عصر ایران در ادامه نوشت: احمدینژاد که امروز دیگران را دعوت به مناظره و پاسخگویی میکند خود در طول 8 سال ریاست جمهوریاش ، حتی یک مصاحبه اختصاصی با یک رسانه منتقد یا حتی مستقل داخلی نداشت تا صریح بشنود و جواب دهد. همچنین او در حالی روحانی را دعوت به مناظره میکند که در سال 88، خود او دعوت روحانی برای مناظره را نپذیرفته بود ولی اینک انتظار دارد روحانی با پذیرش مناظرهای بیهوده، به احمدینژاد این امکان را بدهد که بار دیگر به کانون خبرها بازگردد.
ماجرا از این قرار است که دعوت به مناظره نخستین بار از سوی حجتالاسلام روحانی در تاریخ پنجم خرداد ماه 1388 مطرح شده است.
روحانی در آن تاریخ در واکنش به اظهارات احمدینژاد در مورد بیانیه سعدآباد گفت: «متاسفانه اغلب اظهارات انتقادی در مورد دیپلماسی هستهای نظام در سالهای 82 تا 84 که این روزها و به بهانه رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری بیشتر مطرح میشود، نادرست، غیرمنصفانه و در مواردی هم کذب محض است؛ از نقطه نظری دیگر، این رفتار تحریف تاریخ و نادیده گرفتن منافع ملی کشور محسوب میشود ... وقتی پای منافع نظام و مردم در میان باشد، سکوت به معنی نداشتن پاسخ نیست. گرچه اینجانب آمادگی دارم تا چنانچه رئیس جمهور محترم حاضر به دفاع از اظهارات خود پیرامون دیپلماسی هستهای نظام باشند، گفتگوی مستقیمی را با ایشان در رسانه ملی جهت تنویر افکار عمومی و شفاف شدن حقایق تاریخی داشته باشم».
البته نپذیرفتن این دعوت از سوی رئیس جمهور وقت ، قابل درک بود زیرا یک رئیس جمهور قاعدتاً با افرادی در ردههای پایینتر مناظره نمیکند و وقتش را به اداره امور مملکت اختصاص میدهد.
احمدینژاد در حالی همچنان طلبکارانه حرف میزند که در 8 سال ریاست جمهوریاش ، کشور دچار بدترین بحرانهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شد که شرحش را همه مردم ایران با پوست و گوشت و استخوان لمس کردهاند.
او در حالی دم از مناظره میزند که باید محاکمه شود. اگر احمدینژاد خیلی دلش مناظره میخواهد، پیشنهاد میکنیم ابتدا با یکی از خبرنگاران به انتخاب سایتهای مستقل ایران مناظره کند و اگر توانست از عهده پاسخگویی 8 سالش در مناظره با یک خبرنگار بر آید، به مناظره با رئیس جمهور ایران برود.
البته به احمدینژاد تبریک میگوییم که توانسته با همین مانورهای سیاسی، تا همین حد نیز خود را مطرح کند و برای چند روزی تیتر شود؛ ما هم واقف بر این هدف او هستیم و این چند سطر را صرفاً از این بابت نوشتیم که جناب ایشان و مشاورانش که 8 سال مملکت را در دست داشتند، بدانند که هدفشان برای مردم کاملاً عیان است.
اگر احمدینژاد، در صدر بودن را اینقدر دوست دارد، ای کاش در دوران زمامداریاش، طوری عمل میکرد که بدون چنین مانورهای چیپ و نخ نما شدهای در کاون توجه افکار عمومی باشد.
از آن گذشته، مردی که ثابت شده بسیاری از آنچه در طول 8 سال گذشته (از هاله نور تا رشد 10 درصدی و ریشه کنی بیکاری و ...) گفته بود، عاری از واقعیت بوده است، چه تضمینی وجود دارد در مناظره فرضی، آنچه میگوید مقرون صحت باشد؟!
و نهایتاً اگر در این کشور سیستم نظارتی قدرتمندی حاکم بود ، کسی که متهم به صدها مورد قانون شکنی و حیف و میل میلیاردها دلار از پول مردم است ، باید الان در جایگاه متهم محاکمه می شد و پاسخگوی روزهای خوشش بود نه این که بعد از آن مصائبی که بر سر ملک و ملت آورد ، راست راست بگردد و هماورد بطلبد!
آقای احمدی نژاد! هر چه در آن 8 سال بر سر ملت آوردی بس است؛ بیاسای و بگذار دولت منتخب مردم ایران، کارش را بکند که خودت بهتر از همه میدانی چه کردهای و میراثدارت در ریاست جمهوری چه کار شاقّی دارد.