براي سياستمدارها دانشگاه همواره نقشي حياتي داشته است، چرا كه بسياري از حمايت‌ها و مخالفت‌ها عليه دولت و سياستمداران از داخل دانشگاه آغاز مي‌شود و چه بسا دولتي با حمايت دانشگاهيان روي كار آمده يا با انتقاد و مخالفت دانشگاهيان مواجه شده و نتوانسته ادامه حيات بدهد.
از همين روي در مبارزات انتخاباتي همواره بخشي از شعارها و وعده‌هاي سياسيون را دانشگاه و دانشگاهيان تشكيل مي‌دهند. تقريباً همه آنها ادعاي حمايت از نخبگان و استفاده از نخبگان در دولت آينده را مي‌دهند و تأكيد مي‌كنند كه در برابر انتقادات دانشگاهيان سر تعظيم فرود مي‌آورند.
يكي از مسائلي كه در انتخابات رياست جمهوري در ايران درباره دانشگاه مورد بحث واقع مي‌شود بحث فعاليت‌هاي سياسي در دانشگاه و آزادي‌هاي سياسي است. تقريباً همه كانديداها پيش از انتخاب شدن به عنوان رئيس‌جمهور اين ادعا را مطرح مي‌كنند كه دانشگاهيان را با ديد سياسي تقسيم بندي نمي‌كنند و مسئله آنها در مورد دانشگاه جناح‌بندي‌هاي سياسي نيست. در تبليغات انتخاباتي رياست جمهوري يازدهم، حسن روحاني موضوع دانشجوي ستاره‌دار را به عنوان يك مطالبه مطرح كرد. بنا به ادعاي اعضاي ستاد آقاي روحاني ستاره‌دار شدن و برخورد سلبي با دانشجويان فعال سياسي، ظلمي بود كه به دانشجويان در دولت نهم و دهم شده بود و بايد از بين مي‌رفت.
اما با پايان يافتن مبارزات انتخاباتي و روي كار آمدن دولت يازدهم به رياست حسن روحاني ماجرايي متفاوت رخ داد و به يكباره 3 هزار دانشجوي دوره دكتري ستاره‌دار شدند! دانشجوياني كه منتقد دولت نبودند و فعال سياسي محسوب نمي‌شدند و تنها بر اساس تعهد دولت جمهوري اسلامي بورسيه دكتري دريافت كرده بودند.
3 هزار دانشجوي دوره دكتري كه در دولت قبل بورسيه شده بودند و دولت تعهد استخدام آنان به عنوان هيئت علمي را داشت ناگهان به عنوان متخلف به تيتر يك رسانه‌هاي كشور تبديل شدند.
ماجرا از اين قرار بود كه در طول دولت احمدي‌نژاد دانشجوياني كه ظاهراً تعداد آنها به 3هزار نفر مي‌رسيد براي دوره دكتري در داخل و خارج از كشور بورسيه تحصيلي دريافت كرده و تعهد سپرده بودند تا پس از پايان تحصيلات در دانشگاه‌هاي وزارت علوم به تدريس مشغول شوند اما با روي كار آمدن دولت يازدهم به يكباره اين 3 هزار دانشجو محكوم شدند.
وزارت علوم دولت جديد، با غيرقانوني خواندن بورسيه‌ها در دولت قبل و رسانه‌اي كردن اين موضوع بدون اينكه مسئله را در هيچ محكمه‌اي مطرح كرده باشد به يكباره از زير بار تمام تعهداتش شانه خالي كرد و همه نگاه‌ها متوجه دانشجويان بورسيه شد.
حالا اين دانشجويان بورسيه بودند كه بايد ثابت مي‌كردند كه حقشان بوده بورسيه دريافت كنند و اگر هم تخلفي در كار بوده از طرف وزارت علوم دولت قبل اتفاق افتاده يا دانشجوياني كه مرتكب تخلف شده‌اند آنها خود بايد پاسخگو باشند نه تمامي 3هزار دانشجوي بورسيه اما وزارت علوم همه را با يك چوب راند.
آبروي دانشجويان بورسيه در سراسر كشور در خطر افتاد و آنها هيچ راهي براي اعتراض نداشتند تا اينكه پس از بررسي پرونده‌ها معلوم شد تنها بخشي از دانشجويان يا براساس تصميم اشتباه مسئولان يا براساس اطلاعات غلطي كه داده‌اند شايسته دريافت بورسيه نبوده‌اند در حالي كه وزارت علوم و رسانه‌هاي نزديك به دولت همه 3 هزار دانشجوي بورسيه را نواختند، آنها را مشتي متخلف نشان دادند، مستمري آنها را قطع و حتي فايل آموزشي آنها را مسدود كردند.
پس از اين كشف بزرگ وزارت علوم كه تنها پرونده بخشي از دانشجويان بورسيه مشكل دارد و سايرين نبايد به پاي آنها بسوزند حالا اين دانشگاه‌ها هستند كه حاضر نيستند دانشجويان بورسيه را جايابي كنند تا آنها پس از پايان تحصيلات‌شان به انجام تعهدات خود بپردازند.
دانشجويان بورسيه در طول سه سال گذشته از دولت يازدهم به طور مستمر با اين موضوع دست و پنجه نرم مي‌كردند كه در مورد آنها ظلم شده است و آنها قرباني اين حقيقت تلخ هستند كه شاكي (وزارت علوم دولت) و رسيدگي كننده به شكايت (وزارت علوم) يكي هستند و طبيعتاً اينگونه نمي‌توان به مسئله عادلانه رسيدگي كرد.
دانشجويان بورسيه حالا با چنين مسئله‌اي روبه‌رو هستند. آنها نزد افكار عمومي وجهه و شخصيت خود را از دست داده‌اند، چرا‌كه دولت اعتدال با رسانه‌اي كردن موضوع بورسيه‌ها و متهم كردن 3 هزار دانشجوي بورسيه براي متهم كردن دولت قبل عملا با آبروي 3هزار دانشجويي بازي كرد كه اكثر آنها بي‌گناه بودند. دانشجويان بورسيه علاوه بر اين موضوع با مشكلات ديگري هم درگير هستند. آنها بر اساس دستور و ابلاغيه‌هاي شفاهي دولتي نمي‌توانند در هيچ دانشگاهي جايابي شوند و عملاً چهار سال ادامه تحصيل با مشقت‌هاي فراوان آنها فقط به مدركي ختم خواهد شد كه توسط دولت برچسب غير قانوني خورده است.
اين مسائل باعث شده است كه بسياري از دانشجويان بورسيه به‌رغم توانمندي بالا نسبت به آينده دلسرد شوند و اميدي نداشته باشند. شايد پايان دردناك زندگي دانشجوي دكتري دانشگاه كاشان را كه از دانشجويان بورسيه بود و به خودكشي ختم شد در همين راستا باشد يعني نا‌اميدي از دولت اميد.
حال دولت يازدهم در حال گذار از سال پاياني خود است و چشم به انتخابات دوازدهمين دوره رياست جمهوري دارد اما در مورد دانشگاه و فضاي دانشگاهي كاري را انجام داده است كه خود منتقد آن بوده و آن در يك مورد ستاره‌دار كردن 3 هزار دانشجوي دوره دكتري است. دانشجوياني كه عنوان بورسيه را يدك مي‌كشيدند و شايد اگر با همين عنوان در دولت‌هاي قبل دانشجو بودند نه تنها متهم نمي‌شدند بلكه به عنوان نخبه از آنها تجليل مي‌شد اما حالا زندگي‌شان درگير بازي و دعواهاي سياسي و سياستمداران شده است و آنها كه قرار بود به هيئت علمي‌هاي دانشگاه‌هاي كشور تبديل شوند امروز دانشجوي ستاره‌دار شده‌اند و دولت به‌رغم تعهدش حاضر به پذيرش آنها نيست.
اگر دانشجواز طريق امتحان بورسيه شده باشد نخبه است وپس از فارق التحصيل شدن قطعا روي هوا انهارا جذب مي كنند ولي وقتي با امتيازنداشته ورانت جذب گرديده بايد نگران اينده باشد چون هيچ دستگاهي اگر اجبار نداشته باشدمايل به جذب ويژه خواربي سوادنخواهد شد 
