پشت پردههای استعفاي محمدعلي نجفي کمکم روشن ميشود تا جايي كه روزنامه سازندگي صراحتاً به جاي قبول استعفا، از لفظ رأي به بركناري در مورد نجفي استفاده ميكند. اصلاحطلبان هزار و يك دليل براي استعفاي او ساختند و همه را متهم كردند؛ گفتند به خاطر مبارزه با فساد تحتفشار بوده كه دروغ گفتند؛ اما سرانجام و به نوبت دست به افشاگري ميزنند. روزي روزنامه شرق در تيتر يك خود از پشت پردههای استعفاي نجفي و عليه كارگزاران سازندگي نوشت و حالا اين روزنامه «سازندگي» روزنامه حزب كارگزاران است كه مينويسد: «رأي سفيد و خودكار سبز» و تلويحاً از رأی سفيد محسن هاشمي ميگويد و از مرتضي الويري به عنوان كسي كه نه به افشاني، بلكه چنان كه از قبل گفته بود، به حسيني مكارم رأی داده است، نام ميبرد. در گزارش روزنامه سازندگي با اشاره به اينكه تنها كسي كه از ابتدا تا انتها پاي حسيني مكارم ايستاد، نجفي بود، نوشت: «نجفي از اين غافل بود كه اگر اصلاحطلبان مديريت قاليبافي مدنظرشان بود كه اصلاً رأی به بركناري او نميدادند. قاليباف رفت تا جاي او يك مدير تكنوكرات شهري بنشيند، نه آنكه معاون و مدير مياني او شهردار شود.» اين گزارش ميافزايد حزب اتحاد ملت ايران اگرچه در مقابل پيشنهادهاي اطرافيان و هواداران حسيني مكارم وسوسه شد، اما در نهايت سران آن حزب نتوانستند خود را قانع كنند كه به مكارم رأی بدهند. حال آن پيشنهاد وسوسهبرانگیز چه بوده؟ اينكه پيروز حناچي را قائم مقام خود قرار دهد و پستهاي مديريتي مدنظر اتحاد را نيز تغيير ندهد.
در ادامه، روزنامه سازندگي، با اشاره به مخالفتهاي اصلاحطلبان با استعفاي هاشمي از شورا و شهردار شدنش كه باعث راهيابي يك اصولگرا به شورا ميشد، شمشيرش عليه حزب اتحاد ملت را تيزتر ميكند: «آنها اگرچه شعار شفافيت ميدادند، اما تحت هيچ شرايطي حاضر نشدند فردي غیر از اصلاحطلبان به شوراي شهر راه يابد تا خانه بهشتي آنها شیشهایتر و شفافتر ازآنچه ميگويند، شود. به همين دليل با حزب اعتماد ملي يك راه و يك مسير شدند تا از محسن هاشمي و حزب كارگزاران بگذرند. آنها از هر ظرفيتي كه داشتند براي اينكه محسن هاشمي شهردار نشود استفاده كردند. » اين گزارش سپس از شهرداري نجفي با كمك اصلاحطلبان ميگويد، اما به جاي كمك به او در كار اجرايي، او را در مسير افشاگري انداختند. سازندگي از اين مينويسد كه موسوي خويينيها به نجفي توصيه كرد از قيد پروندهسازی براي شهردار سابق بگذرد، اما نه نجفي و نه سران حزب اتحاد ملت گوش ندادند.
به نظر ميرسد به رغم انتخاب شهردار، گرچه دير و پس از دو ماه بي شهردار بودن تهران، دعواهاي سياسي تمامي ندارد و اميدي به اداره پايتخت توسط اصلاحطلبان نيست.