اختصاصی جوان آنلاین، در ۱۴ تیرماه ۱۳۶۱، چهار دیپلمات ایرانی به نام‌های احمد متوسلیان، سید محسن موسوی، کاظم اخوان و تقی رستگار مقدم، در منطقه‌ای در کشور لبنان که در آن زمان تحت اشغال رژیم صهیونسیتی بود، توسط مزدوران این رژیم" شبه‌نظامیان مسیحی لبنانی معروف به فالانژ‌ها به ریاست "سمیر جعجع" به رغم داشتن مصونیت دیپلماتیک ربوده شدند.
با وجود اقدامات متعدد جمهوری اسلامی برای آزادسازی دیپلمات‌ها در این سال ها، هنوز اطلاع دقیقی از سرنوشت این افراد وجود ندارد. در این سال‌ها خانواده‌های دیپلمات‌های ربوده‌شده انجمنی را تأسیس کردند به‌نام انجمن حمایت از دیپلمات‌های ربوده‌شده ایرانی تا بتوانند پرونده پیگیری سرنوشت آن‌ها را از طریق پیگیری حقوقی ادامه دهند. دبیرکل این انجمن سید رائد موسوی تنها فرزند جاویدالاثر سید محسن موسوی بود. دولت لبنان سالهاست که یک کمیته حقیقت‌یاب برای بررسی این موضوع و رسیدن به اطلاعات، تشکیل داده که تاکنون هیچ نتیجه روشنی از بررسی‌های این کمیته منتشر نشده است.
روایت روزنامه الدیار
تیرماه سال ۹۶ عیسی ایوبی یکی از روزنامه¬نگاران روزنامه الدیار از حزب سوری ــ قومی لبنانی و معاون شبکه جهانی وولتر ادعا کرد که با دیپلمات¬های ایرانی در زندان بوده است. او با طرح جزئیاتی از روز‌های بازداشتش در زندان‌های رژیم صهیونیستی از سردار احمد متوسلیان و همراهانش گفته بود: «از اولین باری که وارد سلول شدم قادر به حرف زدن و یا حرکت نبودم. همه آن‌ها یا اکثر آن‌ها از این تعجب کرده بودند که فرد دیگری را کنار آن‌ها قرار بدهند. آن‌ها شروع به حرف زدن با هم کردند. من نمی‌توانستم بفهمم که آن‌ها به هم چه‌چیزی می‌گویند. بعد حاج احمد را شناختم که از من درباره خودم و هویتم پرسید و اینکه چرا از آنجا سر درآوردم. من آن موقع نمی‌دانستم آن‌ها چه‌کسی هستند و ملّیت آن‌ها چیست. آن‌ها گفتند که "ما دیپلمات‌های ایرانی هستیم و فالانژ‌ها ما را در ایست و بازرسی ربودند.»
کمین جولای ۸۲
در همین رابطه، کتاب «کمین جولای ۸۲»، اثر حمید داودآبادی، سرنوشت چهار دیپلمات ربوده شده ایرانی را که سالهاست از اسارت آنان در چنگال رژیم صهیونیستی می‌گذرد در ۵۲۴ صفحه پیگیری می‌کند.
حمید داودآبادی در این کتاب کوشیده تا روز شماری از کلیه اخبار و وقایع اتفاق افتاده از ۱۴ تیر ۱۳۶۱ (۱) تا تابستان ۱۳۸۴ را گردآوری کند. کتاب، مشتمل بر سخن ناشر و یادداشت نویسنده است و از صفحه ۱۳ متن کتاب با عنوان «روزشمار گروگانگیری» آغاز شده و تا صفحه ۳۰۲ ادامه دارد. از صفحه ۳۰۳ ضمیمه‌های کتاب آغاز می‌شود و با دربرگرفتن ۴۷ ضمیمه، که در متن کتاب به آن‌ها اشاره شده، تا صفحه ۴۶۷ پی گرفته می‌شود. صفحات ۴۶۹ الی ۵۲۴ به «تصاویر» اختصاص یافته است.
در مقدمه کتاب آمده است: «معمای تا به امروز حل نشده‌ای در این کتاب مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است؛ معمایی به قدمت نزدیک به ربع قرن. داستان سراسر ابهام سفر ناتمام چهار شهروند جمهوری اسلامی ایران، در یک ظهر داغ تابستانی از جاده ساحلی طرابلس-بیروت به سوی پایتخت کشور اشغال شده لبنان».
در بخشی از کتاب آمده است: «.. شنیدیم که ایلی حبیقه که هفته پیش در بیروت ترور شد، پیش از کشته شدنش در گفتگو با روزنامه «الحیات» چاپ لندن گفته: «چهار دیپلمات ایرانی پس از ربوده شدن در لبنان، احتمالاً به اسرائیل منتقل شده‌اند.» به نوشته الحیات، ایلی حبیقه مسئول بخش‌امنیتی گروه منحله نیروهای لبنانی، اضافه کرده: «من از سمیر جعجع فرمانده گروه منحله نیروهای لبنانی درباره چهار دیپلمات ایرانی ربوده شده شنیدم که آن‌ها به منطقه بیروت شرقی برده شده و از آنجا نیز خارج شده‌اند. جعجع در دوران جنگ داخلی دارای زندان‌های متعددی بود که افراد مشکوک و فعالان نظامی را در آن نگه می‌داشت». این روزنامه نوشته: «وی ضمن تکذیب اظهارات سمیر جعجع آخرین فرمانده شبه نظامیان یادشده که پیش‌تر گفته بود چهار دیپلمات ایرانی را به حبیقه تحویل داده است، مدعی است: «من هرگز ایرانی‌های ربوده شده را ندیدم و در منطقه زیرکنترل من نبوده‌اند».
فرافکنی صهیونیست‌ها
سال ۲۰۰۸ رژیم صهیونیستی گزارش مفصلی را از طریق سازمان ملل در این زمینه ارائه داد. فرض بر این بوده که تجمیع اطلاعاتی که در این خصوص دست اسرائیل بوده، در قالب آن گزارش آمده بود. در این گزارش خط‌های خبری زیادی آمده که پر از اسم و آدرس است، اما ماحصل داستانش همان است که می‌گوید این دیپلمات‌ها همان روز اول که ربوده شده‌اند، شهید شده‌اند و ماجرای شهادتشان هم ربطی به اسرائیل نداشته است، در واقع رژیم صهیونیستی سعی کرده در این گزارش خود را تبرئه کند.
همان سال آخرین تبادل بین حزب‌الله و رژیم صهیونیستی انجام شد و سمیر قنطار هم در همین تبادل آزاد شد، حزب‌الله خیلی پافشاری کرد که در این تبادل آن ۴ دیپلمات ایرانی هم گنجانده شوند. حزب‌الله پافشاری و پیگیری کرد. سید حسن نصرالله در سخنرانی بعد از این تبادل نیز این موضوع را مطرح کرد. اما اسرائیل پرونده آراد را مطرح کرد.
رون آراد کمک‌خلبان مفقودشده نیروی هوایی ارتش اسرائیل است که در سال ۱۹۸۶ در لبنان سقوط کرد. این خلبان زنده به دست مصطفی دیرانی می‌افتد و ۶ ماه در زندان بوده بعد از ۶ ماه در لبنان ناپدید می‌شود. اسرائیلی‌ها به‌دروغ اعلام می‌کنند که او دست ایران است. شهریور سال ۱۳۷۵ رادیو رژیم صهیونیستی به‌نقل از روزنامه اسرائیلی "یدیعوت آحارونوت" اعلام کرد: "هرگونه اطلاعات در مورد دیپلمات‌های ایرانی ربوده‌شده در لبنان، می‌تواند اطلاعات متقابلی در مورد رون آراد به‌همراه داشته باشد".
در جریان این اختلافات در مورد پرونده آراد و چهار دیپلمات ربوده‌شده قرار می‌شود حزب‌الله و رژیم صهیونیستی گزارش اطلاعاتی خود را در مورد این پرونده‌ها اعلام کنند. گزارشی که حزب‌الله درباره آراد داد، یک هفته زودتر از گزارشی بود که اسرائیل در مورد ۴ دیپلمات داده است. در آن زمان روزنامه الشرق الاوسط مقاله‌ای زد که این گزارشی که حزب‌الله راجع به آراد داده است، در هیئت دولت اسرائیل بررسی شده و به این نتیجه رسیدند که نکته جدیدی در این گزارش نیست و، چون این گزارش چیز جدیدی ندارد، این‌ها هم تصویب کردند در گزارششان نکته جدیدی ارائه ندهند.
مجازات ناقضان حقوق بین‌الملل
اکنون و در ۱۴ تیر ۱۴۰۲ به مناسبت سالروز این رویداد، وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران ضمن گرامیداشت یاد و خاطره این عزیزان و ابراز همدردی با خانواده‌های معزز ایشان، تاکید می‌کند این حادثه داری ابعاد مختلف حقوقی، سیاسی و انسانی است که در بیش از چهار دهه‌ی گذشته همواره مورد اهتمام و پیگیری دستگاه سیاست خارجی بوده است؛ اما متاسفانه تا به امروز، با وجود تلاش‌ها و پیگیری‌های گسترده سیاسی و حقوقی با دولت لبنان و نهاد‌های بین‌المللی و حقوق بشری، متاسفانه به دلیل عدم مسئولیت پذیری رژیم صهیونیستی و عاملان دخیل در این ربایش و از بین رفتن بسیاری از شواهد و مستندات با گذشت زمان طولانی و بی مسئولیتی و عدم اقدام جدی و موثر از سوی نهاد‌های ذیربط بین‌المللی، تلاش‌های صورت گرفته برای تعیین سرنوشت دیپلمات‌های کشورمان بی نتیجه مانده است.
بدون شک، با توجه به اینکه این حادثه در زمان اشغال لبنان توسط رژیم صهیونیستی به وقوع پیوسته است، طبق اصول و قواعد حقوق بین‌الملل بویژه کنوانسیون‌های ۱۹۴۹ ژنو که در آن تصریح شده است که در طــول دوران اشــغال، قــوای اشــغالگر در برابــر مــردم آن ســرزمین، دولــت آن کشــور و اشــخاص ثالــث بــرای برقــراری نظــم عمومــی و حفــظ جــان و مــال مسـئولیت دارنـد، جمهوری اسلامی ایران مسئولیت کلیه ابعاد این ربایش و اقدام تروریستی را متوجه رژیم صهیونیستی و حامیان آن می‌داند و از نهاد‌های مسئول بین‌المللی و حقوق بشری درخواست دارد تا با پذیرش مسئولیت‌های حقوقی و انسانی خود در این زمینه، اقدامات لازم را برای اعمال فشار بر رژیم صهیونیستی و پاسخگو کردن این رژیم به همکاری حداکثری در زمینه روشن شدن سرنوشت این عزیزان به عمل آورده و زمینه مجازات عاملان این جنایت و ناقضان حقوق بین‌الملل بویژه حقوق دیپلماتیک را فراهم آورند.
