جوان آنلاین: مهدی محمدی، فعال رسانه در کانال تلگرامی خود برخی از نامزدهای دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی را معرفی کرد.
عبدالحسین روح الامینی
دکتر عبدالحسین روح الامینی را سال هاست -نمی دانم چند سال- که می شناسم. اگر بنا باشد او را فقط به یک صفت توصیف کنم آن ‘آزادگی’ است. روح الامینی هرگز آدم کسی نشد و من به یاد نمی آورم هیچ زمانی با چیزی موافقت یا مخالفت کرده باشد صرفا به این دلیل که فلان آقا خوشش یا بدش می آید. همیشه در مسائل غامض دیدگاه خود را داشته و اغلب هم درست تشخیص داده است. اگر او در همه زندگی اش فقط یک تشخیص داده باشد، و آن اینکه تصمیم گرفت در سال ۸۸ خون فرزند نوجوانش را فدیه انقلاب اسلامی کند و به دشمنان اسلام را که دسته دسته صف کشیده و به او طمع کرده بودند، ناامید نماید، همین یکی، برای اینکه بدانیم با چه جوانمردی روبرو هستیم کافی است.
روح الامینی امتحانش را پس داده و نیازی به تایید این و آن ندارد. همان آزادگی باعث شده همیشه صاف و سرخوش باشد. گمان نمی کنم کسی هرگز روح الامینی را افسرده و مایوس دیده باشد. از مخزنی لایزال روحیه می گیرد و همواره بانشاط و استوار است.
در مجلس هم صمیمی، صریح الهجه و همیشه صریح بود. باج نداد و باج نخواست. در حوزه تخصصی اش یعنی پزشکی نیز همواره پیگیر بود تا شاید بتواند بحران دارو را چاره ای بکند.
فکر می کنم او برای هر موکلی که به دنبال وکیلی نیکو برای تمشیت امور در مجلس است، گزینه ای بسیار شایسته است.
علیرضا سلیمی
حاج علیرضای سلیمی در میان آشنایان با مجلس به دو چیز شناخته شده است: نظم و تخصص. او بی گمان جزو منظم ترین نمایندگان مجلس است. کمترین غیبت و تاخیر را در طول دوره نمایندگی داشته و به همین می توان گفت سبب بیشترین وقت را برای انجام وظایف نمایندگی اش اختصاص داده است. معنای مستقیم این وظیفه شناسی و تعهد این است که او نمایندگی را یک کار تمام وقت و اصیل می داند و هرگز آن را ابزاری برای فعالیت های دیگر قرار نداده است.
نظم پولادین آقای سلیمی با یک ویژگی دیگر هم همراه است و آن او در امر پارلمان یک متخصص باسابقه محسوب می شود. اشراف بر آیین نامه داخلی به عنوان ‘دستورالعمل نمایندگی’ و سابقه طولانی حضور در مجلس از او فردی ساخته که می تواند از ابزار نمایندگی مجلس و حل مشکلات کشور به خوبی استفاده کند.
سعید آجورلو
پختگی در جوانی اغلب آسان به دست نمی آید. مهم تر از آن تجربه است. در جوانی کمتر کسی را می توان یافت که بتوان ادعا کرد فردی با تجربه، کاردان و دنیادیده است. همه اینها اگر با دانش آکادمیک و هوش سیاسی و اجتماعی همراه شود، آن وقت شخصیتی متمایز خلق می شود.
شاید فکر کنید اغراق می کنم ولی دکتر سعید آجورلو به آنچه گفتم بسیار نزدیک است و این جزو وجوه ناگفته شخصیت اوست. سعید را قبل از هر چیز به دقت و موشکافی اش در تحلیل پیچیدگی های امر سیاست شناخته ام. اگر چیزی می نوشت -وگاهی درخواست می کردم بنویسد- با دقت می خواندم و سعی می کردم نکات مهمش را به خاطر بسپرم چون همیشه حرفی تازه برای گفتن داشت. خودش می گوید معلم سیاست است اما من شهادت می دهم که استادانه سیاست را می فهمد. همزمان سعید آجورلو یک چهره فرهنگی- رسانه ای شناخته شده و هزینه داده برای انقلاب بوده است. در زمان های سخت، در هنگامه آشوب و فتنه، وقتی که بسیاری مدعیان خاموش می مانند، سعید همیشه پیشرو بوده، موضع گرفته و در مقابل ضدانقلاب ایستاده است.
در کنار اینها سعید ذهن اجتماعی پیشرفته ای دارد. سال ها مدیریت سطح بالا در حوزه ورزش موجب شده درک درستی از واقعیت ها داشته باشد و پیچیدگی های جامعه جدیدی که همه ما را احاطه کرده به خوبی بشناسد. در همان ورزش هم، اولویت اول سعید آجورلو هزینه دادن و آبرو ایجاد کردن برای اهداف انقلابی بود.
می بینید که او در جوانی شخصیتی پخته و چند بعدی دارد و من فکر می کنم مصداق بسیار نیکویی برای آن نسلی است که قرار است در گام دوم انقلاب نقش ایفا کنند.
مهم تر از همه، او عاشق روضه اباعبدالله است و بارها دیده ام که می گوید امید دارد که این یک فقره، الباقی کم و کاستی هایش را بپوشاند. حتما چنین خواهد بود.
