«داعش سياه، داعش سفيد؛ اولي گلو مي‌برد، مي‌كشد، سنگسار مي‌كند، دست قطع مي‌كند، ميراث مشترك بشري را تخريب مي‌كند، آثار باستاني، زنان و غير‌مسلمانان را تحقير مي‌كند و دومي جامه‌اي بهتر و آراسته‌تر دارد ولي همين كارها را انجام مي‌دهد؛ (اولي) دولت اسلامي و دومي عربستان است.» اين، جملات آغازين يادداشت ديروز روزنامه امريكايي نيويورك تايمز است كه كامل داوود آن را نوشته و با مطالب ضد‌سعودي چند رسانه امريكايي ديگر همزمان شده است.
به گزارش «جوان»، كاهش روز‌به‌روز و ماه و به ماه وابستگي امريكايي‌ها به نفت عربستان، باعث شده كه مطبوعات امريكايي با صداي بلند تري در مورد رژيم پادشاهي در رياض سخن بگويند؛ رژيمي كه همين دو ماه قبل، بزرگ‌ترين فاجعه انساني تاريخ حج را رقم زد و هنوز هم كه هنوز است، هيچ عدد و رقم درستي از شمار قربانيان آن منتشر نشده و دو روز قبل هم باني يك قطعنامه ضد‌ايراني در كميته سوم مجمع عمومي سازمان ملل، موسوم به كميته حقوق بشر عليه ايران شد. آمار و ارقام مي‌گويند كه ميزان واردات نفت خام امريكا از عربستان از 724/1 ميليون بشكه سال 2003 به 039/1 ميليون بشكه در سال 2015 كاهش پيدا كرده است. اين يعني اينكه امريكايي‌ها آرام‌آرام مي‌توانند صدايشان را مقابل سعودي‌ها بلند‌تر كنند. اين صدا‌ها از 4- 3 سال قبل در سطح مطبوعات شروع شد؛ جايي كه توماس فريدمن ستون‌نويس نيويورك‌تايمز با برشمردن تعاملات ايران و عربستان با امريكا، به سياستمداران كاخ‌سفيد حمله كرده كه چرا به جاي عربستان، با ايران درگير مي‌شوند. هنوز مقام‌هاي بلند پايه امريكايي به اين نتيجه نرسيده‌اند كه آنها نيز مانند رسانه ها، صدايشان را براي سعودي‌ها بلند كنند ولي سال 2015، شاهد افزايش بي‌سابقه حملات رسانه‌هاي ايالات متحده به عربستان بوديم. از يادداشت روز 29 مه كلبرت كينگ در روزنامه واشنگتن پست با عنوان «عربستان ديگر دوست امريكا نيست» تا مقاله 28 آگوست گالن كاپنتردر «مؤسسه كاتو» با عنوان «با دوستاني مثل عربستان، امريكا ديگر نيازي به دشمن ندارد»، همگي نشان مي‌دهند كه مناسبات امريكا با سعودي‌ها به شكلي غير‌رسمي در حال گذار به دوراني جديد است. روزگذشته، در روندي كم سابقه، سه يادداشت و مقاله ضد سعودي در رسانه‌هاي امريكا چاپ شد كه لحن آنها نيز كم‌سابقه است. روزنامه امريكايي نيويورك‌تايمز، در يكي از تند‌ترين يادداشت‌هاي خود عليه عربستان، «دولت اسلامي عراق و شامات» را «داعش سياه» و عربستان سعودي را «داعش سفيد» توصيف كرد و عربستان سعودي را پدر داعش و همسان با اين گروه تروريستي دانسته و در تشبيه اين دو به هم نوشته است: «عربستان همان داعشي است كه خودش ساخته است.» نيويورك تايمز در يادداشت خود، سياست غرب در قبال داعش را به باد انتقاد گرفته و مي‌گويد: «غرب در نبرد با تروريسم عليه يكي جنگ به پا مي‌كند، اما به سوي ديگر دست دوستي دراز مي‌كند. اين مكانيسم انكار است و انكار، بهاي گزافي دارد.» وهابيت، به توصيف نيويورك‌تايمز نوعي از افراط‌گرايي است كه در قرن 18، در ميان قتل عام و خونريزي شكل گرفت و با هر گونه هنر، آزادي و غيره مخالف است. با اين توصيف، «عربستان، همان داعشي است كه خودش ساخته است.» اين روزنامه امريكايي مي‌گويد: «داعش، مادر دارد: حمله به عراق اما پدر هم دارد: عربستان سعودي و مجموعه صنعتي - مذهبي آن.» روزنامه امريكايي «نيويورك تايمز» در سرمقاله خودنيز مي‌گويد كه زمان زيادي در عربستان طول نمي‌كشد كه شاهد شواهد عقده روحي عربستان در قابل ايران باشيم. كارول گياكومو مي‌گويد: ايران با داشتن شاخك‌هايي در بسياري از كشمكش‌هاي منطقه، چالشي بزرگ براي عربستان است ولي رياض با تمركز يك‌جانبه روي ايران از تهديدات اصلي و مهمي چون «داعش» و وهابي‌هايي كه شيعيان سعودي را تهديد مي‌كنند، غفلت كرده است. اين روزنامه مي‌گويد كه برخي سعودي‌هاي جوان اكنون از لزوم اصلاح اسلام وهابي سخن مي‌كنند و صحبت‌هايي هم از لزوم تبديل عربستان به پادشاهي مشروطه وجود دارد. نيويورك‌تايمز همچنين با اشاره به حملات گروه‌هاي تكفيري در عربستان عليه جمعيت شيعه مي‌گويد كه دولت عربستان اقدامات اندكي را براي كاهش تنش‌ها صورت داده است و شيعيان عربستان در واكنش به اين حملات خواستار تصويب قانوني عليه آنچه نژادپرستي مي‌دانند، شدند اما شوراي عربستان كه توسط پادشاه عربستان منصوب مي‌شود حتي حاضر نشد اجازه دهد درباره چنين طرحي مباحثاتي صورت گيرد. فارين‌پاليسي هم در گزارشي جداگانه، با اشاره به نقش عربستان در تبليغ وهابيت، اين كشور را در حملات تروريستي پاريس مقصر دانسته و از سياست اهمال‌كارانه واشنگتن در قبال رياض و تنش‌آفريني با ايران انتقاد كرده است. فارين پاليسي، وهابيت مورد تبليغ عربستان سعودي را ريشه اصلي اين درگيري‌ها دانسته و مي‌نويسد: «از دهه 1970 دولت عربستان و سازمان‌هاي مذهبي وابسته به آن نسخه افراطي ايدئولوژي خود را با پول نفت خود به سر‌تا‌سر دنيا صادر كرده‌اند.»
در بخش ديگري از اين گزارش آمده است: «چرا ما با اين تبليغات خشونت‌آميز و قرون وسطايي عربستان سعودي كنار مي‌آييم؟ با دوستان اينچنيني، چه كسي دشمن مي‌خواهد؟» فارين پاليسي، سياست واشنگتن براي «ديوسازي از ايران» را نيز از جمله سياست‌هاي نادرست اين كشور دانسته است: «ما خودمان را محصور يك نسل ديوسازي از ايران و منزوي كردن آن كرده و نيرويي براي موازنه متقابل در برابر ايدئولوژي سني عربستان سعودي باقي نگذاشته‌ايم.»
