اختصاصی جوان آنلاین، پدیده تروریسم، موضوعی است که برای ما ایرانیان که از قربانیان آن هستیم، آشناست. آمریکایی‌ها به مدت دو دهه، سازمان تروریستی منافقین را زیر چتر حمایت مالی، سیاسی و تبلیغی خود درآوردند و همه گونه امکانات در اختیارشان قرار دادند و از جنایات تروریستی آنان بر ضد مردم یا مسئولان نظام جمهوری اسلامی حمایت کردند. این گروهک شیطان صفت با شیوه قهرآمیز و ترور‌های فراوان، درصدد حذف فیزیکی عناصر کار آمد و طراحان نظام بر آمد تا با ایجاد خلأ‌های جدی در ارکان حساس کشور، ضربه‌ای اساسی به جمهوی اسلامی ایران وارد آورد. ترور شهدای محراب، شهدای هفتم تیر و شهدای هشتم شهریور، برخی از مهم‌ترین این ترور‌ها به شمار می‌آید. در این راستا، هشتم شهریور، سالروز شهادت مظلومانه شهیدان باهنر و رجایی، «روز مبارزه با تروریسم» نام گذاری شده است.
تروریسم بین المللی به اعمال تروریستی که به منظور تامین مقاصد سیاسی در سطح بین المللی انجام می‌شود اطلاق می‌گردد. به عبارتی دیگر تروریسم بین المللی عبارت است از اعمال ترور و خشونت فردی یا جمعی که یک عنصر بین المللی (قربانی و مرتکب، شهروندان دولت‌های مختلف باشند، یا اینگونه رفتار‌ها در بیش از یک کشور رخ دهد) یا یک هدف مورد حمایت بین المللی (مثل غیر نظامیان خارجی هواپیما‌های غیر نظامی و کارکنان سازمان‌های بین المللی) را در بر گیرد و مقصود از آن نیل به نتیجه‌ای قدرت طلبانه (یعنی نتیجه‌ای که هدف آن تغییر یا حفظ ساختار‌ها یا سیاست‌های فعال سیاسی، اجتماعی، اقتصادی یک دولت یا سرزمین مشخص است) باشد. پس در تروریسم بین المللی، محدوده عمل تروریستی گسترش می‌یابد و از سطح یک دولت-ملی فراتر می‌رود و وارد عرصه بین المللی می‌شود.
واژه سایبر تروریسم را که در دهه ۱۹۸۰ توسط باری کالین ابداع شد این چنین می‌توان تعریف کرد: سایبر تروریسم حاصل تلاقی تروریسم و فضای مجازی می‌باشد، سایبر تروریسم عموما به معنای حمله یا تهدید به حمله علیه کامپیوترها، شبکه‌های کامپیوتری و اطلاعات ذخیره شده در آنهاست، هنگامی که به منظور ترساندن یا مجبور کردن دولت یا اتباع آن به منظور پیشبرد اهداف سیاسی یا اجتماعی خاص، اعمال می‌شود. یک حمله برای اینکه به عنوان سایبر تروریسم شناخته شود باید به خشونت علیه اشخاص یا دارایی‌ها منجر شود، یا دست کم آسیب کافی برای ایجاد ترس را باعث شود.
در این بین، آمریکایی‌ها به مدت دو دهه سازمان تروریستی مجاهدین خلق (منافقین) را زیر چتر حمایت مالی، سیاسی و تبلیغی خود قرار دادند و از جنایت‌های تروریستی آنان بر ضد مردم جمهوری اسلامی ایران حمایت کردند. این گروهک با شیوه قهرآمیز و قتل سیاسی، درصدد حذف فیزیکی عناصر کارآمد و طراحان فکری نظام برآمد تا با ایجاد خلأ‌های جدی در ارکان حساس کشور، شرایط سقوط جمهوری اسلامی ایران را فراهم سازد. شهدای محراب، شهدای هفتم تیر و هشتم شهریور، شهیدانی، چون لاجوردی، قرنی و صیاد شیرازی، از جمله قربانیان تروریسم بودند که به دست منافقان به شهادت رسیدند. استکبار جهانی در برابر این فعالیت‌های تروریستی، نه تنها هیچ واکنشی از خود نشان نداد، بلکه از آن حمایت می‌کرد.
به همین مناسبت، محمد توتونچی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در کویت با اشاره به روز مبارزه با تروریسم در صفحه شخصی خود نوشت: امروز به عنوان روز مبارزه با تروریسم با توجه به فقدان تعریف جامع از تروریسم همچنان (این موضوع) مسئله ساز است و غرب در این زمینه همان گونه که در دوران استعمارگرایی «من غربی» را برتر و متمدن‌تر از «دیگری شرقی» که مصداق مورد نظر آن همیشه مسلمانان بوده‌اند، می‌دانست، در عصر جدید این وضعیت تأثیرگذارتر شده است.
وی همچنین نوشت: در وضعیت جدید، در تلاش است که با جابه جایی مفهوم «خشونت» وجایگزینی آن با مفهوم «تروریسم»، وحشی‌گری جدید را به نام مسلمانان رقم زند. با چنین وضعیتی از تحلیل جهانی در مورد تروریسم، نه تنها باید با حرکت‌های تروریستی به شدت مبارزه کرد، بلکه با نهادینه ساختن چنین فلسفه و تفکری نیز به شدت باید مخالفت کرد.
توتونچی تصریح کرد: بنابراین اولین گام در سرکوب تروریسم جهانی، ایجاد تغییر اندیشه‌ای و فکری در سیاست حاکم بر جهان غرب در پیوند دادن تروریسم با جهان اسلام است. در این راه عزم راسخ جهانی می‌تواند به مثابه راهبردی ویژه در مبارزه با تروریسم تلقی گردد.
ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان نیز در نشست خبری خود درباره روز مبارزه با تروریسم گفت: شاید کمترین نظام سیاسی در دنیا باشد که این تعداد از دولتمردان آن کشور و مردم و شهروندان آن قربانی تروریسم کور و سیاه شده باشند. ملت ایران هم در مبارزه علیه تروریسم پرچمدار و در خط مقدم مبارزه قرار دارد و از بزرگترین قربانیان مبارزه با تروریسم به شمار می‌رود.
بنایراین عمر ترور و تروریسم به قدمت بشریت است. تروریسم به همه اعصار، همه قاره‌ها و همه آیین‌ها تعلق دارد و نمی‌توان پدیده آشکار اضطراب و حس ناامنی در برابر دشمن نامرئی را که بر همه جا چنگ انداخته نادیده گرفت؛ گرچه می‌توان پیشینه تروریسم را به دوران جنگ سرد و رقابت میان دو ابرقدرت شرق و غرب برای ضربه زدن به دیگری نسبت داد.
