زندگی مدرن با خودش ارمغان بسیاری به همراه آورده است؛ آسایش و رفاه،
ارتقاء سطح زندگی، و دستاوردهای بسیار دیگری که نمی توان چشم را به روی آن ها بست
و همه را نادیده گرفت.
اما همین زندگی مدرن البته آسیب ها و بحران های بسیاری را نیز با خود
همراه دارد و هر روز همه ما آن را نفس می کشیم؛ ترافیک، مشغله فراوان، دود، استرس
و... .
گاهی این مسائل به حدی زیاد می شود و جای خود را در زندگی ما باز می
کند و آن قدر ما را در خود فرو می برد که انگار از این همه دستاورد مثبت زندگی
مدرن هیچ بهره ای نمی بریم.
و به همین دلیل است که بسیاری و از جمله روانشناسان و جامعه شناسان
معتقدند ما باید سبک زندگی خودمان را عوض کنیم؛ سبک زندگی ای که هیچ لذتی از آن
نمی بریم و بهره ای از آن بر نمی داریم، جز گذران عمر عزیز.
اجازه دهید کمی به این جمله فکر کنیم: «مردم ما لبخند زدن را فراموش
کرده اند».
این جمله ای است که بارها و بارها آن را شنیده ایم و کمتر به آن فکر
کرده ایم. اگرچه همه ما به صحت این جمله واقفیم و حقیقت بودن آن را می دانیم.
بگذارید از زاویه دیگری به
این مسئله نگاه کنیم؛ ما پیروان پیامبری هستیم که به پیامبر مهربانی در جهان شهره
است. یاد دیالوگی از شهرام شکیبا افتادم با این مضمون: «چطور ممکن است ما پیرو دین
محمد(ص) باشیم، اما لبخند نزنیم؟ هر جایی که مطلبی درباره پیامبر و تعامل ایشان با
مردم نوشته اند، به چهره خندان وی اشاره شده است.شما بهشت را تصور کنید؛ آیا این
لوکیشن جای بازیگر اخمو هست!!».
در فرهنگ کهن ما هم پر است از حکایات و مثل هایی که به اهمیت لبخند و
خندیدن تاکید دارد و معروف ترین آن ورد زبان همه ماست: «خنده بر هر درد بی درمان
دواست»
با وجود این پیشینه، در غبار رفتن لبخند و خندیدن البته بسیار عجیب به
نظر می رسد. باید سبک زندگی را تغییر داد. باید صورتمان را به لبخند زدن عادت
کنیم؛ می شود در ماه شعبان، که سراسر ماه شادی و شعف است، لبخند را دوباره احیا
کرد.
تهران، دستمایه طنز
البته چند وقتی است مسئولان فرهنگی بیش از گذشته و البته به دلیل کاهش
چشمگیر و حتی خطر انقراض لبخند، تلاش کرده اند به همت فرهنگسراها و دیگر مراکز
فرهنگی- هنری، اندکی لبخند به چهره شهروندان تزریق کنند. یکی از این برنامه ها، که
هر شب در یکی از فرهنگسراهای تهران برگزار می شود، و البته صدا و سیما هم زحمت
انعکاس ملی آن را می کشد، برنامه لبخند تهران است.
لبخند تهران با شعار انتشار لبخند انتشار مهربانی است، به بداهه‌گویی
در میان اقشار و اصناف ساکن پایتخت می‌پردازد. شهرام شکیبا اجرای این برنامه را بر عهده دارد و هر
شب جمعی از شاعران طنزپرداز و بازیگران یا نویسندگان طناز میهمان او هستند.
همین مسئله هم باعث تفاوت این ویژه برنامه با برنامه هایی نظیر قند
پهلوست. شهرام شکیبا درباره این تفاوت می گوید: ما در لبخند تهران به وجوه مختلف
هنر می پردازیم و تاکیدمان صرفا بر روی شعر نیست. شما در این برنامه از هر قشر
هنرمند طناز، می بینید و خاطرات آن ها را می شنوید.
این طنزپرداز همچنین درباره این برنامه و هدف آن می گوید:«قرار بر این
است که شب های ماه شعبان در تهران و همه ایران به همت سازمان فرهنگی- هنری شهرداری
و از طریق رساننه ملی لبخند را به عنوان زیباترین واکنش بپراکنیم و به دیگران نشان
دهیم».
حضور چهره هایی مانند مسعود فروتن، احمد رضا عربانی کاریکاتوریست روی
جلد مجله گل آقا، دکتر اسماعیل امینی استاد دانشگاه و صاحب آثار پژوهشی طنز، رامبد
جوان، صادق عبداللهی و... باعث شده است که میزان علاقه مندان و حاضران در برنامه،
گاهی دو برابر ظرفیت فرهنگسرا باشد.
کبوتران را فراموش نکنیم
ویژه برنامه لبخند تهران، یک هنجار شکنی دیگر هم دارد؛ هدیه به میهمان
پیشکسوت از لون و جنس هدایای معمول نیست.
شهرام شکیبا برنامه خود را با اهدای هدیه ای متفاوت به پایان می برد،
هدیه ای که خیلی چیزها را به همه ما یادآوری می کند. هدیه او لانه کبوتری است با
ظرف آب و دان کبوتر و البته کمی گندم. خودش می گوید: «مهربانی آرامش می خواهد و
آرامش بدون طبیعت میسر نمی شود. دلپذیرترین آهنگ کودکی بسیاری از ما آوای قمری است
که دیگر خیلی کم آن را می شنویم. شهری که کبوتر ندارد، خیلی چیزها کم دارد».
زندگی مدرن ما در تهران، خیلی چیزهای فراموش شده دیگری نیز دارد که
باید بیشتر به آن ها بیندیشیم و آن ها را احیا کنیم؛ شعبان، فرصت مناسبی است.
