هفتمين دور مذاكرات ايران با 1+5 به پايان رسيد و باز نتيجه اين دور از مذاكرات با ارائه يك گزارش كلي كه طرفين در اين مذاكرات 38 ساعت به بحث و گفت‌وگو در رابطه با موضوعات باقيمانده هسته‌اي ايران و رسيدن به يك توافق جامع پرداختند، بسته شد.
در كنار مباحث جدي درباره موارد اختلافي، موردي كه بيش از همه در اين دور از مذاكرات برجسته نشان مي‌داد، گفت‌وگوي هشت ساعته مقامات وزارت خارجه جمهوري اسلامي با جان كري وزير خارجه امريكا بود. آنچه از اخبار منتشر شده از مذاكرات برمي‌آيد، اين است كه اين دور از مذاكرات بر خلاف ادوار برگزار شده در گذشته هيچ دستاورد روشني نداشته است، چراكه پيش از برگزاري آن، به صراحت طرفين اعلام كردند دو بخش اختلافي عمده در بحث مذاكرات هسته‌اي وجود دارد كه يكي از مهم‌ترين آنها ختلاف نظر بر سر نحوه برداشتن تحريم‌ها و مورد ديگر تعداد سانتريفيوژهاست.
امريكا و برخي متحدان همراه او تأكيد بر حذف تحريم‌ها در يك سيكل زماني طولاني و آن هم صرفاً تحريم‌هاي مصوب و ابلاغ‌شده رئيس‌جمهور امريكا مي‌كنند و تحريم‌هاي تصويب‌شده از سوي كنگره كه از قوام و شدت بيشتري نيز برخوردار است، حتي در صورت رسيدن به توافق جامع همچنان بر قوت خويش باقي است. در رابطه با تعداد سانتريفيوژ‌ها، طرف غربي به يك حداقلي از سانتريفيوژهاي فعال جمهوري اسلامي آن هم از نسل اول تأكيد دارد و طرف ايراني برخلاف طرف غربي بر فعاليت سانتريفيوژهاي نسل جديد با تعداد مشخصي كه بتواند در نهايت در آينده 90 هزار سو غني‌سازي را براي ايران اسلامي تحقق بخشد، تأكيد مي‌كند.
بگذريم كه عزيزان تيم هسته‌اي ايراني اذعان دارند مباحث ديگر تا حدودي حل و فصل شده و اين موارد محل منازعه بين طرفين نيست،اما بر فرض اينكه اختلاف بر سر فعاليت غني‌سازي صنعتي سايت فردو از حالت چالش خارج شده و طرف غربي پذيرفته كه اين سايت هسته‌اي در راستاي اهداف برنامه‌اي خود به فعاليت صنعتي بپردازد نه در سطح آزمايشگاهي يا نيروگاه آب سنگين اراك با توافق بر نوع فعاليت آن حل و فصل شده است يا غرب پذيرفته كه مباحث حاشيه‌اي و چالش‌برانگيزي همچون چاشني‌هاي انفجاري و ليزري را مطرح نكند، باز هم دو مورد اختلافي آنقدر بزرگ است كه همه چيز را به نقطه صفر بازگرداند.
قصد نداريم از هم‌اكنون كه يك فرصت 40 روزه تا پايان مهلت باقيمانده به توافق جامع هسته‌اي وجود دارد، پيش‌داوري كنيم ولي ادبيات به كار گرفته شده توسط وزير محترم خارجه در چهارمين روز مذاكرات و به تعبير ديگر در آخرين فرصت دور هفتم مذاكرات، نشان از آن دارد كه اميد چنداني به نتيجه نهايي مذاكرات نيست، چراكه دكتر ظريف بار ديگر تلاش كرد با برگ برنده مردم و به رخ كشاندن اين ظرفيت، به طرف غربي تفهيم كند كه دندان‌گردي و تنگ‌نظري طرف غربي موجب ايستادگي مردم برخواسته‌هاي به حق‌شان خواهد شد و اين يعني شكست ديپلماسي رسمي در مذاكرات و روي آوردن به ديپلماسي غيررسمي و عمومي يا به تعبير صحيح‌تر آن ديپلماسي مردمي.
آنچه ملت ايران از تيم ارشد مذاكره‌كننده هسته‌اي و دولت انتظار دارد اين است كه آنها به هيچ وجه اجازه ندارند در زمين پرفشار غرب به ويژه امريكا بازي كنند. هر چند مصاحبه وزير امور خارجه كشورمان در روز چهارم مذاكرات، گوياي اين واقعيت بود كه قرار نيست براي رسيدن به هر توافقي، جمهوري اسلامي از مطالبات، خواسته‌ها و توانمندي‌هاي خود كوتاه بيايد. وقتي مي‌بينيم جوانان ايران اسلامي در ساخت سانتريفيوژهاي توليد واكسن و توليد سانتريفيوژهايي با دور 16 تا 80 هزار در هر دقيقه براي اولين بار در كشور موفق شده‌اند، چرا بايد تسليم زياده‌خواهي‌هاي غرب و در رأس آنها امريكا بشويم. قرار نيست شكست‌هاي پي‌درپي امريكا در منطقه با تسليم شدن و عقب‌نشيني ايران از حقوق خود براي امريكا جبران شود. ممكن است از فردا بسياري در بوق و كرنا بدمند كه با همگرايي رفتاري امريكا و برخي كشور‌هاي مرتجع منطقه همچون عربستان سعودي نفت ارزان شد تا با فشار به ايران، جمهوري اسلامي از خواسته هسته‌اي خود در مذاكرات كوتاه بيايد و با تحليل‌هاي غلط وانمود كنند ديگر نمي‌توان در اين شرايط ايستادگي كرد. در پاسخ اين جماعت بايد گفت هر چند نفت بزرگ‌ترين منبع درآمد ايران است، اما در شرايطي كه نسبت به سه سال پيش، ميزان فروش نفت ايران به نصف تقليل يافته و ارز حاصل از فروش آن نيز به دليل رفتار ظالمانه غرب و تحريم‌هاي غيرقانوني در بانك‌هاي غربي و شرقي بلوكه شده و قطره‌چكاني و به قيمت عقب‌نشيني از غني‌سازي 20 درصد و اكسيده كردن مواد غني شده، در چند قسط پرداخت مي‌شود، چه آسيبي قرار است از كاهش قيمت نفت كه حاصل توطئه امريكا و سعودي دست‌نشانده است، بر ما تحميل شود.
اكنون كه از بالاي 130 ميليارد دلار پول بلوكه شده ايران كه بيش از 80 درصد آن از نفت است، امريكا و شركاي غربي هسته‌اي او تنها قرار است در چهار قسط، 8 ميليارد دلار را به ايران بدهند، چه فرقي مي‌كند كه قيمت نفت 102 دلاري به 80 دلار يا كمتر از آن برسد. كساني كه نگران هستند يقين بدانند بيش از آنكه جمهوري اسلامي از كاهش قيمت نفت متضرر شود، كساني ضرر مي‌كنند كه با فروش نفت بلافاصله پول آن به حساب بانكي‌شان واريز مي‌شود و نه جمهوري اسلامي كه فعلاً فروشنده بي‌درآمد است.
مسئولان دستگاه ديپلماسي و تيم هسته‌اي مراقب باشند امريكا در بازي جديد خود، آنها را به بهانه كاهش قيمت نفت يا اينكه اگر شما از مواضع هسته‌اي خود عقب‌نشيني كنيد، چند برابر درآمد فعلي‌تان به جهت سرازير شدن شركت‌هاي خارجي براي انعقاد قرارداد و سرمايه‌گذاري با شما درآمد حاصل خواهيد كرد، گول نخورند كه اين امتحان سخت و هشداري است براي مذاكرات پيش رو در دور هشتم و شايد نهم و...
