نزديك به دو هفته مذاكرات بر سر جنگ يمن در كويت جريان داشته هر چند اين جريان دچار وقفه‌هايي هم شده مثل همين توقف يك روزه اخير كه به دليل حملات هوايي ائتلاف به رهبري عربستان اتفاق افتاد. با وجود توقف‌هاي كوتاه‌مدت از اين دست، باز مذاكرات ادامه داشته و تداوم نسبي آتش‌بس و تشكيل كميته‌هاي ناظر بر آتش‌بس، نظامي- امنيتي و رسيدگي به اسرا و بازداشت‌شدگان از نكات اين دور مذاكرات بوده كه باعث بروز خوشبيني‌هايي نسبت به نتيجه‌بخش بودن آن شده به خصوص از ناحيه اسماعيل ولد الشيخ احمد، نماينده سازمان ملل در امور يمن كه دل به اين مذاكرات بسته و تأكيد كرده كه بحران يمن تنها از راه همين مذاكرات قابل حل و فصل است. شايد همين مقدار خوشبيني است كه باعث شده تا هيچ طرفي از مذاكرات حاضر به ترك ميز مذاكرات نباشد اما مسئله اصلي نه در نيت دو طرف مذاكرات بلكه در خارج از كويت و قصد و نظري است كه آل‌سعود به اين مذاكرات دارد.
واقعيت اين است كه آل‌سعود بيش از يك سال تمام توان نظامي خود را به كار بست تا از طريق تجاوز و اسلحه به هدف خود از شكست مقاومت مردم يمن و بازگرداندن دولت مستعفي به رهبري عبد ربه منصور هادي برسد اما نه تنها به هيچ يك از اين دو هدف نرسيد بلكه متحمل هزينه‌هاي سنگيني هم شده است. كشتار قريب به 6 هزار و 400 نفر و 2 ميليون آواره يكي از هزينه‌هايي است كه به واسطه تجاوز نظامي آل‌سعود به يمن ايجاد شده و باعث شده تا نگاه به شدت انتقادي در عرصه جهاني به اين موضوع ايجاد شود. از آنجا كه تعداد قابل توجهي از اين تلفات غيرنظامي بوده‌اند، آل‌سعود بارها متهم به ارتكاب جنايت جنگي شده و گذشته از درخواست‌هاي پارلمان اروپا و نهادهاي حقوق بشري از ممنوعيت فروش سلاح به عربستان، كميسيوني در مجلس عوام بريتانيا هم نظر دولت آن كشور را رد كرده و با اشاره به جنايت‌هاي جنگي آل‌سعود در تجاوز به يمن، انجام تحقيقاتي در اين زمينه را درخواست كرده است. هزينه‌هاي نظامي اين مدت تجاوز نظامي بر بودجه آل‌سعود تأثير منفي گذاشته و باعث شده تا به فكر كاستن از يارانه‌هاي اهدايي داخلي بيفتد. گذشته از اين موارد، آل‌سعود تصور مي‌كرد كه با تجاوز نظامي خود مي‌تواند مرزهايش را با يمن امن كند كه روند جنگ خلاف اين موضوع را ثابت كرد و نشان داد مقاومت مردمي يمن مي‌تواند در مرزهاي طولاني خود با عربستان هر نقطه‌اي را در آن سوي مرز مورد هدف قرار دهد. با توجه به اين هزينه‌هاست كه آل‌سعود تنها مي‌تواند اميدوار باشد كه از طريق كويت و مذاكرات حداقل اهداف خود را به دست بياورد و به اين صورت عرصه درگيري را از نظامي به صحنه مذاكرات كشانده است. در مقابل، طرف يمني متوجه قصد و نيت آل‌سعود شده و محمد عبدالسلام، رئيس هيئت مذاكره‌كننده يمني مي‌گويد كه عربستان مي‌خواهد آنچه در جنگ محقق نشده را از طريق گفت‌وگوها به دست آورد.
در واقع، آل‌سعود متوجه شده كه از طريق جنگ نمي‌تواند به هدف نخست خود از شكست مقاومت يمن برسد و حالا مي‌خواهد از طريق مذاكره دست كم دولت منصور هادي را به مقاومت يمن تحميل كند. در مقابل، مقاومت يمني بر دولت وحدت ملي تأكيد مي‌كند چرا كه بعد از اين مدت طولاني از جنگ و ويراني نمي‌تواند دولت مستعفي منصور هادي را قبول كند كه در عمل مبدل به آلت دست آل‌سعود شده است، هر چند آل‌سعود گاه به گاه از حملات هوايي به عنوان اهرم فشار در اين مذاكرات استفاده مي‌كند تا هيئت يمني مجبور به قبول دولت مستعفي منصور هادي بشود اما بايد توجه داشت كه اين اهرم نمي‌تواند آل‌سعود را به مقصود خود برساند چرا كه مقاومت يمني با ايستادگي اين مدت طولاني خود نشان داده اين دست حملات تأثيري بر اراده مقاومت ندارد. با توجه به اين موضوع است كه آل‌سعود تنها مي‌تواند تن به فرآيند مذاكراتي بدهد كه يمني‌ها خود تشكيل دولت را به عهده بگيرند بدون آنكه عوامل آل‌سعود بتوانند نقشي در شكل‌گيري آن داشته باشند و بايد گفت كه آل‌سعود نه تنها از جنگ و تجاوز خود نفعي ببرد بلكه حالا از طريق مذاكره هم نمي‌تواند دولتي دست‌نشانده در صنعا، پايتخت يمن داشته باشد.
