي كه تنها تجاوز هوايي يا دريايي نيروي نظامي روسيه مطرح شده بدون آنكه طرح اين ادعاها فتح باب نظامي در برابر روسيه بشود تا آن كه مستقيم منجر به رو در رويي نظامي بشود.
علت طرح اين ادعاها و استفاده از شاخصه‌هاي جنگ سرد را مي‌توان در برنامه ناتو جست‌وجو كرد به خصوص برنامه مالي اين سازمان كه از گزند بحران مالي غرب بي‌نصيب نمانده است. آمار نشان مي‌دهد كه كشورهاي اروپايي عضو ناتو طي سال‌هاي اخير سهم مالي خود را در اين سازمان به شدت كاهش داده‌اند. امريكا در 2013 به تنهايي 72 درصد هزينه ناتو را متقبل شد در حالي كه اين مقدار در 1995 چيزي در حدود 59 درصد بود. اين افزايش سهم پرداختي امريكا به دليل كاهش شديد سهم كشورهاي اروپايي است به صورتي كه اين كشورها حتي همان حداقل از تخصيص دو درصد از توليد ناخالص داخلي خود را براي تأمين سهم پرداختي به ناتو هم رعايت نكرده‌اند. ناتو براي تحريك و توجيه كشورهاي اروپايي براي افزايش سهم پرداختي چاره‌اي جز احياي شاخصه‌هاي جنگ سرد ندارد و به نظر مي‌رسد به همين دليل است كه اين مجموعه ادعاها عليه روسيه را به راه انداخته است.
تقابل غرب با شرق در دوران جنگ سرد دليل اصلي براي تأمين بودجه مورد نياز ناتو بود كه از زمان خاموشي اين سبك جنگ در دهه 90 به اين سو، كشورهاي اروپايي هم ديگر دليلي براي پرداخت سهم خود به ناتو نداشته‌اند. براي مثال، كشور آلمان در اين دوران از مخالفان اصلي افزايش هزينه نظامي و پرداخت سهم درخواستي ناتو بود چراكه مسائل مالي اتحاديه و به ويژه حوزه يورو براي اين كشور در صدر اولويت‌هاي آن است. حالا و با احياي شاخصه‌هاي جنگ سرد، ناتو به دنبال آن است تا آنكه اين دست كشورها را متقاعد به پرداخت سهم مالي خود كند تا آن كه بتواند برنامه‌هاي بلندمدت نظامي خود را نه تنها در حوزه رسمي و شناخته شده، بلكه بنا بر اهداف بلندپروازانه جهاني دنبال كند.
