وقتی کشتی می‌گرفتیم به ما می‌گفتند یک برنز المپیک بهتر از ۱۰ طلای جهانی است. البته به چشم هم می‌دیدیم تمام دنیا المپیکی کار می‌کنند و مسابقات جهانی خیلی برای‌شان مهم نیست. هنوز هم اصل المپیک است، اما کشور ما المپیکی نیست و به المپیک اصلاً فکر نمی‌کنیم. این را صد بار گفته‌ام، ولی باز می‌بینیم که هیچ چیزی تغییر نمی‌کند. در آستانه المپیک مربی عوض می‌کنیم، مثل همان کاری که در فوتبال کردند و یک ماه مانده به جام‌جهانی کی‌روش را آوردند و دیدید نتیجه‌اش چه شد. مربی قبلی ما سه مسابقه جهانی کنار تیم بود، معتقد بودم باید خودش بماند و کنار گذاشتن پژمان درستکار در سال المپیک اشتباه بود. حضور در سه مسابقه جهانی تجربه خوبی برای او بود. درستکار سه سال با این بچه‌ها کار کرده بود، اگر هم قبل از آن چیزی از سرمربیگری تیم ملی نمی‌دانست بعد از سه سال باید کلی چیز یاد گرفته باشد. باید المپیک که تمام شد همه را جمع کنند، برای چهار سال بعدی انتخاب کنند و همه بدانند چهار سال کار را در دست دارند.
نکته مهمی که باید به آن توجه داشته باشیم، این است که به هیچ عنوان نباید فریب نتایج مسابقات جهانی را بخوریم. اینکه کشتی‌گیر ما موفق شده در این مسابقات رقیب امریکایی را ببرد شاید در نگاه اول خوب باشد، اما یادمان نرود هدف اصلی آن‌ها المپیک است. آذرپیرا موفق به شکست اسنایدر شد، اما باید مطمئن باشد که او با آمادگی کامل به المپیک می‌آید و آنجا شرایط کاملاً متفاوت از مسابقات جهانی است. مسلماً آن‌ها با تمام توان و آمادگی به پاریس می‌آیند و این تورنمنت‌ها برای‌شان تدارکات است و هدف‌شان المپیک است. البته ما در این وزن کامران قاسمپور را هم داریم که اگر می‌خواهد به المپیک برود باید با سنگین‌وزن‌ها کار و خودش را آماده کند. او حتماً باید با سنگین‌وزن‌هایی مثل امیرحسین زارع و امیررضا معصومی تمرین کند. برای آنکه در ۹۷ کیلوگرم جا بیفتد باید حتماً زیاد این کار را انجام دهد. از آن طرف هم باید دید آسیب‌دیدگی‌اش کاملاً خوب شده که تمرین سنگین با سنگین‌وزن‌ها منجر به آسیب‌دیدگی دوباره‌اش نشود.
