نه سياسي بود و نه بي‌دين و لاقيد، نه انقلابي بود و نه ضد انقلاب؛ «حبيب محبيان» خواننده مطرح پا به سن گذاشته‌اي بود كه پس از انقلاب از كشور خارج شد و در كشورهاي ديگر به فعاليت هنري خود ادامه داد. به گفته خودش بيشتر به دلايل شخصي و البته همزمان با موج خروج برخي از هنرمندان قبل از انقلاب، به خارج از كشور ترك وطن كرده بود.
پس از انقلاب و پس از تثبيت هرچه بيشتر مديريت فرهنگي در كشور، هر‌از چند گاهي اخباري مبني بر احتمال بازگشت برخي هنرمندان به كشور به گوش مي‌رسيد كه در اكثر موارد واقعيت نداشت، در دوره دوم رياست جمهوري محمود احمدي‌نژاد ناگهان اخبار ورود «حبيب» به كشور جدي‌تر شد و پس از مدتي برخي كليپ‌هاي ايشان در داخل كشور، خبر بازگشتش را به ايران تأييد كرد. برخي اخبار نقش شخص رئيس‌جمهور وقت در اعطاي مجوز جهت بازگشت اين خواننده به ايران را دليل اصلي اين اتفاق مي‌دانستند. صبح21خرداد ماه امسال خبر فوت «حبيب» بر اثر ايست قلبي منتشر شد و پس از آن بود كه رسانه‌هاي مختلف به انتشار اخبار و حواشي اين حادثه پرداختند، برخي به دليل فوت و كيفيت تشييع و محل دفن پرداختند، برخي هم به حواشي مربوط به اين حادثه. در اين بين رسانه‌هاي اصلاح‌طلب كه همواره عطش ورود به امواج مردمي را دارند تا از طريق اتفاقاتي از اين قبيل خود را همگام و همراه با مردم نشان دهند و عقبه مدني خود را به رخ ديگران بكشانند با هجمه و سر و صداي بيشتري به پوشش اين حادثه پرداختند، گويي كه مرحوم «حبيب محبيان» يار غار و هم‌پياله ثابت محافل حزبي و سياسي آنان بوده و اصلاً مگر مي‌شود هنرمند بود، ولي نزديك به اصلاح‌طلبان نبود؟!
شوك رسانه‌اي به اصلاحطلبانپس از چند روز پوشش رسانه‌اي و تيتر يك شدن موضوع فوت «حبيب» در رسانه‌هاي اصلاح طلب، ناگهان انتشار نامه‌ای منسوب به «حبيب» كه مخاطبش رئيس‌جمهور وقت يعني احمدي‌نژاد بود، اين رسانه‌ها را دچار نوعي آمپاس رسانه‌اي كرد!
روز اول را به سكوت خبري در اين زمينه پرداختند و در روز بعد برخي مانند روزنامه «شرق» و روزنامه «قانون» به يادداشت‌هايي در اين باره مبادرت كردند، «قانون» از قول فرزند مرحوم، مدعي به كذب بودن اصل اين نامه شد و در ادامه به احتمال استفاده ابزاري دولت قبل از هنر براي اهدافش نوشت و به دستمايه شدن بازي‌هاي سياسي اين موضوع توسط دولت قبل پرداخت و از آن انتقاد كرد. «شرق» با هل من مبارز خواندن منتشركنندگان متن نامه، خواست اگر نامه جعلي نيست، اصل آن را منتشر كنند و در احتمال دروغ بودن آن همين بس كه متن نامه در حمايت از «احمدي‌نژاد» و مخالفت تند با «اصلاحات» است! و فرض محال اگر هم نامه واقعيت داشته باشد، به اين دليل است كه «پيرمرد» را وادار به نوشتن اين نامه و فروش بخشي از «آزادگي انساني‌اش» جهت دريافت مجوز كرده‌اند و دليل انتشار اين نامه در اين ايام هم ناراحتي رسانه‌هاي تندروي اصولگرا از توجه مردم و اصلاح‌طلبان به فوت اين هنرمند است.
ذبح حرمت هنري توسط اصلاح طلباناگر توجه به هنر و هنرمند فقط براي هنر و نه اهداف حزبي و گروهي باشد، رسانه به افراط و تفريط نمي‌افتد، نه از يك هنرمند اسطوره مي‌سازد و نه رهايش مي‌كند، از نگاه مطلق‌گرا دوري مي‌كند كه اگر اتفاقي مثل انتشارنامه فوق رخ داد، دچار لكنت زبان رسانه‌اي و عصبانيت نشود. رسانه‌هاي محترم اصلاح طلب مورد نظر از استفاده ابزاري دولت‌ها و سياسي بازي‌هاي آنها با موضوع هنر و هنرمند گفتند، چه حرف درست و قابل تأملي، همه طرفدار هنرمند مستقل و دور از سياست‌زدگي هستند، در اين زمينه با بررسي حوادث سياسي پس از انقلاب به راحتي مي‌توان فهميد كه چه كساني شعار مي‌دهند و چه كساني عمل مي‌كنند، نامه‌ها و مصاحبه‌هاي برخي از هنرمندان در انتخابات سال88 و موج‌سواري بر احساسات آنها توسط رسانه‌هاي اصلاح‌طلب فراموش شده است؟ كمپين‌هاي مجازي برخي از بازيگران در انتخابات دوره قبل مجلس شوراي اسلامي و استفاده شديد تبليغاتي همفكران شما را چه طور تفسير كنيم؟ اگر هنرمندي از شما انتقاد كند، مي‌شود حرف‌هاي ديكته شده و پيرمردي كه آزادگي‌اش را فروخته، ولي اگر از گروه شما حمايت كنند مي‌شوند فرهيخته. اصل نامه هم كه توسط خبرگزاري «فارس» و پاسخ شخص رئيس‌جمهور وقت به روي آن منتشر شد و مشخص شد تمام انتقادات وارده در اين نامه به اصلاح‌طلبان و افراطي‌گري‌هاي اول انقلاب آنها واقعيت داشته، حالا پاسخ شما چيست؟
حتماً با فرض دوم شما اگر نامه حقيقت دارد، تمام موارد مطروحه به دليل فشار دولت وقت و وادادگي مرحوم جهت دريافت مجوز بوده است، پس چرا اين اقدام در زمان دولت اصلاحات صورت نگرفت؟ همانطور كه در ابتدا گفته شد، مرحوم «حبيب محبيان» احتمالاً سينه چاك انقلاب اسلامي نبوده ولي عملكرد شخصي و هنري او در ساليان مختلف نشان مي‌دهد كه لااقل بر ضد آن هم نبوده و همين جاي خوشحالي دارد، اما به رسانه‌هاي محترم اصلاح‌طلب پيشنهاد مي‌شود تا از جو زدگي رسانه‌اي دوري كنند، هنر و هنرمند مردمي است، آن را با اميال حزبي و جناحي كوچك نكنيم.
