آنگونه كه فيگارو اعلام كرده و نظرسنجي ها نشان
مي دهد در سال جاري يك سوم فرانسوي ها احساس مي كنند كه نسبت به سال گذشته فقيرتر
شده و قدرت خريد آنها كاهش پيدا كرده است.
در گزارش فيگارو آمده است كه بيش از نيمي از پرستاران بچه، كمك آموزش ياران، يك سوم مستخدمان خانگي و 42 درصد از مراقبان سالمندان تقاضاي پول زير ميزي از صاحب كاران خود كرده اند.
با اين شرايط راحت مي
توان به اين تحليل پرداخت كه چرا فرانسوا اولاند در نشست ژنو 1 اصرار داشت كه
خواسته هايش برآورده شود. در ژنو 2 مشخص شد وي به دنبال عبور از تحريم شركت هاي
رنو و پژو بود تا كارش را بار ديگر در ايران افزايش دهد. مقامات فرانسه به هر شكل
مجبور به استفاده از همه پتانسيل ها جهت تعادل بخشي اقتصادي هستند.
اين موضوع نشان مي دهد كه برخي از كشورها چقدر از تحريم هاي ايران صدمه ديده اند. البته نمي توان بحث افزايش بيكاري و فقر فرانسه را تنها به تحريم هاي ايران گره زد اما به هر جهت مي توان به عنوان يك متغير تاثيرگذار آن را مورد توجه قرار داد.
فرانسه با توجه به مشكلات و بحران اعتراضات هر لحظه كه با چالش اقتصادي مواجه شود، دوباره خود را ناامن مي بيند. آيا روزهاي بحراني فرانسه دوباره در حال بازگشت است؟...