امروز بالاترين آمار ثبت پروانه شغل در شهر و شايد استان اصفهان به رشته پذيرايي و تأمين غذا اختصاص دارد كه تنها دليل آن مي‌تواند حذف زمان براي تهيه و طبخ غذا در خانه باشد! ديگر از دودكش‌هاي خانگي دود خوراكي‌هاي سنتي به هوا نمي‌رود و در عوض در هر كوچه و بن‌بست لوله‌هاي بلندي براي فرستادن شميم روغن‌سوخته به آسمان‌ها نصب‌شده است. ميانگين آماري كه صرف استفاده در روز از شبكه‌هاي اجتماعي و اينترنت مي‌شود، هشت ساعت محاسبه شده كه قسمتي از آن به اوقات پخت‌وپز غذا در خانه تعلق داشته كه از آن فاكتور گرفته شده است! رستوران‌هاي رنگارنگ با اسامي متفاوت به‌قدري زياد است كه تنها نيازمند تصميم لحظه‌اي فرد گرسنه مي‌باشند تا از روي تابلوهاي LED متعدد، مكاني را براي صرف غذا انتخاب كند! اما نقش دستگاه‌هاي متولي امور در افتادن اين اتفاق ناگوار چه مي‌تواند باشد؟ اصفهان سال‌هاست در كش‌وقوس ايجاد موزه است اما مخالفان معتقدند اين شهر نياز به موزه ندارد زيرا احداث يك مجموعه كوچك تحت عنوان موزه در شهري با پيشينه تاريخي بلند و مجموعه‌هاي كم‌نظير و ارزشمند دوران‌هاي گذشته در اين شهر همچون خالي كردن يك بطري آب در درياست!
البته اين هم نظريه‌ايست و قابل احترام مي‌باشد اما نبايد فراموش كرد هر يك از اين خانه‌هاي تاريخي موجود در اصفهان كه تعداد آنها بسيار زياد است و از پشتوانه فرهنگي مستحكمي برخوردار مي‌باشند و اهالي اصفهان نيز كه خود فرزندان اين كهن شهر هستند علاقه فراواني به اشياي عتيقه و آثار فرهنگي به‌جامانده از گذشته دارند. اين امر مي‌تواند انگيزه‌اي باشد تا هر يك از خانه‌هاي تاريخي به يكي از ذريه‌هاي صاحبان اصلي آن واگذار شده تا به موزه تبديل‌شود و تمامي داشته‌هاي خانوادگي به آن منتقل و شهر تاريخي اصفهان به‌صورت كنسرسيوم موزه‌اي جهان تبديل گردد و اين امر مي‌تواند پذيراي خيل عظيم توريست از سراسر جهان بوده و ركود شهر را به‌سوي رونق سوق دهد. انجام اين كار هيچ‌گونه بار مالي براي دولت نخواهد داشت اما از نظر فرهنگي و ايجاد شغل مزيت‌هاي فراواني دارد. به نظر مي‌رسد ميراث فرهنگي رسالت خود را از ياد برده است و تنها تصميم به فعال نگهداشتن خانه‌هاي تاريخي دارد كه نتيجه آن تبديل‌شدن اين ميراث‌ها به رستوران و كافي‌شاپ گرديده كه به‌جاي فرهنگ، بوي روغن‌سوخته غذا بيرون آيد! مقصر كساني نيستند كه به‌سوي اين خانه‌ها مي‌روند تا شغل و درآمدي براي خود كسب نمايند بلكه مسئولان ميراث فرهنگي هستند كه بايد اجازه چنين كاري را صادر نكنند يا حداقل محدود نمايند تا تفكر محض كسب درآمد با آموزش و فرهنگ توأم شده و قشر علاقه‌مند به پيشينه تاريخي را به‌سوي خود جلب نمايند. هدف تنها فعال شدن اين خانه‌ها نباشد بلكه گروه‌هايي به آنسو متمايل شوند كه مشتاق ديدن محيط‌زيست گذشتگان هستند، ضعف بنيه مالي دستگاه‌هاي وابسته به دولت ازجمله ارگان‌هاي فرهنگي اجتماعي را نيز به‌سوي تبعيت از افكار وزارت امور اقتصادي و دارايي كشانده و فراموش كرده‌اند وظيفه آنها حراست از سرمايه‌هاي جاوداني تحت عنوان پيشينه و فرهنگ اين جامعه است. امروز خانه‌هاي تاريخي، حمام‌هاي سنتي، كاروانسراها و عصاري‌هاي صفوي به‌سرعت و بدون توجه به نقشه‌ها و مصالح ساختماني خاص در حال بازسازي است تا به چايخانه، رستوران، كافي‌شاپ، هتل و در واقع شكم‌سراهاي عالي تبديل تا ذهن جامعه از واقعيت‌هاي آن خارج شود و بعد معنوي‌اش به مادي مبدل گردد.
*روزنامه‌نگار پيشكسوت
