پيمان كارگر، مدير منطقه خاورميانه شركت رنوي فرانسه در اين‌باره به خبرگزاري مهر گفته است: هم اكنون بازار خودروي ايران شاهد ورود خودروهاي جديد است، در دوران تحريم اما حضور خودروهاي چيني در بازار ايران پررنگ بود. هر چند مي‌توان در مورد كيفيت خودروهاي چيني صحبت كرد و انتقادات زيادي را مطرح ساخت، اما به هر صورت فضاي بعد از برجام تنوعي را در نوع خودروهاي وارده به ايران به‌وجود آورده است كه به مشتريان ايراني مي‌گويد كه اكنون فقط خودروهايي كه در ايران مي‌توانند بخرند، خودروهاي قبلي نيست و تنوع بسيار بيشتر شده است. اين مسئله موجب مي‌شود كه توقع مشتري بالاتر برود و اين خيلي خوب است. وقتي توقع مشتري بالا مي‌رود، عملاً رقابت بايد بيشتر شود و رقابت بيشتر ميان خودروسازان خارجي و داخلي بر اين جنبه متمركز مي‌شود كه چگونه بايد به توقع مشتري پاسخ داد.
در نهايت، عملاً اتفاق خوبي رخ مي‌دهد و بازار در حال تغيير است، پس تنوع خودروها نيز بايد عوض شود. اكنون اين مشتري ايراني است كه روي بازار فشار مي‌آورد و خودروي جديد مي‌خواهد. اكنون او فقط نمي‌خواهد چند مدل خودرويي كه چندين سال متمادي در ايران توليد و عرضه شده را استفاده كند. به اين جهت تحول اساسي در بازار ايران در حال شكل‌گيري است. اين تنوع‌هايي كه به‌وجود مي‌آيد، روز به روز بيشتر خواهد شد و به نظر مي‌رسد در پنج سال آينده، بازار ايران از جنبه خودروهايي كه در آن حضور خواهند داشت، خيلي متفاوت خواهد بود و اين تفاوت، هم از جنبه سرويس و خدمات پس از فروش و هم از جنبه تنوع و فروش مشهود خواهد بود.
وي ادامه داده است: نگراني‌اي كه خودروسازان در ايران دارند اين است كه چه خودروهايي را با قيمت و كيفيت مناسب توليد كنند تا سرمايه‌گذاري‌اي كه الان صورت مي‌دهند، برايشان نفع داشته و منجر به شكست آنها نشود چراكه سرمايه‌گذاري‌هايي كه امروز انجام مي‌شود، دو سال بعد جواب مي‌دهد وتا آن زمان براي اينكه خودروسازان ايراني بتوانند كارخانه خود را بگردانند، بايد روي توليدات فعلي هم تمركز كنند براي همين اكنون خيلي سخت است كه همزمان با آوردن خودروهاي جديد، توليد خودروهاي قبلي متوقف شود.
وي مي‌گويد: اكنون خودروسازان ايراني در حال مذاكره و صحبت هستند و اولين خودروهايي كه در قالب جوينت‌ونچر بخواهد توليد انبوه شود و به بازار بيايد حداقل دو سال زمان مي‌خواهد. به نظرم خودروهاي فرسوده فعلي كه الان هنوز هم توليد مي‌شوند تا سه سال آينده به بازار مي‌آيند. وي گفت: نبايد اين تعصب را داشت كه حتماً هر خودرويي كه در ايران توليد مي‌شود، خودمان پلت‌فرمش را طراحي كرده باشيم، اين امكان هنوز در ايران وجود ندارد.
وي در ادامه درباره چرايي قيمت بالاي توليدات خودروسازان داخلي كه با آنها همكاري مي‌كنند چنين تشريح مي‌كند: در واقع مسئله اين طور نيست كه خودروسازان ايراني اكنون سعي داشته باشند قيمت را بالا ببرند اما بايد گفت كه آنها روي برخي خودروها ضرر مي‌كنند. ظرفيت توليد ايران بالاتر از توليد است، يعني هر چقدر كه يك خودرو نفع داشته باشد، خودروسازان بايد كل شركت را مديريت كنند. وقتي يك خودرو حاشيه سود خوبي داشته باشد ولي در مقابل، ظرفيت استفاده نشده زياد باشد، در مجموع خودروساز ضرر مي‌كند. الان خودروسازان ايراني در اين شرايط هستند چراكه در ايران ظرفيت توليد 2 ميليون خودرو در سال وجود دارد، ولي عملاً يك ميليون و 300 هزار دستگاه توليد مي‌شود، بنابراين ظرفيت استفاده نشده خرج دارد و چون خرج دارد، حاشيه سود آنها، روي خودروهايي كه توليد مي‌كنند، بالا نيست، بنابراين وقتي خودرويي در بازار كشش دارد، آنها آن را گران‌تر مي‌فروشند تا بتوانند سود ببرند و ضررهاي جانبي را پوشش دهند.
در واقع مقصودي كه دارند در عمل بد نيست اما براي مشتريان مناسب نيست، چرا بايد خودرو را گران‌تر بخرند. مقصود اين نيست كه البته خودروسازان بايد خودرو را گران كنند بلكه مسئله يك شرايط كاملاً اقتصادي است كه چطور بايد آن را پوشش دهند. من قصد دفاع از خودروسازان را ندارم بلكه توجيه كاري است كه آنها دارند انجام مي‌دهند.
با كوئيد بازي مي‌شود!وي ادامه مي‌دهد: بايد به صراحت گفت تا دستمان بازتر نباشد، كوئيد را نمي‌آوريم چراكه اگر غير از اين باشد، با آن بازي مي‌شود. برخي مي‌خواهند اين خودرو را گران و ارزان كنند، كوئيد مي‌خواهد روي خودروهاي ديگر اثرگذار باشد و روي قيمت آن با رقبا مسابقه بگذاريم و در رقابت، آنها را كنار بزنيم.
خودروسازان کشور انتظار دارند زیان ظرفیت بلا استفاده و سوء مدیریت وسرمایه گذاریهای غیر عاقلانه انها را مصرف کننده پرداخت کند. 
