يك سال از درگذشت مرحوم امير حسين فردي گذشته است و ما هنوز هم بعد از اين مدت به اين فكر مي‌كنيم كه نبود يك نويسنده و مدير انقلابي را چگونه جبران كنيم؟ متأسفانه بسياري از داشته‌هاي فرهنگي انقلاب بدون جانشين هستند و هر وقت دست زمانه و تقدير الهي يكي از آن را از بوستان فرهنگ انقلاب مي‌چيند، تا مدت‌ها جاي خالي آنها به چشم مي‌آيد و گاهي پيدا كردن جايگزين براي آنها بسيار سخت مي‌شود. قسمت دردناك‌تر اين قضيه وقتي است كه تلاش‌ها براي يافتن جانشين اين افراد بي‌نتيجه باقي بماند و مجبور باشيم با يك عقبگرد به اشخاصي در سطوح پايين‌تر دلخوش كنيم.
نسلي كه از ابتداي انقلاب اسلامي به صورت جدي وارد عرصه ادبيات شد و در عين جواني و بي‌تجربگي توانست قدم‌هاي بلندي را براي تثبيت سبك ادبي انقلاب بردارد، امروز تقريباً بي‌جانشين است. به خصوص آنكه در اين بين كساني بودند كه علاوه بر هنر نگارش و نويسندگي، از هنر بالاتري به نام مديريت برخوردار بودند و توانستند سكاندار ادب انقلاب باشند. مرحوم اميرحسين فردي به اين جهت در ميان نويسندگان انقلاب از جايگاه ويژه‌اي برخوردار بود. فردي توانست درجايگاه يك معلم و يك مدير فرهنگي دست به تربيت نيرو بزند.
درست در زماني كه پهلوي‌ها سعي داشتند با تبليغ و واردات آثار ادبي غربي و تربيت نسل نويسندگان غربگرا، ادبيات ايران را در خدمت تغيير سبك زندگي اسلامي مردم قرار دهند، امير حسين فردي در مسجد جوادالائمه اقدام به تأسيس كتابخانه كرد و حلقه‌اي از جوانان متعهد را در آن جا جمع كرد كه بعد از انقلاب پايه‌گذار حوزه هنري شدند. اين نويسنده حتي نگذاشت در تلاطم‌هاي اوليه انقلاب، مهمترين نشريه كودكان كشور از نفس بيفتد و در آن شرايط حساس بار مديريت «كيهان بچه‌ها» را به دوش كشيد تا امروز نسل جوان كشور يا همان بچه‌هاي دهه شصت، بخشي از خاطرات خوب كودكي‌شان را مديون فردي باشند.
بي‌شك در فضاي خاص دهه 60 و در حالي كه كشور دستخوش جنگي ناخواسته شده بود، ايجاد ساختار‌هاي جديد فرهنگي بدون حضور و مديريت جواناني چون مرحوم فردي ميسر نبود. حوزه هنري در آن سال‌ها، بار‌هاي به زمين مانده بسياري را از زمين برداشت و امروز تازه متوجه مي‌شويم كه اگر امثال مرحوم فردي آن زمان قاطعانه جلوي افكار انحرافي چون مخملباف را نمي‌گرفتند، اوضاع فعلي ما به چه نحوي مي‌بود!
اگر امروز جاي خالي فردي كاملاً به چشم مي‌آيد، نه تنها به خاطر اين است كه وي نويسنده رمان‌هايي چون« اسماعيل» يا «گرگ‌سالي» است، بلكه ما مديري انقلابي را از دست داديم كه مانند دري بي‌همتا بدون جايگزين بوده است. تعبير «هنرمند مؤمن و سختكوش» كه در پيام تسليت مقام معظم رهبري در مورد مرحوم فردي به كار برده شد، حق مطلبي بود به پاس نزديك به چهار دهه تلاش و ممارست جواني كه عمر خود را وقف انقلاب نمود و با انقلاب رشد كرد و به كمال رسيد. ميراث امير حسين فردي امروز در ميان ما جاري و ساري است، گويا هنوز فردي در ميان ما نفس مي‌كشد و چه خوش گفت سعدي كه «مرد نكو نام نميرد هرگز»، تنها دغدغه‌هاي ما اين است كه بعد از فردي چه كسي مي‌تواند لايق تعبير«هنرمند مومن و سختكوش» باشد.
