ديروز رهبر معظم انقلاب در ديدار فرماندهان و كاركنان نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي با اشاره به سخن اخير رئيس‌جمهور امريكا مبني بر اينكه ايرانيان بايد از من بترسند، فرمودند: «ايراني از تهديد نمي‌ترسد و مردم در روز 22 بهمن با حضور در خيابان‌ها جواب اين حرف‌ها و تهديدات را خواهند داد.» ايشان با لحني كنايه‌آميز به ترامپ فرمودند: «البته ما از اين آقاي تازه آمده متشكريم، چراكه زحمت ما را كم كرده و با نشان دادن چهره واقعي امريكا حرف‌هاي 38 ساله جمهوري اسلامي ايران را درباره فساد سياسي، اقتصادي، اخلاقي و اجتماعي دستگاه حاكم بر امريكا ثابت كرده است.» اين فراز از سخنان رهبر عظيم‌الشأن انقلاب دربردارنده يك مبناي قوي ديني است، چراكه در تعريف و برداشت از تهديد، دو نگاه يا رويكرد وجود دارد كه در يكي تهديد را براساس چارچوب‌ها و مباني ظاهري و اتفاقاتي كه در بستر دنياي مادي و فرهنگ ليبراليسم وظرفيت‌هاي وجودي تهديد در شخص، جريان يا كشوري سنجيده مي‌شود و نگاه دوم؛ تعريف واقعي و ديني از تهديد است كه رهبر معظم انقلاب بر اين اساس، رفتار مردم ايران در طول 38 سال گذشته را به رخ مقامات كاخ سفيد كشيده است.
در چنين برداشتي، اصلاً تهديد بيروني قابل تصور هم نمي‌تواند باشد، چراكه تقويت درون در واقع سلب هرگونه تهديد از بيرون است و ضعف در وجود يك فرد يا سيستم، يعني پذيرش هرگونه تهديد قابل تصور كه مي‌تواند امنيت فردي يا اجتماعي فرد يا يك نظام سياسي را به مخاطره اندازد. اينكه رهبر انقلاب در پاسخ به تهديد رئيس‌جمهور جديد امريكا مي‌فرمايند: «ايراني از تهديد نمي‌ترسد»، بدان مفهوم است كه نگاه ايراني جماعت به تهديد، نگاه تقويت دروني و آمادگي لازم براي پاسخگويي به هرگونه تهديد بيروني است و با اين نگاه، هيچ‌گاه ترس و دلهره‌اي با ارعاب و نهيب دشمن در وجود چنين جامعه‌اي رسوخ نخواهد كرد و چه بسا وجود هرگونه تهديد بيروني، بستري براي تقويت بنيه و توان داخلي در عرصه‌هاي مختلف خواهد شد. اين همان برداشتي از تهديد است كه مسلمانان صدر اسلام در كنار پيامبر با وعده الهي در جنگ بدر از دشمن در ذهن خود ترسيم كرده بودند. آنجا كه وقتي عده و عده و ساز و برگ دشمن، نتوانست آنها را به وحشت اندازد و در مقابل دشمن با نيروي اندك و تجهيزات ناچيز، بي‌محابا و بي‌درنگ در صف تا بن دندان مسلح دشمن زدند و تهديد آشكار لشكر ابوسفيان را دفع كردند. در چنين برداشتي نه اينكه تهديد نيست، بلكه در مقابل ظرفيت‌هاي بزرگي كه وجود دارد، تهديدي ديده نمي‌شود كه ترس در آن بر انسان مستولي گردد. با اين نگاه به تهديد، مي‌توان گفت آنچه ترامپ درباره ملت ايران مطرح كرده و اسلاف گذاشته او نيز بارها گفته بودند، به يك سخن گزاف و بي‌معنا شباهت دارد. ملت ايران همواره در طول اين 38 سال نشان داده‌اند كه هيچ تهديدي نمي‌تواند آنها را از مسيري كه انتخاب كرده‌اند، باز دارد و نشانگان اين بي‌‌توجهي ملت ايران، سخنان تند و تهديدات به ظاهر بزرگ‌تري است كه بارها در گذشته توسط رؤساي جمهور قبلي امريكا مطرح مي‌شد و ملت ايران مصمم‌تر از گذشته پاسخ آن را در 22 بهمن و با حضور در صحنه‌هاي ديگر انقلاب به نمايش مي‌گذاشتند، چراكه ملت ايران هيچ‌گاه مقامات كاخ سفيد را معقول نمي‌پنداشتند كه خوش‌بين به آن باشند كه با رفتن اين دولت يا آمدن فلان رئيس‌جمهور، تغييري در رفتار دولتمردان كاخ سفيد نسبت به آنها صورت مي‌گيرد.
ملت ايران آن زمان كه «رابرت گيتس» آن مقام بلندپايه امنيتي كاخ سفيد با كينه و از روي عداوت تمام در برداشت از «ايراني معتدل» از نگاه او گفت: «ايراني معتدل، ايراني است كه مردمان آن با گلوله كشته شده باشند» دانست كه ساختار قدرت در امريكا به گونه‌اي ترسيم شده است كه هيچ ملت مستقلي را در جهان برنمي‌تابد و به كمتر از نابودي آنها رضايت نمي‌دهد. وقتي مردم ايران مي‌بينند كه سناتور «مارك كرك» در حمايت از تحريم‌هاي جديد در اواخر دولت «اوباما» به صراحت مي‌گويد: «اشكالي ندارد اگر غذا را از دهان ايرانيان بيگناه بيرون بكشيم»، به اين باور رسيد كه نبايد به دستكش مخملي در دستان چدني هيچ مقامي در امريكا خوش‌بين بود. بنابراين اين ملت نه به وعده‌هاي كاخ سفيد كه امروز ترامپ مي‌گويد: اگر ايراني‌ها با ما باشند، مشكلي با هسته‌اي و موشكي آنها نداريم» اميدوار است و نه تهديد آشكاري كه اين رئيس‌جمهور تازه كار گفته «ايرانيان از من بترسند»، ترسي به خود راه مي‌دهند.
دغدغه امروز ترامپ و تيم راه يافته افراطي او به كاخ سفيد قابل درك است، چراكه به تعبير «رابرت فيسك» آن روزنامه‌نگار نشريه «اينديپندنت»، دغدغه اصلي غرب، نقش ژئو‌استراتژيك ايران است. در شرايطي كه رياض حماقت، اسرائيل ديوانگي و داعش كشتار را در منطقه پيگيري مي‌كنند، ايران همچون يك صوفي آرام نجيب رفتار مي‌كند. اگر اين نبود تئوري‌پردازان دولت ترامپ همچون «ري تكيه» در توصيه به ترامپ براي تغيير رويكردش در قبال ايران از فرط عصبانيت نمي‌گفت: «ايران براي اولين بار در تاريخ معاصر، از خليج فارس، درياي مديترانه را فرماندهي مي‌كند. اينك سران ايران از جايگاه خود، امريكا را تنبيه مي‌كنند و در عين حال نيروهاي سپاه اين كشور نظاميان امريكايي را در آب‌هاي بين‌المللي به سخره مي‌گيرند و بايد پايه‌هاي بنيادين نظام ايران را نشانه‌گيري كرد. آنچه در گذشته توسط اوباما يا بوش نسبت به مردم ايران و نظام برآمده از آنها صورت مي‌گرفت و امروز نيز همان سياست‌ها به نوعي ديگر توسط تيم جديد كاخ سفيد دنبال مي‌شود، همه حاصل نقطه‌اي است كه ايراني جماعت در مسير پرتلاطم انقلاب طي كرده و بي‌توجه به اين تهديدات با قوت به آن مسير ادامه مي‌دهد، چون تعريف او از تهديد متفاوت از تعريفي است كه امروز در ادبيات رايج سياسي و امنيتي دنيا وجود داشته و دنبال مي‌شود.
