مسئله جمعيت كه بجد هم مورد بحث و اختلاف نظر در جامعه است، مسئله بسيار مهمي است. بلاشك از نظر سياست كلي كشور، كشور بايد برود به سمت افزايش جمعيت؛ البته به نحو معقول و معتدل. همه اشكالات و ايرادهايي كه وارد مي‌شود - كه بعضي از اشكالاتي را هم كه مطرح مي‌كنند ما ديده‌ايم - قابل برطرف شدن و قابل پاسخ دادن است. آنچه مهم است اين است كه كشور ما با ظرفيت طبيعي و با ويژگي جغرافياي سياسي خود احتياج دارد به يك جمعيت بيشتر؛ علاوه بر اين - همانطور كه قبلاً هم گفته‌ايم- مسئله نماي جوان براي كشور يك مسئله اساسي و مهم و تعيين‌كننده است. آنطوري كه اهل علم و اهل تحقيق بررسي كرده‌اند و جوانب قضيه را ملاحظه كرده‌اند و آمارها را مورد مداقه قرار داده‌اند، ما اگر چنانچه با اين شيوه‌اي كه امروز داريم حركت مي‌كنيم پيش برويم، در آينده نه‌چندان دور، يك كشور پيري خواهيم بود كه علاج اين بيماري پيري هم در حقيقت در دسترس نيست؛ حالا نه [اينكه] در دسترس ما نيست، [بلكه] در دسترس هيچ كس نيست؛ يعني امروز كشورهايي كه در دنيا دچار پيري شده‌اند و قدرت «زاد و ولد» خودشان را از دست داده‌اند، به دشواري مي‌شود گفت كه راه علاجي براي حل اين مشكل دارند. ما هم طبعاً با همين مشكل مواجه خواهيم شد و نبايد بگذاريم به اينجا برسد. البته مباني اسلامي و تفكر اسلامي در زمينه جمعيت و افزايش جمعيت و با توجه به وضع جغرافياي سياسي منطقه و كشور جمهوري اسلامي يك چيزهاي روشن و واضحي است.
رهبر معظم انقلاب خطاب به اعضاي همايش ملي
تغييرات جمعيت و نقش آن در تحولات جامعه_ ۸/۸/۱۳۹۲
