مسابقه ندادن ورزشکاران ایرانی و برخی از ورزشکاران کشور‌های اسلامی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی سال‌هاست که از طرف فدراسیون‌های بین‌المللی و برخی رسانه‌ها و افراد به‌عنوان چالشی پیش پای نظام اسلامی ایران و آن ورزشکاران مسلمان قرار داده می‌شود. سال‌هاست می‌گویند چرا ایران سیاست را در ورزش دخالت می‌دهد. حالا حقانیت این کنش اخلاقی ورزشی نظام اسلامی روشن و پاسخ آن نیز روشن شده است. ۴۷ روز است که رژیم غاصب هر جنایتی را که روی جنایتکاران سیاه تاریخ را سفید کرده، انجام می‌دهد و کسی جلودارش نیست. حالا کار به جایی رسیده که فریاد مردم جهان و برخی دولت‌های مستقل هم درآمده و کار به اخراج سفیر این رژیم منحوس از برخی کشور‌ها رسیده است. رقابت با ورزشکارشان که جای خود دارد، دیگر آزادیخواهان جهان حاضر به دیدار با سفیران رژیم صهیونیستی نیستند. حالا حتی حجت برای آن عده معدود در داخل ایران هم که به این آرمان شک داشتند تمام شده است.
دیروز رهبر معظم انقلاب علت منفوری رژیم صهیونیستی را بیان کردند، وقتی با همان شجاعت و درایت همیشگی فرمودند «امروز همه دنیا دیگر فهمیدند که ورزشکار ایرانی چرا راضی نمی‌شود با طرف صهیونیست روبه‌رو بشود در میدان، این را دیگر امروز دنیا فهمیده، چون او جنایتکار است، چون برای یک دولت جنایتکار دارد ورزش می‌کند و در میدان می‌آید، کمک به او کمک به رژیم تروریست و جنایتکار است.»
امروز جنایتکاربودن این رژیم منحوس برای عالم و آدم مشخص شده، باید کور باشی تا این مدت ددمنشی و وحشیگری را نبینی، هر چند که بیش از ۷۰ سال است که این وحشیگری ادامه دارد، اما این ۴۷ روز چیزی شد که یک حجت بالغه به مردم جهان داد. ورزشکار ایرانی با این نگاه مقابل نماینده این رژیم قرار نمی‌گیرد. قید مدال جهانی و المپیک را می‌زند تا مدال شرافت را به گردن بیاویزد. امروز تمامی دنیا خوب می‌بیند و می‌فهمد که چرا این رسم را ورزشکاران مسلمان برپا کردند. فقط آن قلیلی که همسنگ دل‌های سنگ‌شده و بی‌روح جنایتکاران هستند، بازهم در برابر این حق‌خواهی فلسفه روح المپیک را علم می‌کنند!
امروز دیگر حتی برچسب سیاسی‌بودن به این سنت نمی‌خورد، چون انسانیت است که زیر چکمه‌های غاصبان در حال له‌شدن است. سال‌هاست به ورزش و ورزشکار ما انگ سیاسی‌بودن می‌زنند، اما هر جا که خودشان خواستند و هر جا که منافع استکبار به خطر افتاد، خیلی راحت سیاست را کنار ورزش گذاشتند. رهبر فرزانه ما چه خوب فرمودند که «می‌گویند ورزش سیاسی نیست، اما آن وقتی که احتیاج دارند که ورزش را سیاسی کنند، به بدترین شکل ورزش را سیاسی می‌کنند. به یک بهانه‌ای یک کشور را از شرکت در همه آوردگاه‌های ورزشی بین‌المللی محروم می‌کنند. چرا؟ شما فلان‌جا جنگ کردید. اما همان‌ها ۵ هزار کودک شهید را در غزه ندیده می‌گیرند، آنجا ورزش نباید سیاسی بشود، اینجا ورزش نباید سیاسی بشود، اما آنجا به‌طور واضح سیاسی می‌شود اشکالی هم ندارد. یک کشور را به بهانه جنگ از مسابقات جهانی محروم می‌کنند. یک کشور را، یک دولت را به کلی ندیده می‌گیرند.»
این است فلسفه اینکه چرا ورزشکار ایران با نماینده رژیم صهیونیستی مسابقه نمی‌دهد. چون روح ورزش با این رژیم کودک‌کش متجاوز همخوانی ندارد. چون ورزش عرصه جوانمردی و انسانیت است. عرصه دست‌گیری از ضعیف است نه ضعیف‌کشی. ورزشکار ایران، ورزشکار مسلمان و تمامی ورزشکاران جوانمرد جهان هرگز حاضر نیستند مدال پهلوانی و جوانمردی را با قهرمانی آن هم بعد از رقابت با نمایندگان چنین رژیمی عوض کنند.
رژیم صهیونیستی خوب خودش را نشان داد و خیلی خوب فریاد حق‌طلبی ورزشکاران ایران اسلامی و ورزشکاران جوانمرد سراسر دنیا را با وحشیگری‌های خودش ثابت کرد. حالا بگذار عده‌ای کبک‌وار سرشان را زیر برف کنند و بازهم ادعای نخ‌نماشده‌ای مثل دخالت سیاست در ورزش را مطرح کنند. اکنون آبروی ورزشکار صهیونیست مثل آبروی خود رژیم صهیونیستی است. بنگر که با این آبرو می‌توان روی چه سکویی ایستاد!
