مسئولان برپايي جشنواره فيلم فجر امسال در نظر دارند لباس خاصي را براي عوامل فيلم‌هاي سينمايي طراحي کنند تا آنها با پوشيدن اين لباس‌ها روي فرش قرمز جشنواره قدم بردارند. در چند روز اخير موضوع طراحي لباس براي عوامل فيلم‌هاي سينمايي در جشنواره فيلم فجر از جمله مواردي بود که در گفت‌وگوهاي شفاهي و غيررسمي مطرح شده است که امسال جشنواره فيلم فجر در نظر دارد لباس خاصي را براي عوامل فيلم‌هاي سينمايي طراحي کند تا آنها با پوشيدن اين لباس‌ها روي فرش قرمز جشنواره قدم بردارند.
استفاده از «فرش قرمز» و عبور دادن عوامل فيلم‌هاي حاضر در بخش‌هاي مختلف جشنواره فيلم فجر در سال‌هاي اخير به شكل عجيبي در مركز توجهات برگزاركنندگان قرار گرفته است. تا چند سال پيش رفتن يا نرفتن بازيگران و سينماگران روي فرش قرمز براي كسي اهميت نداشت، اما طي چند سال اخير روند فزاينده اهميت اين موضوع در جشنواره فجر و تأكيد مسئولان و برگزاركنندگان جشنواره بر اين مسئله كه حتماً عوامل فيلم با يك شكل و فرم خاصي بر روي اين فرش رژه بروند و توسط چند مرد كت و شلوارپوش به نوعي اسكورت شوند، اذهان را به سمت ادا و اطوارهاي رايج در جشنواره‌هاي غربي رهنمون مي‌كند. اما واقعيت اين است كه اين تقليد كوركورانه و بلاوجه برگزاركنندگان كه از آن به «احترام گذاشتن به هنرمندان» تعبير و ترجمه مي‌شود هيچ تناسب و تقارني با اهداف و دلايل نمونه اصلي و غربي اين اقدام من درآوردي ندارد. چه اينكه طبق تعريفي كه صاحبان اصلي اين اقدام ارائه كرده‌اند «مد فرش قرمز به مدي گفته مي‌شود که سلبريتي‌ها براي شرکت در مراسم مختلف مانند جشنواره‌ها، جايزه‌ها و فرش قرمز اکران فيلم‌ها به تن مي‌کنند. لباس‌هايي که در مراسمي مانند اسکار يا گولدن گلوب پوشيده مي‌شود، توسط رسانه‌ها مورد بررسي دقيق قرار مي‌گيرد و همين مسئله باعث شده است که مراسم فرش قرمز به يکي از مهم‌ترين محل‌ها براي طراحان لباس و برند‌هاي مشهور براي عرضه محصولات خود بدل شود. به غير مراسم عمومي مانند گلدن گلوب و اسکار، فرش قرمز‌هاي محدود مانند فرش قرمز مجله ووگ نيز تأثير بسزايي در معرفي مد دارند.» مردم سرزمين‌هاي غربي به دليل عرف اجتماعي و شرايط فرهنگي، تمدني و تفكري شان كه منبعث از ديدگاه‌هاي ماترياليستي، اومانيستي و سرمايه‌داري است در بخش‌هاي مختلف زندگي خانوادگي و اجتماعي و همچنين برونداد رفتاري و گفتاري به شدت تحت تأثير الگوها، نخبگان و چهره‌هاي سرشناس و شناخته شده جامعه و فرهنگ خودشان هستند. از طرفي بازيگران فيلم‌ها و ديگر عوامل سينما(به طور كلي هنرمندان و چهره‌هاي شناخته شده و داراي محبوبيت در بين افراد جامعه) كه از آنها با عنوان «سلبريتي» ياد مي‌شود به دليل محبوبيت و الگو بودن شان در جوامع تحت تفكرات سرمايه‌داري و اومانيستي كه دنيا گرايي و مادي‌پرستي نسبت به اخلاق و ارزش‌هاي ديني و معنوي يا به طور كلي معتقد به دنيا و عقبا، داراي اصالت است؛ در مركز توجه و رصد مردم جامعه‌شان قرار دارند. به همين علت سبك زندگي، نوع پوشش و بسياري ديگر از اعمال و رفتار اين سلبريتي‌ها براي مردم محل توجه و اعتبار هستند و بر سبك زندگي افراد جامعه تاثير مستقيم و بسزايي دارند. از سوي ديگر نوع پوشش، مدل مو، آرايش ظاهري، كفش و هر آنچه كه بازيگران و عوامل فيلم‌هاي حاضر در جشنواره‌هاي خارجي مانند گلدن گلوب، اسكار و... از آنها استفاده مي‌كنند يا به همراه آنها از روي فرش قرمز عبور مي‌كنند به دليل حضور براي طراحان مد و لباسي كه به دنبال كپي‌برداري و استفاده از مدل لباس بازيگران جهت طراحي و توليد البسه‌هاي مشابه و فروش آنها در فروشگاه‌هاي لباس در كشورهاي غربي هستند؛ مسئله‌اي حياتي و مهم تلقي مي‌گردد.
از آنجايي كه در فرهنگ و تمدن كهن اسلامي و ايراني كشورمان چنين مقولاتي در سبك زندگي و نوع رفتار و منش مردم مسلمان و مومن ايران زمين مؤثر نبوده بها دادن به چنين موضوعي از جانب قاطبه مردم نه تنها امري مثبت تلقي نخواهد شد بلكه نوعي خودباختگي فرهنگي و هنري تعبير مي‌شود، اما اينكه چرا مسئولان وزارت ارشاد و مجريان جشنواره فيلم فجر و ديگران رعايت آداب و رفتار منتسب به فرش قرمز را امري مهم تلقي كرده و آن را احترام به هنرمندان مي‌دانند، نكته و سؤالي است كه بايد به آن پاسخ بدهند!
