«تذكر كتبي شش نماينده به حسن روحاني» به دليل فعاليت‌هاي زودتر از موعد انتخاباتي از جمله اخباري بود كه روز گذشته در فضاي رسانه‌اي كشور مورد توجه قرار گرفت؛ تذكري كه از يك نگراني عمده خبر مي‌دهد و اين تشويش ذهني را به‌وجود مي‌آورد كه مانند انتخابات دوره‌هاي گذشته برخي از جريان‌ها و فعالان سياسي با شروع زودهنگام تبليغات انتخاباتي هزينه‌هاي فراواني را متوجه كشور كنند، در موقعيتي كه برجام نيز نتوانسته مشكلات ابتدايي عرصه اقتصاد را مرتفع كند.
در تذكر شش نماينده مجلس به رئيس‌جمهور تأکید شده که واگذاري وظايف اصلي رئيس‌جمهور به معاون اول به بهانه پرداختن به مسائل انتخاباتي سال آينده اقدامي نامناسب است و در آن آمده است: «جناب آقاي رئيس‌جمهور، جنابعالي در شرايطي كه ملت ايران از مسائلي همچون ركود و عدم‌موفقيت در اجراي برجام و تبيين قدرت هسته‌اي آزرده مي‌باشند، تقريباً اداره كشور را به معاون اول خود تفويض نموده‌ايد و در جلساتي مهم همچون شوراي پول و اعتبار، شوراي اشتغال و... شركت نمي‌كنيد. متأسفانه اين غیبت شما در فعاليت‌هاي دولت به دليل صرف وقت براي پروژه انتخابات رياست جمهوري سال آينده است كه حتي دسترسي وزرا به جنابعالي سخت شده است.» در شرايطي شش تن از منتخبان ملت اينچنين به رئيس‌جمهور تذكر داده‌اند كه اقدامات مشابهي توسط برخي از احزاب و جريان‌هاي سياسي نيز صورت مي‌گيرد.
اولويت انتخابات است یا مطالبات مردم؟
10ماه مانده به انتخابات رياست جمهوري دوازدهم بسياري از تشكل‌ها و شخصيت‌هاي سياسي در تلاش هستند با معرفي گزينه‌هاي متبوع انتخاباتي خود از هم اكنون انتخابات را به عنوان يك اولويت براي كشور معرفي كنند آن هم در شرايطي كه جامعه هنوز با مشكلات عديده اقتصادي از جمله بيكاري، ركود، گراني و كاهش رشد اقتصادي مواجه است.
در انتخابات سال‌هاي گذشته هم دقيقاً همين رويه تكرار شد، به گونه‌اي كه برخي احزاب و دسته‌هاي سياسي بدون توجه به مشكلات جامعه و تنها با هدف پيشبرد اهداف حزبي، اقدام به معرفي نامزدهاي انتخاباتي كرده و تلاش كردند كشور را ماه‌ها قبل از برگزاري روز انتخابات، در مسئله‌اي دست دوم درگير كنند، به عنوان نمونه شروع زودهنگام تبليغات انتخاباتي در ماه‌ها قبل از برگزاري انتخابات سال 88- در سال 87 - با هشدار رهبر معظم انقلاب اسلامي مواجه مي‌شود چراكه ايشان از هزينه‌هاي ناشي از چنين اقدامي نگران هستند و يكي از پيامدهاي آن را بي‌توجهي به مطالبات اقتصادي مردم و اولويت‌هاي اساسي كشور مي‌دانند: «مسائل مربوط به انتخابات به ويژه حضور پرشور مردم در آن، در همان ايام نزديك به انتخابات بسيار مهم است، اما عده‌اي با عجله از حالا مباحث انتخاباتي را شروع كرده‌اند كه اين فعاليت‌هاي زودهنگام انتخاباتي موجب منحرف‌شدن ذهن‌ها از مسائل اصلي، مشغول كردن افراد به يكديگر و برخي بدگويي‌ها مي‌شود و اين به ضرر مصالح كشور است.» همچنين رهبر معظم انقلاب در سفر به استان خراسان‌شمالي در اواخر مهرماه 91 و با اشاره به فعاليت‌هاي زودهنگام انتخاباتي فرمودند: «انتخابات نزديك نيست، ولي برخي از همين حالا وارد اين عرصه مي‌شوند كه اصلاً اين مسئله را تأييد نمي‌كنم زيرا هر چيز بايد در جاي خود و وقت خود انجام شود. اين فعاليت‌هاي زودهنگام انتخاباتي موجب منحرف‌شدن ذهن‌ها از مسائل اصلي، مشغول كردن افراد به يكديگر و برخي بدگويي‌ها مي‌شود.» بدون ترديد اين مطالبه رهبر معظم انقلاب معطوف به انتخابات آن سال نيست و دوره زماني از جمله ماه‌هاي اخير را هم شامل مي‌شود، البته در همان انتخابات برخي از گروه‌ها و دسته‌هاي سياسي يك سال مانده به انتخابات، شروع به تبليغات كرده و با گسترش فعاليت انتخاباتي در سطح شهرستان‌ها و استان‌ها چهار ساله كردن دولت محمود احمدي‌نژاد را اولويت اول كشور معرفي كردند و بدون توجه به اينگونه هشدارهاي رهبري موضوع «فرعي» انتخابات را به موضوع «اصلي» كشور تبديل و هزينه‌هاي گسترده‌اي را به مردم تحميل كردند.
فعاليت‌هاي زودهنگام انتخاباتي اقدامي مسبوق به سابقه
انتظار آن است كه احزاب و جريان‌هاي سياسي با توجه به تجربيات گذشته و به‌دليل آنكه مطالبات مردم حول مسائل اقتصادي و معيشتي است از تبديل كردن انتخابات به مسئله اصلي كشور پرهيز كنند، البته نگراني امروز سابقه مشخصي در سال 94 نيز داراست آنجا كه برخي از دولتمردان و وابستگان به يك طيف سياسي 11ماه مانده به انتخابات دهم مجلس شوراي اسلامي و خبرگان پنجم رهبري در جهت ياركشي سياسي گام برداشتند و به جاي پيگيري مشكلات مردم و تحقق وعده‌هاي انتخاباتي- تبليغاتي دولت يازدهم، گام در رقابت‌هاي زودهنگام انتخاباتي گذاشتند، به عنوان نمونه اسحاق جهانگيري معاون اول رئيس‌جمهور در روزهاي نخستين سال 94 در جلسه شوراي مركزي حزب كارگزاران در مجموعه سعدآباد تهران، تسخير مجلس دهم را اولويت دانسته و شائبه دخالت دولت يازدهم در انتخابات را به اين شكل مطرح مي‌كند: «به نظر مي‌رسد كارگزاران امسال بايد اين نقش را بيش از پيش ايفا كند، زيرا امسال سال انتخابات است، اگر مجلس خوبي شكل نگيرد كار دولت ناتمام خواهد بود. بايد به دنبال يك مجلس معتدل بود. اگر هدف اين باشد براي پيدا كردن كانديداها به مشكل بر‌نمي‌خوريم، به همين دليل مي‌گويم كه نقش كارگزاران مهم و مؤثر است. نبايد گذاشت زاويه‌اي به‌وجود بيايد.»
قبل از جهانگيري نيز رئيس‌جمهور در پيام نوروزي سال94 در اقدامي قابل تامل اولويت سال را انتخابات معرفي مي‌كند: «دست به دست هم دهيم، «مجلسي را بسازيم» كه شايسته اين ملت بزرگ ايران است و مجلس خبرگاني را به‌وجود آوريم كه ثبات بيشتر براي كشور و آرامش بيشتر براي افكار عمومي جامعه ما به‌وجود آورد و اين كار با همكاري يكديگر امكانپذير است.»
رهبر معظم انقلاب نيز چند ماه قبل از آغاز سال 94 به هيئت دولت اينگونه هشدار مي‌دهند: «علائق اعضاي دولت به برخي جناح‌هاي سياسي اشكالي ندارد، اما دولت و اعضاي آن نبايد اسير جناح‌بندي‌ها شوند.»
اولويت نه برجام است و نه انتخابات
اگر چه تعيين راهبرد انتخاباتي و اعلام برنامه‌هاي ناشي از آن امري پذيرفته شده و بلااشكال است اما لازمه صحيح اين روند آن است كه در زمان مناسب خود باشد. شتابزدگي براي تصاحب يا تثبيت پست رياست جمهوري در سال 96 در حالي كاملاً مبرهن است كه مي‌تواند حامل هزينه‌هاي گسترده‌اي براي جامعه ايراني باشد، به اين معنا كه نه تنها مانع تحقق شعارهاي انتخاباتي دولت يازدهم مي‌شود بلكه مي‌تواند مشكلات گذشته و اخير اقتصاد، فرهنگ و سياست كشور را افزايش داده و كشور را چند سال به لحاظ توسعه و پيشرفت عقب بيندازد. حال سياسي‌كاري، تبليغ پنهان و زمينه‌سازي براي رسيدن به هدف‌هاي خاص در عرصه سياسي مي‌تواند به رويگرداني جامعه از حاكميت و ايجاد بدبيني در مردم نسبت به كارگزاران خود بينجامد چراكه رفتارهاي مبتني بر منفعت شخصي و حزبي توسط مسئولان اين احساس را به‌وجود مي‌آورد كه مشاركت در انتخابات و انتخاب يك نفر به عنوان رئيس‌جمهور عمداً تغييري در وضعيت زندگي و معيشت مردم صورت نمي‌دهد. به‌راستي در شرايطي كه ناتواني نسخه برجام محرز شده است و مشكلات اقتصادي همچنان بر كشور سايه افكنده بهتر نيست به جاي پرداختن و توجه بيش از حد به مباحث زودهنگام انتخاباتي، دولتمردان به اولويتي نظير «اقتصاد مقاومتي» بيش از گذشته توجه كنند تا كشور به واسطه معضلات اقتصادي زير بار مذاكرات ديگري نظير برجام نرود كه تنها منافع كشور را به خطر مي‌اندازد؟
آن هم در شرايطي كه رهبر معظم انقلاب در اسفندماه 92 با ابلاغ سياست‌هاي كلي «اقتصاد مقاومتي» به رؤساي قواي سه‌گانه و رئيس مجمع تشخيص مصلحت بار ديگر درخواست خود را در قالبي مدون طرح‌ريزي كردند و طي سه سال راهكار مؤثر و اصلي رها شدن كشور از مشكلات را عمل به نسخه اقتصاد مقاومتي دانستند.
معظم‌له به كرات در فرايند انجام مذاكرات هسته‌اي توجه ويژه دولتمردان به داخل كشور را گوشزد كردند و از توسعه برون‌زا برحذر مي‌دارند، به عنوان نمونه ايشان در يكي از ديدارهاي مردمي خود بيان مي‌كنند: «كليد حل مشكلات اقتصادي در لوزان و ژنو و نيويورك نيست، در داخل كشور است و همه بايد مسئوليت‌هاي متفاوت خود را در تقويت توليد داخلي به عنوان «تنها راه علاج مشكلات اقتصادي» انجام دهند.»
به هر روي دولت و به تبع آن احزاب و جريانات سياسي به جاي توجه و تمركز به مباحث نارس انتخاباتي و با توجه به نامگذاري سال 95 به نام «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» بايسته است در جهت ارتقاي اعتماد مردم به حاكميت و كارگزاران نظام تلاش كنند.
دغدغه اين نماينده ها درست است چون اقاي روحاني در سفرها هنوز در حال شعار دادن براي رفع بيكاري وركود بازار است در حاليكه نزديك به چهار سال از دوره ايشان در حال اتمام است وهبچ قدم مثبتي براي رفع بيكاري برداشته نشده 
