جشنواره امسال فيلم فجر هم مثل هر سال از همين ابتداي افتتاحيه كم حاشيه نداشت. حواشي كه بعضي قابل پيش‌بيني بودند مثل بحث فرش قرمز يا فشن‌شوهاي بازيگران كه چند سالي است در جشنواره فجر به تقليد از جشنواره‌هاي مبتذل غربي عرف شده و جاافتاده است. حتي بهانه‌هاي مختلفي نيز براي تداوم و تقويت آن از سوي مسئولان مربوطه آورده مي‌شود؛ ازجمله جهاني شدن و ترويج مد اسلامي! تا مثلاً وقتي بازيگران به خارج از مرزها دعوت مي‌شوند، لباس براي پوشيدن داشته باشند؟! بحثي كه ذكر آن غيرعقلاني و غيرمنطقي است و نمادي از نفوذ و جنگ نرم در سيستم فرهنگي كشور محسوب مي‌شود.
اما خارج از اين مباحث كه هر سال تكرار مي‌شود و دلسوزان و دغدغه‌مندان فرهنگ و هنر نيز به آن مي‌پردازند و البته مثل هميشه مسئولان مربوطه نمي‌شنوند و وقعي به آن نمي‌گذارند، جشنواره امسال يك حاشيه ديگر هم داشت؛ حاشيه‌اي كه رنگ و بوي ارزش‌ها را به خود داده بود، اتفاقي نو و بديع در فضاي جشنواره فجركه قابل توجه بود شايد بتوان گفت در نوع خود بي‌سابقه. آن هم مراسم تقدير از شهيد سياح طاهري؛ هرچند كوتاه بود ولي ابتكاري جالب بود تا اين موضوع را به ياد خيلي‌ها به خصوص بازيگران بيندازد كه اصلاً اصل و اساس اين جشنواره از ابتدا قرار بود جشنواره فجر و انقلاب باشد نه جشنواره قجر يا هر اسمي كه رويش بگذارند.
و اين نكته كه آسايش امروز ما مديون خون شهدايي است كه از جواني و زندگي خود گذشتند تا جشنواره‌هايي امن و بدون ترس و واهمه دشمن داشته باشيم؛خوني كه جشن‌هاي ما را از ديدگاه نامحرم تروريست‌هايي همچون داعش محفوظ نگاه داشت تا هنرمندان به اين راحتي روي فرش قرمز هنر عرضه اندام كنند. اين حركت زيبا بود ولي كافي نيست. چه خوب است مراسم تقدير از شهيد سياح طاهري مقدمه‌اي باشد براي حضور بيشتر ارزش‌ها نه به صورت فانتزي و ظاهرسازي يا بدتر از آن تطهيرسازي بلكه به شكلي بنيادين در ساختار جشنواره فجر ريشه بدواند. جشنواره‌اي كه مدت‌هاست آثار انقلابي و دفاع مقدس در آن ديده نمي‌شود يا بسياركمرنگ و ضعيف است چه اينكه به دليل وجود مهمانان خارجي ظرفيت بالايي هم براي صدور و تأثيرگذاري دارد حتي مي‌توان از حضور هنرمندان نقاش يا تصويرگر استفاده برد و جملات بكر شهيدان را زينت‌بخش جشنواره فجر كرد.
در كل حركت خلاقانه و خوب بود ولي بايد پخته‌تر و بالنده‌تر باشد، زيرا شهدا متعلق به هيچ حزب و گروه و جناحي نيستند. آنها كساني هستند كه جان خود را بدون هيچ منتي فدا كردند تا ما فارغ از هر كج‌انديشي و تفكري سياسي در كشور زير پرچم اسلام براي هيچ دشمني قد خم نكنيم و عزت و امنيت و آرامش را براي ما به ارمغان آوردند. شايد همين تقديرها خود مولد اتفاقات خوبي در عرصه توليدات سينمايي است تا بهتر و بيشتر به زندگي شهدا پرداخته شود. يادمان باشد اگر در جشنواره‌هاي غربي چنين تقديرهايي به عمل نمي‌آيد به خاطر آن نيست كه با تجددخواهي آنها تعارض دارد، بلكه به اين خاطر است كه آنها شجاعان ايثارگري همچون شهداي ما ندارند؛ شهدايي كه عرفان، اخلاق، مردمداري، صداقت، ايمان و... را با هم داشتند و البته يك نكته ديگر هم قابل ذكر است و آن اينكه هرچند اين حركت بسيار خوبي بود اما نبايد از شهدا استفاده ابزاري شود و از نام و ياد آنها سوءاستفاده كنند و نبايد حرمت آنها براي تطهيرسازي كسي يا حركتي بشكند. شهدا ابزار نيستند، متأسفانه هنجارشكني‌هاي جشنواره فجر اين بيم و نگراني را نيز زنده مي‌كند كه مبادا جشنواره فجر مصداق راه رفتن روي خون سرخ شهدا بشود و از ياد و نام شهدا بهره‌برداري غلط بكنند، هرچند برخي اين اعتقاد را دارند اما بازي با نام و ياد شهدا حديث ديگري است كه بايد مراقب بود.
