او ادامه داد: با خانم سلطانی فوتبال ساحلی را آغاز کردم، بعدازآن خانم دارا که آن زمان مربی تیم دانشگاه آزاد بود برای فوتسال به من پیشنهاد بازی داد، آن زمان تیم دانشگاه آزاد در دسته یک بود و بعد به لیگ برتر رفت و من همراه این تیم دو سال در لیگ برتر بازی کردم که متأسفانه به دلیل ضعف باشگاه‌ها و نبود اسپانسر تیم منحل شد، خیلی تلاش کردیم این اتفاق نیفتد اما متأسفانه این مساله اتفاقی است که به دلیل ضعف باشگاه‌ها و نادیده گرفتن ورزش بانوان دارد برای همه تیم‌های بانوان می‌افتد.
داور هیچ‌گاه در بازی‌ها دیده نمی‌شود
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان اضافه کرد: بعد از آن در سال ۹۳ خیلی اتفاقی در یکی از بازی‌های جام رمضان در استان سوت زدم، آن زمان خیلی به داوری علاقه نداشتم و بیش‌تر حیطه مربیگری را دوست داشتم که در این خصوص مدرک مربیگری فوتسال و فوتبال C آسیا را دارم و اکنون نیز در آکادمی پارس‌مهر به کودکان آموزش فوتبال می‌دهم.
مرادی با بیان این که مدتی در مسابقات استان سوت زدم تا این که خانم دارا و سلطانی‌زاده گفتند فیزیک بدنی‌ام برای داوری خیلی خوب است و من را تشویق به ادامه این مسیر کردند، افزود: داور هیچ‌گاه در بازی‌ها دیده نمی‌شود و به همین دلیل علاقه‌ای به آن نداشتم اما وقتی دیدم اسپانسری وجود ندارد که بخواهم مربیگری را ادامه دهم اجباری به این سمت کشیده شدم.
وی تصریح کرد: مدتی در استان سوت زدم و پله‌ها را یکی‌یکی طی کردم تا این که دو سال پیش من را برای سوت زدن در مسابقات کشوری معرفی کردند.
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان با بیان این که سال اولی که کشوری می‌روی به دلیل تست‌هایی که درزمینهٔ دانش داوری و آمادگی دفاعی در سطح حرفه‌یی دارد خیلی جدی گرفته نمی‌شوی، عنوان کرد: من برای اولین بار بود که در این محیط قرار می‌گرفتم و متأسفانه در استان داور خانم سرآمدی که اطلاعات کافی را در اختیار من قرار دهد، من را راهنمایی و با طریقه تست‌های کشوری آشنا کند وجود نداشت.
در داوری هر روز مطلب جدیدی را یاد می‌گیرم
مرادی ادامه داد: به من می‌گفتند داوری یک کتاب است که باید آن را بخوانی و تست بدهی اما این کتاب آن‌قدر گسترده است که من هرچه جلوتر می‌روم و دوباره آن را مطالعه می‌کنم مطلب جدیدی را از آن یاد می‌گیرم.
او با اشاره به این که سال اولی که برای داوری رفتم همه می‌گفتند امسال که پاس نمی‌شوی و خیلی امیدوار نبودند، خاطرنشان کرد: از آقایان هاشمی و معماری اطلاعاتی تئوری در خصوص تست‌ها و تمرینات گرفتم؛ با این اطلاعات تمریناتم را به‌صورت انفرادی آغاز کردم.
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان با بیان این که معتقدم انسان یا نباید راهی را برود یا باید به بهترین نحو آن مسیر را طی کند حتی اگر علاقه‌ای به آن نداشته باشد، ابراز کرد: با وجود این که علاقه‌ای هم نداشتم تمام تلاشم را کردم، وقتی برای تست بدنی رفتم جو خیلی بدی بود و با وجود این که خطا هم داشتم اما خوشبختانه تست آمادگی جسمانی را پاس کردم؛ تست‌های دانش داوری را خیلی خوب دادم و بعد از این که در لیگ‌های دسته سه، دو و یک سوت زدم انتهای همان سال به من لیگ برتر را پیشنهاد دادند که این شروع خیلی خوبی برای فعالیتم درزمینه داوری بود.
مرادی ادامه داد: بعد از آن آقای سهرابی از کمیته داوران تهران به هرمزگان آمد و وقتی نتیجه تست‌های من را دید خیلی استقبال کرد و فکر نمی‌کرد کسی در همان سال اول در تست‌ها موفق باشد، این برای من جهشی شد تا بتوانم در لیگ برتر پررنگ‌تر ظاهر شوم و بعد از آن بود که به کلاس‌های کورس فیفا دعوت شدم، کلاس پرباری بود و اطلاعات جدیدی را به من اضافه کرد و تست‌های آن را نیز پاس کردم.
وی با اشاره به این که امسال در کلاسی که پدرو گالان، نویسنده کتاب قانون فوتسال و رییس کمیته داوران فیفا برگزار کرد دعوت شدم و سطح کلاس بسیار بالا بود، بیان کرد: بعد از این که سوت زدم و تجربه‌های بیشتری کسب کردم دیدم آن‌قدرها هم که می‌گویند داوری کار ساده‌ای نیست.
شغلی را دوست ندارم که یک‌جا بنشینم
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان اظهار کرد: من به‌صورت کلی شغلی را دوست ندارم که یک‌جا بنشینم و کارهای تکراری انجام دهم و در خصوص داوری وقتی می‌دیدم هر بار که به کلاسی می‌روم احساس می‌کنم هنوز مطالبی هست که نمی‌دانم و باید آموزش بیشتری ببینم و تجربیات بیشتری ر ا کسب کنم بیش‌تر به آن علاقه‌مند می‌شوم.
مرادی با بیان این که سال گذشته بنده در ابلاغی به‌عنوان مسوول کمیته داوران بانوان استان شدم و وقتی این سمت را به من دادند خیلی دوست داشتم به افراد مستعد و علاقه‌مند استان کمک کنم، افزود: هر بار در مسابقات کشوری می‌دیدم از همه شهرها دو داور با هم می‌آیند اما من همیشه تنها بودم و این مساله خیلی ناراحتم می‌کرد، بانوان استان هرمزگان خیلی مسائل را در خصوص داوری نمی‌دانند و به همین سبب تمام تلاش خود را کردم که اتفاقی در داوری استان بیفتد.
او با اشاره به این که متأسفانه در استان هرمزگان آن‌طور که باید از داوری بانوان استقبال و حمایت نمی‌شود، تصریح کرد: من بارها و بارها در جلسات مختلف از مسوولان استان خواستم مسوولی را برای خانم‌ها بگذارند تا رابطی باشد بین داوران در شهرستان‌های مختلف استان و همه را یک‌جا جمع کند؛ اما این اتفاق نیفتاد و خودم سعی کردم با همه شهرستان‌ها ارتباط برقرار کنم، بااین که خیلی اوقات جواب من را نمی‌دادند ولی در کار خود مسر بودم.
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان با بیان این که سال گذشته با همکاری کمیته داوران و آقای معماری که از مدرسان رسمی فدراسیون است برای داوران شهرستان‌های استان کلاس توجیهی برگزار کردم، عنوان کرد: گاهی اوقات تنها سه نفر سر کلاس می‌آمدند، کلاس‌های داوری درجه دو و سه را برگزار کردیم تا بتوانیم آن‌ها را به کشور معرفی کنیم.
مرادی با اشاره به این که امسال سعی کردم کارهایی که کمیته داوران هرمزگان انجام می‌دهد به استانداردهای کشور نزدیک باشد، خاطرنشان کرد: ما حتی برای پیش فصل لیگ برتر امسال تست استانی برگزار کردیم که از بین آنان بهترین‌ها را به کشور معرفی کنیم؛ از خانم معماری، دبیر بانوان هیات فوتبال شهرستان بندرعباس برای حمایت‌هایش تشکر می‌کنم، از آقایان رضایی و کارگران نیز تشکر می‌کنم که خیلی پیگیر بودند و به مدارس رفتند، دانش‌آموزان را استعدادیابی کردند و برایشان جلسه توجیهی برگزار کردند.
وی با بیان این که وقتی دیدم ۳۰ دانش‌آموز از سن کم وارد عرصه داوری شدند خیلی خوشحال شدم هرچند نتوانستم در جلسه توجیهی‌شان شرکت کنم، اضافه کرد: سعی ما بر این است که این داوران را ساماندهی کنیم، از شهرستان‌ها هم افرادی معرفی شدند که بهترین‌ها را از میان آن‌ها انتخاب کردیم؛ در کلاس‌هایی که برگزار کردیم علاوه بر بچه‌هایی که برای پیش فصل لیگ استان آمده بودند دانش‌آموزانی که علاقه‌مند به داوری بودند را نیز داشتیم.
هر اطلاعاتی کسب کرده‌ام را به داوران در حال آموزش استان منتقل می‌کنم
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان ادامه داد: کم‌کم شهرستان‌ها شروع کردند به درخواست دادن برای برگزاری کلاس‌های داوری؛ از هر شهرستانی به‌طور میانگین ۲۰ نفر خانم بودند که می‌توانیم سازمان‌دهی خوبی در خصوص این داوران داشته باشیم.
مرادی با اشاره به این که خیلی خوب است که کمیته داوران استان همکاری خوبی با ما دارند، بیان کرد: خانم دارا و مرادی زاده مسابقات لیگ استان را رفت‌وبرگشت گذاشته‌اند تا ما بتوانیم داوری‌های بیشتری داشته و آن‌ها را بیش‌تر محک بزنیم و این خیلی خوب است.
او با بیان این که سعی کردم هر اطلاعاتی که تاکنون کسب کرده‌ام را به داوران در حال آموزش استان منتقل کنم، ابراز کرد: داورهای شهرستان بندرعباس هفته‌ای یک جلسه تمرین می‌روند و من خیلی خوشحالم که اگر بخواهیم داوری را به مسابقات کشوری معرفی کنیم دیگر مثل روزهای آغازین من گیج نیستند و نحوه تست‌ها را یاد گرفته‌اند، امیدوارم بیش از این بتوانیم به داوری استان کمک کنیم و این کلاس‌ها هم‌چنان ادامه‌دار باشد.
پذیرفتن ورزش حرفه‌یی برای یک دختر سخت بود
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان با اشاره به این که در شهر و خانواده‌ای بزرگ شدم که در آن پذیرفتن ورزش حرفه‌یی برای یک دختر سخت بود، افزود: خانواده‌ای پرجمعیت و سنتی دارم و تفاوت سنی من با مادرم خیلی زیاد است؛ خانواده‌ام خیلی با ورزش من مخالف بودند و شاید علتش این بوده که در خانواده‌مان هیچ دختری سمت ورزش نرفته بود، من تا دوران دبیرستان خیلی به ورزش‌های رزمی علاقه داشتم اما خانواده‌ام تنها موافق شرکت در کلاس قرآن بودند و روی خوبی به ورزش نشان نمی‌دادند، مادرم همیشه می‌گفت بگذار هر زمان بزرگ شدی خودت به سمت ورزش برو!
مرادی ادامه داد: در دبیرستان بسکتبال و بدمینتون بازی می‌کردم و خیلی از شاخه‌ها را رفتم تا به فوتبال و فوتسال رسیدم، احساس می‌کنم خیلی دیر بود اما تلاش خودم را کردم، خانواده‌ام نمی‌گذاشتند به تمریناتم بروم و با دردسرهای زیادی به تمرین می‌رفتم و اصلاً حمایت آن‌ها را نداشتم، وقتی برای مسابقات می‌رفتم مادر می‌گفت امیدوارم گل بخورید و برگردید تا دیگر به مسابقات نروی!
بسیاری از افراد مستعد سوختند و نتوانستند
وی با بیان این که به ورزش استان اهمیت زیادی داده نشده و بسیاری از افراد مستعد سوختند و نتوانستند مدیر و باشگاه کارآمدی داشته باشند، تصریح کرد: بسیاری از بازیکنانی که در بهترین تیم‌های کشور بازی می‌کنند با بچه‌های استان ما برابر هستند اما بازیکنان ما حمایتی ندارند.
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان اضافه کرد: خانم دارا هنوز بابت هزینه‌های شخصی که برای فوتسال استان متحمل شده مقروض است، آن زمان مجبور بود خانه‌اش را در اختیار بازیکنانی که از جاهای دیگر می‌آورد قرار دهد؛ الآن نیز امیدمان به خانم فهیمه زارعی است، فردی مثل خانم زارعی را در کشور کم داریم و حتی مربی تیم ملی نمی‌تواند چشمانش را به روی او ببندد؛ وی از امارات، اسپانیا و بسیاری از تیم‌های خوب جهان پیشنهاد داشت اما به خاطر خانواده و کشورش ماند.
مرادی با اشاره به این که امیدوارم حمایت بیشتری از ورزش بانوان بشود، عنوان کرد: چرا بااین‌همه استعدادی که در استان وجود دارد ما نباید مانند شهرهایی مثل نوشهر تیم خردسالان داشته باشیم؟ مربی‌ها باید بازیکن سازی کنند و بازیکنان خود را در اختیار هم قرار دهند.
هیچ‌کس نمی‌تواند چشمانش را به روی ما ببندد
وی با بیان این که همیشه به داورهای استان می‌گویم اگر خوب باشیم هیچ‌کس نمی‌تواند چشمانش را به روی ما ببندد حتی اگر مخالف ما باشد، عنوان کرد: کاری که خروجی نداشته باشد فایده‌ای ندارد، باید بازیکنان و داوران را حمایت کنیم تا در کشور خروجی داشته باشند و دیده شوند.
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان با اشاره به این که معتقدم ورزش استان به کلاس‌های مدیریتی نیاز دارد، هرکس باید یاد بگیرد مدیر خودش باشد تا در قالب گروه و باشگاه هم عملکرد خوبی داشته باشد، خاطرنشان کرد: ما استعدادهای خوبی در هرمزگان داریم که باید با مدیریت خوب آن‌ها را هدایت کنیم تا دیده شوند؛ با وضعیتی که ورزش استان دارد ورزش‌های انفرادی موفقیت بیشتری خواهد داشت چون اگر حمایتی هم نباشد خودت می‌توانی شرایط را تا حدودی مدیریت کنی.
او با بیان اینکه ای‌کاش زودتر وارد حیطه داوری می‌شدم چون می‌توانستم تجربه بیشتری کسب کنم و حرف بیشتری برای گفتن داشته باشم، ابراز کرد: الآن دیگر جایی برای خطا ندارم هرچند به خاطر فعالیت‌هایم خوب دیده شدم اما باید سعی کنم تا ۳۲ سالگی ملی شوم.
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان با اشاره به این که ما در استان هرمزگان از سال ۸۷ تاکنون هیچ اسمی در فدراسیون نداشتیم، اظهار کرد: دو سال است آقایان معماری، رییسی و صفا تلاش می‌کنند اسامی را وارد فهرست فدراسیون کنند و این حرکت خیلی خوب و لازمی بود.
داوری را بی‌علاقه شروع کردم
مرادی با اشاره به این که مربیگری و آنالیز بازی را خیلی دوست دارم، اما الآن دیگر ترجیحم این است که داوری را ادامه دهم، افزود: به این دلیل وارد فوتسال شدم که سرعت بازی در آن نسبت به فوتبال بیش‌تر است و باید در ثانیه تصمیم بگیری.
وی با بیان این که داوری را بی‌علاقه شروع کردم و به همین دلیل هیچ زمانی الگویی نداشتم، الآن هم که علاقه‌مند شدم الگوی خاصی ندارم، تصریح کرد: البته قبلاً خانم الیزا بصیریان در هرمزگان داور بودند اما آن زمان من در فوتبال و فوتسال حضور نداشتم.
این داور هرمزگانی فوتسال بانوان ادامه داد: من همیشه خودم را با خودم می‌سنجم و سعی می‌کنم هر چیز مثبتی از هر داوری می‌بینم یاد بگیرم و یک الگوی خاص نداشته باشم و تلاشم بر این است که برای ملی و بین‌المللی شدن تمام توانم را بگذارم.
