روزهاي سختي در پيش است، سخت‌تر از آنچه که تصور مي‌شود. اين را مي‌توان از بي‌خيالي مسئولان فوتبال ايران و تکاپوهاي عربستاني‌ها دريافت، از ديدارهايي که با رئيس فيفا و کنفدراسيون فوتبال آسيا برگزار مي‌كنند و لبخند رضايتي که بعد از اين ديدارها بر لب دارند. از تصميمات عجيب و پرابهام رئيس فدراسيون ايران که ميزباني را در سيني مي‌گذارد و پيشکش دشمن مي‌کند و حتي حضور بي‌ثمر اينفانتينو در ايران که هيچ جنبه مثبتي نداشت.
24 ساعت بعد از آنکه داتو وينسورجان، دبيرکل فدراسيون فوتبال آسيا گفت مردم با عمل AFC ما را قضاوت کنند، نه سخنان ديگران؛ صحبت‌هاي شيخ سلمان رئيس AFCنشان داد كه لابي عربستاني‌ها جواب داده و خبري از اتفاقات خوب براي فوتبال ايران نيست! اتفاقات خوبی که به خودي خود و با دست روي دست گذاشتن رخ نمي‌دهد.
همه داستان در همين تفاوت نگاه آقايان است، آقاياني که حضور رئيس فيفا در ايران را به يک جشن چند ساعته و خوش و بش دوستانه تبديل كردند که در نهايت هم با دادن چند يادگاري گرانقيمت به اينفانتينو و گرفتن چند عکس يادگاري سر‌و‌ته‌اش را هم آوردند، بي‌آنکه لب از لب باز كنند و داستاني از اجحاف‌هايي را که سعودي‌ها در حق فوتبال ايران روا‌داشته‌اند، روايت كنند به اميد اينكه اندکي هم که شده نگاه مسئولان جهاني به کارشکني‌هاي مقرضانه عربستان و مظلوميت فوتبال ايران تغيير کند. اينفانتينو مي‌رود، بي‌آنکه بداند اصل ماجرا چيست و چرا تيم‌هاي ايراني بايد به ناحق در زميني بي‌طرف به ميدان بروند و هم حقي براي انتخاب ميزبان بي‌طرف را نداشته باشند و بايد هزينه‌هاي هنگفت کنند براي اين تصميم غيرقانوني که کنفدراسيون فوتبال آسيا با فشار عربستاني‌ها گرفته است. شايد به خاطر همين بي‌خيالي، ناکارآمدي و عدم توانايي مديران ورزشي ايران است که دبيرکل فدراسيون فوتبال آسيا وقتي پاي سؤال‌هاي خبرنگار ايراني مي‌نشيند با حرف‌هاي فريبنده سعي دارد اوضاع را به گونه‌اي ديگر جلوه دهد و با تعريف و تمجيد از فوتبال ايران و کيفيت و جايگاه آن، خود را بي‌طرف و اوضاع را آرام جلوه مي‌دهد. درست زماني که آقايان تصور مي‌کنند اوضاع بر وفق مرادشان پيش مي‌رود، کيلومترها آن‌طرف‌تر، سعودي‌ها برنامه‌هاي طولاني‌مدتي براي گرفتن حق و حقوق فوتبال ايران و منزوي کردن آن دارند. آنها برخلاف همتايان خود در فدرسيون فوتبال ايران، ديدار با رئيس فيفا و AFC را به چشم تفريحي دوستانه نگاه نمي‌کنند و بهترين نتيجه را از آن مي‌برند و به سادگي از آن نمي‌گذرند که اگر غير از اين بود، رئيس بحريني AFC که خوب مي‌داند بر اساس فشار سعودي‌ها حکم به برگزاري بازي‌هاي ايران و عربستان در زميني بي‌طرف داده در توجيه تصميم خود و تأييد ادامه آن پاي قانون و کميته انضباطي کنفدارسيون فوتبال آسيا را به ميان نمي‌کشيد و اين را نمي‌گفت: «همه ما زير سايه قانون کنفدراسيون فوتبال آسيا عمل مي‌کنيم و هرگونه رفتار غيرورزشي و قانون‌شکني از سوي باشگاه‌هاي ايراني به کميته‌هاي مستقل (انضباطي) ارجاع داده مي‌شود و من دخالتي در اين موضوع نمي‌کنم.» اظهاراتي که نشان از موفقيت سعودي‌ها در ديدار با رئيس فيفا و AFC دارد، ديداري که طي آن‌بار ديگر ورق به سود عربستان برمي‌گردد تا نماينده‌هاي ايران مثل سال‌هاي گذشته همچنان محروم از برگزاري بازي‌هاي خانگي در زمين خودي باشند.
اتفاقي که چهار سال است تيم‌هاي ايراني حاضر در ليگ قهرمانان آسيا را با چالشي جدي مواجه كرده است!
اما چه انتظاري مي‌توان داشت جز همراهي بن سلمان با سعودي‌ها وقتي ترکي آل شيخ که جايگاهي مشابه وزير ورزش کشور را دارد براي نشاندن حرف ناحق عربستان به کرسي به هر دري مي‌زند و از هر فرصتي استفاده مي‌کند. در مقابل اما مقامات و مسئولان ورزش ايران دست روي دست گذاشته‌اند و به تماشا نشسته‌اند، به تماشاي حقي که چهار سال است از تيم‌هاي ايراني گرفته شده و پاياني هم بر آن نيست وقتي قدمي در اين راستا برداشته نمي‌شود، آن هم درحالي که سعودي‌ها هيچ فرصتي را براي ضربه زدن به ايران و اعمال فشار از دست نمي‌دهند و مدام با لابي‌هاي خود در اين جنگ نابرابر به غنائم بيشتري مي‌رسند!
