فرزندپروری و فرزندآوری دو مفهوم مرتبط، اما هر یک دارای ویژگی‌ها و اهداف متفاوتی هستند. اگرچه فرزندآوری جنبه بیولوژیکی را مدنظر قرار می‌دهد و نشان‌دهنده وجود فرزندان است، اما فرزندپروری به عنوان فرایند بعدی و مهم‌تر، مسئولیت آموزش، توسعه و پرورش این فرزندان را بر عهده دارد. در واقع، فرزندپروری شامل ایجاد فرصت‌های یادگیری، ارزش‌ها و مهارت‌ها، تبدیل‌کردن آن‌ها به افراد مستقل و باارزش در جامعه می‌شود، بنابراین عامل تأثیرگذارتری بر رشد و توسعه صحیح فرزندان است و برای ایجاد جامعه‌ای سالم و پویا، نیازمند توجه به هر دوی آنهاست. فرزندپروری شامل ساختن روابط قوی و عمیق با فرزندان است که به آن‌ها احساس ارتباط و محبت را می‌دهد. این روابط نه تنها در سال‌های کودکی و نوجوانی بلکه در طول زندگی به فرزندان امکان می‌دهد در هر صعود و سقوطی کنارشان باشیم.
با فرزندپروری درست می‌توانیم به ظرفیت‌ها و استعداد‌های فرزندان‌مان توجه و آن‌ها را به بهترین شکل ممکن تقویت کنیم، این موضوع به فرزندان اعتمادبه‌نفس و امیدواری بیشتری می‌دهد و آن‌ها را به تلاش و کشف خویشتن تشویق می‌کند. به عنوان مثال، خانواده‌ای که به فرزندپروری توجه می‌کند، دارای هماهنگی بهتری در برخورد با مسائل و مشکلات خانوادگی است. این خانواده‌ها عملکرد بهتری در اجرای قوانین و مقررات خانوادگی، اداره زمان و حل اختلافات دارند. همچنین فرزندپروری مهارت‌های اخلاقی را در فرزندان ایجاد می‌کند که آن‌ها را کمک می‌کند نسبت به دیگران متعهد باشند. این مقوله‌ها شامل بخشش، صداقت، احترام، همکاری و مسئولیت‌پذیری است، بنابراین فرزندپروری به رشد شخصی فرزندان منجر می‌شود و آن‌ها را به یادگیری و تحصیل تشویق می‌کند. این موضوع می‌تواند بهبود عملکرد تحصیلی و دستیابی به اهداف تحصیلی را نیز تسهیل کند.
قابل توجه است که در یک خانواده، فرزندان به دنبال حس امنیت روحی و روانی هستند. با توجه به فرزندپروری مؤثر، می‌توان این امنیت را برای فرزندان خود فراهم و آن‌ها را از اضطراب و استرس‌های ناشی از زندگی محافظت کرد. همچنین فرزندپروری امکان ایجاد مهارت‌های اجتماعی مورد نیاز برای برقراری روابط سالم و موفق در جامعه را فراهم می‌کند. مهارت‌هایی مانند ارتباط مؤثر، همکاری، قدرت تفکر، مدیریت هیجانات و حل مسئله در فرزندان آموزش داده می‌شود. با توجه به فرزندپروری درکنار فرزندآوری
می‌توان ارزش‌های خانوادگی را تقویت و این ارزش‌ها را به فرزندان القا کرد. این موضوع کمک می‌کند خانواده هویت و همبستگی قوی‌تری داشته باشد. در نهایت با فرزندپروری صحیح، می‌توان فرهنگ و تاریخ خانواده را به فرزندان منتقل و آن‌ها را با ارزش‌ها، هنجار‌ها و قوانین خانواده و جامعه آشنا کرد.
با توجه به موارد فوق، مشخص است فرزندپروری اهمیتی کمتر از فرزندآوری ندارد، بنابراین مهم است که به بهترین شکل ممکن از فرزندان خود مراقبت کنیم و آن‌ها را برای رشد مناسب آماده سازیم.
پژوهشگر مسائل اجتماعی
