توليد مستندهاي اجتماعي كه نقد‌هاي سياسي را نيز در بطن خود دارند چند سالي است با رشد خيلي خوبي همراه بوده است. مستند‌سازاني كه دست روي موضوعات روز جامعه مي‌گذارند و معمولاً آثار توليدي‌شان سر و صداهاي زيادي به راه مي‌اندازد. در پاي بيشتر اين مستندها، امضاي «سفير فيلم» ديده مي‌شود. «فاكتور صوري»، «نسخه ايراني»، «چشم دربرابر چشم»، «مصاف»، «نبرد خاموش»، «ميراث آلبرتا» و «مهارنشده» تنها بخشي از توليدات اين مركز را تشكيل مي‌دهند كه هر كدام در زمان توليد و اكران جريان ساز بوده‌اند. سفير فيلم مجموعه‌اي نو ظهور در سينماي ايران است كه كار خود را با توليد مستند آغاز كرده و حضور گسترده‌اي در جشنواره‌هاي مختلف سينمايي و از جمله جشنواره فيلم عمار داشته است. براي آشنايي بيشتر با «سفير فيلم» و نحوه فعاليت آن گفت‌و‌گويي با دو تن از مديران جوان اين مجموعه انجام داده‌ايم. حميدرضا جعفريان مدير توليد و محمدرضا تاجدين معاون عرضه و تعاملات سفير فيلم در گفت‌و‌گو با «جوان» اطلاعات بيشتري درباره اين مجموعه مي‌دهند.سينماي مستند در كشورمان به شدت به حمايت‌هاي دولت وابسته بوده و هم اكنون نيز بخش دولتي در قالب مركز گسترش سينماي مستند و تجربي و انجمن سينماي جوانان ايران، نقش فعالي در توليد و جهت‌دهي به سينماي مستند دارد، از اينجا شروع كنيم كه چطور شما به فكر ايجاد مركزي غير دولتي براي توليد مستند افتاديد؟
تاجدين: بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم، حدود سال 87 و
88 بود كه اين مسئله به وجود آمد تا براي ارتباط بهتر با عامه مردم از ابزارهاي واسط هنري – رسانه‌اي استفاده كنيم. يعني ورود به ابزارهاي واسط هنري اسلامي براي انتقال پيام. آن زمان بحثي از ساختار و
سازمان و حتي توليد يك فيلم هم نبود. ايده‌اي بود كه در ذهنمان شكل گرفته بود ولي ابزار آن هنوز مشخص نشده بود. بعد از مدتي كه فكر مي‌كنم اواخر سال 88 يا پاييز سال 88 اين تفكر و ايده قوام پيدا كرد. «سفير فيلم» توسط چند تن از بچه‌هاي دانشگاه صنعتي شريف كه دغدغه داشتند تا پيام انقلاب و پيام جمهوري اسلامي را به صورت درست و
صحيح به اطلاع عامه مردم برسانند، با هدف آگاهي‌بخشي ايجاد شد.
دانشگاه شريف دانشگاهي مهندسي است و طبعا با فضاي فيلم و كارگرداني مستند كه مربوط به سينما است، بيگانه است، چطور شد كه در آن فضا به فكر توليد مستند افتاديد؟
تاجدين: اصل بحث مستندسازي انتخاب ابزارهاي واسطه هنري - رسانه‌اي براي انتقال پيام بود. استفاده از ابزار مستند هم از اينجا شكل گرفت كه بچه‌ها با اين قالب رسانه‌اي - هنري آشنايي بيشتري داشتند. مثلاً براي اتفاقات سال 88 يكي دو كار ابتدايي ساخته بودند، دوربين دستشان گرفته بودند و اتفاقات را مستند كرده بودند و احساس مي‌كردند در اين قالب هنر رسانه‌اي مهارت‌هايي وجود دارد و
اينكه اساساً ژانر مستند يعني قالب مستند براي ورود به عرصه راحت‌تر است، همين چيزي كه شما مي‌فرماييد كه بچه‌ها فني – مهندسي بودند و
حالا مي‌خواستند وارد بحث حوزه‌هاي هنري شوند و
در بحث رسانه هم عامدانه وارد حوزه‌هاي مكتوب نشديم، حوزه‌هاي مكتوب هم ظرفيت‌هاي انقلاب اسلامي در آنجا شكوفاتر بود و هم اينكه خود تصوير براي ما اهميت داشت. دوران پيش رو دوران حرف زدن با تصوير است و
شايد ديگر بخواهيم از دوره مكتوب جدا شويم يا ذائقه مردم براي كسب آگاهي خواندن متون بلند نباشد، بايد يك مقدار هنري‌تر در قالب تصوير اين را ارائه دهيم. اينجا بود كه ابتدا يكسري كارهاي كوتاه ساخته شد و اولين كار هم مستند «يزدان تفنگ ندارد» بود كه با توليد اين مستند و
اكران دانشگاهي خيلي خوبي كه برگزار شد و بازخورد بسيار مناسبي كه در سطح كشور ايجاد شد يك قوت قلبي شكل گرفت كه همين مسير را به صورت تخصصي‌تر ادامه دهيم.
جشنواره عمار هم در سال 88 و بعد از سخنراني مشهور مقام معظم رهبري در نماز جمعه تهران شكل گرفت، آيا اتفاقات خرداد 88 هم براي شما استارت كار بود يا قبل از آن كار را كليد زده بوديد؟
تاجدين: قبل از 88 ذهنيت اينكه بايد وارد عرصه فرهنگ شويم شكل گرفته بود، ولي به اين شفافيت نبود كه ابزارش و قالبش چه باشد. مستندسازي باشد يا روزنامه يا نشر كتاب باشد يا حتي يك سايت خبري - تحليلي باشد. اينها مشخص نبود ولي اتفاقات 88 موجي در بخش‌هاي مختلف ايجاد كرد. يك جنب و جوشي به راه افتاد و به تسري ايده‌اي ما كمك كرد. مستند «يزدان تفنگ ندارد» هم در واقع يك الهام از اتفاقات سال 88 دارد كه قياسي بين اتفاقات و حمله تروريستي كه داخل زاهدان انجام شد و
اتفاقي كه براي خانم ندا آقاسلطان افتاد و توجهي كه رسانه‌هاي بيروني و داخلي به آن اتفاق داشتند يعني موضوع اولين مستند اصلي سفير فيلم خود فتنه 88 بود.
جعفريان: نكته‌اي را اينجا اضافه كنم كه بحث جا به جايي از فضاي مهندسي يا فضاي علوم رياضي- مهندسي به سمت فضاي هنري و علوم انساني، شايد دليل اصلي‌اش احساس نياز بوده يعني چون عمدتاً ظاهر اينطور است كه بچه‌هايي كه در دانشگاه شريف درس مي‌خوانند از قشر نخبه محسوب مي‌شوند و اگر اين نخبه احساس دغدغه يا تعهدي نسبت به جامعه‌اش داشته باشد سعي مي‌كند هميشه در جهت آن نياز از استعدادش استفاده كند. اين جمعي كه اشاره شد از سال 87 به اين نتيجه رسيدند كه الان نياز جامعه فضاي رسانه‌اي و فضاي فرهنگي است؛ نيازي كه انقلاب دارد و
براي همين يك عده تصميم گرفتند كه فضاي مهندسي را رها كنند و
به سمت فضاي رسانه‌اي بروند.
از اين جمع چند نفرشان قبل از آن تجربه كار فرهنگي و توليد مستند داشتند؟
تاجدين: قبل از آن يكي از دوستاني كه رشته‌اش مهندسي مكانيك بود در فضاي مهندسي شريف، فيلم مستندي با هندي كم ساخته بود.
فيلم آماتوري بود؟
جعفريان: تقريباً بله، فضاي حرفه‌اي نبود. قبلاً يكسري آدم‌هاي ديگر هم در اين فضا كارهايي از جنس كارهاي طراحي، گرافيكي، دوربين به دست گرفتند و كار كرده بودند كه حرفه‌اي نبود. به تدريج در فرآيند توليد مستند «يزدان تفنگ ندارد» و مستندهاي بعدي تشكيلاتي در سفير ايجاد شد و
بخش آموزش و
بخش پژوهش ايجاد و ارتقا پيدا كرد. يعني سفير در عمر پنج ساله‌اش تقريباً تبديل به يك سازمان شده و به جايي رسيده كه مي‌تواند بگويد من يك مجموعه حرفه‌اي مستندسازي هستم.
پس يك روند آموزشي منظم و دنباله‌دار را در سفير پيگيري كرده‌ايد؟
جعفريان: بله، قطعاً لازم بوده است.
شاخصه كارهاي توليدي سفير فيلم داشتن دغدغه اجتماعي است. مستندهاي شما تقريبا حرف روز را مي‌زنند و همپا با مسائل روز مستندها توليد مي‌شوند.
اين ناشي از يك اتاق فكر است يا نه ذوق و قريحه است كه همراه با تعهد مي‌شوند و فيلمساز با خودش مي‌گويد امروز بايد چه بسازم و سراغ آن موضوع مي‌رود؟
تاجدين: صحبت همين بود كه چرا بچه‌هاي فني آمدند و سفير را شكل دادند، ما پيش‌بيني و ارزيابي‌مان اين است كه مستندهاي سفير يك جنس خاص و قالب خاص دارند. به نظرم اين بيشتر از همين جا شكل گرفته كه بچه‌هايي كه دغدغه داشتند وارد حوزه مستندسازي شدند، نه كساني كه سال‌ها كار فيلمسازي كرده‌اند و حالا بخواهيم دغدغه‌هاي آنها را جهت دهيم كه شما در مورد موضوعات مختلف فيلم مي‌ساختيد حالا درباره مسائل روز مستند بسازيد. «سفيرفيلم» فيلم‌ها و مستندهايش متفاوت است و به مسائل اساسي جامعه مي‌پردازد؛ مسائلي كه مردم با آن طرف هستند يا جسارت بيشتري در بيانش دارد به خاطر توليد‌كننده‌هايش. يك مستند ادامه وجودي خالقش است. در سفير فيلم، بچه‌ها بيشتر ناظر به مسائل روز دغدغه داشتند و مي‌آمدند دغدغه‌هاي خودشان را تبديل به اثر تصويري مي‌كردند. بعد از مدت كوتاهي ساز و كاري ايجاد شد و بخشي داخل مجموعه توليد ما به نام «پيش توليد» شكل گرفت. اين بخش كار ارزيابي و احصاي مسائل روز جامعه و پرورش آن را از بعد محتوايي بر عهده دارد. خروجي‌هاي سفير اتفاقي نيست و نشأت گرفته از يك فكر قبلي است كه يك ساز و كار مشخصي هم در بخش پيش توليد ما دارد.
جعفريان: من در تكميل صحبت‌ها يك نكته بگويم، ما سعي‌مان از اول اين بوده كه فرم و
محتوا درخدمت هم قرار بگيرند، يعني هم محتوا كمك كند و فرم را شكل دهد و هم فرم كمك كند كه محتوا به خوبي منتقل شود. اصلاً شعار ما در پيش توليد و توليد سفير اين است كه كارمان كشف پيام، پرورش پيام و انتقال مؤثر به مخاطب است. انتقال مؤثر يعني همين كه فرم به كمك محتوا بيايد و ما بتوانيم محتوا را در يك قالب هنري به مخاطب عرضه كنيم. فضاي كار ما هنر براي هنر نيست، قطعاً به خاطر اينكه بچه‌ها با دغدغه ورود كردند فضا اين بوده كه موضوعات، مسائل و دغدغه‌هايي كه وجود دارد را به يك اثر تصويري تبديل كنند كه بتواند اثرگذار باشد.
شما دغدغه‌هاي‌تان را در بخش پيش توليد مطرح مي‌كنيد، اين دغدغه‌ها بر چه اساسي تصويب مي‌شوند و به عنوان سوژه مستند مورد استفاده قرار مي‌گيرند؟
جعفريان: ما بخشي داريم به اسم پيش توليد كه اتاق فكر است. اين بخش اتاق فكر ماست كه يكسري ميزهاي تخصصي دارد؛ ميز اقتصاد، ميز فرهنگ و ميز سياست. اينها مدام مسائل روز را بررسي و
موضوعات اصلي كه اولويت دارد را كشف مي‌كنند و
روي هركدام يك پژوهش اوليه انجام مي‌دهند. سوژه‌ها و ايده‌هايي كه مي‌شود حول آن پرداخت را در مي‌آورند و آن را به مستندسازان منتقل مي‌كنند. بر اساس اين پژوهش‌ها پاييز سال گذشته سندي تحت عنوان اولويت‌هاي محتوايي سال 94 سفيرفيلم در قالب يك سند حدوداً 20 صفحه‌اي كه چند پيوست هم دارد منتشر كرديم.
نحوه كار اين ميزها به چه شكل است؟
جعفريان: مثلاً ميز اقتصادي از وضعيت اقتصادي كشور در انتهاي سال 93 و پيش‌بيني‌اش از مسائل اقتصادي كشور در سال 94 گزارشي تهيه مي‌كند، موضوع ميز فرهنگي وضعيت فعلي كشور در مسائل مختلف فرهنگي در اواخر سال 93 و پيش بيني‌اش از موضوعاتي كه جمهوري اسلامي در حوزه فرهنگ در سال 94 درگير آن خواهد بود، است. هركدام از ميزها كه كار كارشناسي‌اش انجام شد و يك گزارش تحليلي آماده شد اين گزارش تحليلي به صورت تجميع شده در شوراي سياستگذاري كه در داخل سفير وجود دارد و به صورت بالادستي است به تصويب مي‌رسد و ما از شبكه كارشناسان استفاده مي‌كنيم. مثلاً وقتي ميز فرهنگي تحليل خودش را درباره مسائل فرهنگي كشور و پيش‌بيني‌اش را درباره مسائل فرهنگي كشور در سال 94 ارائه مي‌دهد اين تحليل بايد توسط‌كارشناسان حوزه فرهنگ مشاوره و ارزيابي شود و مورد قضاوت قرار گیرد.
اين شبكه كارشناسان از چه افرادي تشكيل شده است؟
جعفريان:مثلاً در مركز پژوهش مجلس هستند يا مثلاً در دفتر همكاري يا جاهاي مختلف كار خودشان را مي‌كنند و ما صرفاً از آنها مشاوره مي‌گيريم.
تاجدين: پيش توليد ما ارتباط بين كارشناس‌ها و فعاليت‌هاي در حوزه محتوا انجام شده را با ابزار رسانه برقرار مي‌كند. يكي از مسائل فيلمسازي و مستندسازي كشور همين است كه فيلم متكي به يك شخص مي‌شود كه آن شخص علاقه و انگيزه‌هايش در همان حوزه فيلمسازي است و
شايد نه علاقه، نه انگيزه و نه ارتباطي با مسائل اصلي كشور و
حوزه‌هاي محتوايي داشته باشد.
پس شما به فيلمسازتان ديكته مي‌كنيد كه چه چيزي بسازد؟
تاجدين: نه، ما به فيلمساز به هيچ وجه نمي‌گوييم، ما فقط تحليل را ارائه مي‌دهيم، تحليل كارشناس‌ها در موضوعات مختلف را تجميع مي‌كنيم و به معرض ديد فيلمسازهايي كه با آنها در ارتباطيم مي‌گذاريم.
جعفريان: آنها خودشان ممكن است در حوزه‌اي دغدغه‌مند باشند و بگويند ما در اين حوزه مي‌خواهيم مستند بسازيم.
اين كار يعني پيشنهاداتي براي ساخت كه فيلمساز يكي را انتخاب مي‌كند و مي‌سازد!
جعفريان: اگر خواست روي موضوع كار كند حين پروژه ما باز به او مشورت محتوايي هم مي‌دهيم.
تاجدين: برعكس اين جريان هم هست، يعني ممكن است يك فيلمساز بيايد و بگويد من دوست دارم در موضوع جمعيت كار كنم، به نهاد پيش توليد مي‌آيد و اتفاقاً الان اين انگيزه ايجاد شده كه خود فيلمساز مي‌گويد مثلاً من مي‌خواهم در حوزه جمعيت كار كنم و پيش ميز فرهنگ ما مي‌آيد و ميز فرهنگ ما ايشان را به سه چهار كارشناس مرتبط مي‌كند.
جعفريان: البته اول ارزيابي مي‌كنيم كه موضوع پيشنهادي فيلمساز در اولويت‌هاي ما است يا نه. ممكن است به فيلمساز بگوييم موضوعي كه شما انتخاب كرديد براي ما اولويت محتوايي ندارد و اگر رابطه محتوايي داشته باشد به شبكه كارشناسان متصلش مي‌كنيم.
وقتي يك موضوع را تصويب مي‌كنيد تا چه حد به جنجال‌آفريني احتمالي آن فكر مي‌كنيد؟
تاجدين: جنجال برانگيزي براي ما معياري براي ورود به يك موضوع نيست. براي ما نياز به آگاهي درباره آن موضوع است كه وارد ساخت يك اثر مي‌شويم. به طور مثال اگر اين مسئله وجود داشته باشد مثلاً در مورد خروج نخبگان از كشور كه تبديل به مستند ميراث آلبرتا شد، ما براي جنجال‌سازي مستند ميراث آلبرتا را توليد نكرديم.
بالاخره هر موضوعي برخي خطوط قرمز را دارد كه ورود به آن ممكن است حاشيه‌ساز شود، اتاق‌هاي فكر شما تا چه حد به اين مسائل توجه دارند؟
جعفريان: ما خيلي ملاحظه كسي را نمي‌كنيم و با كسي تعارف نداريم. يكسري خط قرمزها داريم كه همان خط قرمزهاي جمهوري اسلامي و
خط قرمزهاي حفظ نظام است. خط قرمزهاي شخصي، سليقه‌اي و
فردي برايمان موضوعيت ندارد. ما با ساز و كار ارزيابي كه داريم كساني كه در سفير مستند مي‌سازند را كنترل مي‌كنيم كه چه حرفي چقدر زده شود و چقدر جسارت باشد و از كجاها اگر بگذرد ممكن است در پازل دشمن باشد.
معمولاً كارهايي كه شما توليد كرده‌ايد بازخوردهاي بيروني داشته و به خيلي‌ها هم برخورده، مثلاً همين فاكتور صوري كه فكر مي‌كنم قوه قضائيه خيلي از كارتان شاكي شده بود!
جعفريان: اگر يك كار يا اثر چه تصويري، چه متني و
هر چيزي ديگر، با هدف انتقال پيام توليد و منتشر شود و پيام آن به كسي برنخورد كه اصلاً به آن نمي‌شود گفت پيام! اين بحث آگاهي بخشي كه مي‌گويم قطعاً همراه با جريان‌سازي، دلخور شدن، ناراحت شدن و برخوردن به عده‌اي مي‌شود چون لازمه اصلاح همين برخوردن است. يعني گام اولي كه يك مجموعه و
جريان و حرف و
فردي تصميم بگيرد اصلاح كند و
يك جامعه‌اي تصميم به اصلاح بگيرد اين است كه بربخورد، به خاطر ضعف‌ها و
كاستي‌ها و نقص‌هايي كه دارد.
همكاري شما با مراكز دولتي چطور است؟ منظورم مراكزي مثل مركز گسترش و سينماي انجمن جوانان است، با آنها ارتباط داريد؟
تاجدين: «سفيرفيلم» بر اساس يك احساس نياز وارد حوزه فرهنگ و رسانه و تصوير شد و يكسري آثار را هم توليد كرد ولي يك نياز ديگر اين است كه اين آثار توليد شده دست مخاطب برسد و به بازديد مخاطب و نمايش عمومي برسد، اينجا بود كه بخشي در داخل سفيرفيلم ايجاد شد به نام معاونت عرضه و تعاملات كه كارش عرضه و انتشار كارهاي سفير است.
تعامل با مراكز دولتي به نظرم دو دسته است، دسته اول تعاملات توليدي است؛ مثلاً ممكن است با بعضي شبكه‌هاي سيما پروژه‌هايي داشته باشيم يا همان مركز گسترش يا جاهاي ديگر بگوييم با هم همكاري مشترك درتوليد داشته باشيم. دسته دوم هم تعاملات عرضه و انتشار است كه مثلاً در بحث سينماماركت مي‌شود بيشتر توضيح داد كه كارهايي كه قبلا ساخته شده‌اند را مي‌توانيم از طريق كانالي كه سفير فيلم ايجاد كرده براي فروش عرضه كنيم.
چقدر به مسئله فروش مستند فكر مي‌كنيد؟
تاجدين: وقتي معاونت عرضه و تعاملات شكل گرفت زيرساخت‌هاي مختلفي برايش ايجاد شد كه يكي بحث اكران دانشگاهي بود و يكي هم بحث تكثير آثار بود كه در واقع فروش ما و ايده فروش محصولات و
درآمدزايي از همين جا شكل گرفت كه بعضي از آثار كه شاخص‌تر بود در تعداد مشخصي تكثير مي‌كرديم و شروع به ارتباطات گرفتن با فروشگاه‌هاي فرهنگي سراسر كشور كرديم. ارتباطات خوبي شكل گرفت و همين الان با نزديك به 170 فروشگاه عرضه محصولات فرهنگي سراسر كشور ارتباط داريم. ولي ما به اين يعني فروش آثار محدود نشديم و فروش اينترنتي را از سال 92 در سايت خودمان ايجاد كرديم و بعد از مدتي سايت فروشگاهي را توسعه داديم و سينما ماركت را با همكاري دو سه تا از مجموعه‌هاي مستندسازي ايجاد كرديم. آنجا يك فروشگاه اينترنتي فروش محصولات چندرسانه‌اي است و ان‌شاء‌الله به زودي نسخه جديد سايت هم رونمايي مي‌شود كه در واقع آنجا بستري شد كه با توليدكننده‌هاي مختلف چه حقيقي و چه حقوقي يعني سازمان‌هاي مختلفي كه توليد فيلم داشتند ارتباط برقرار كنيم.
سفير فيلم دوره آموزش فيلمسازي هم برگزار كرده است، اين دوره را با ارائه تجربيات خودتان برگزار كرديد يا نگاه آكادميك برقرار بوده است ؟
جعفريان: دوره داكيومنتري به روايت ايراني و بحث‌هاي آموزشي ديگر با يك دغدغه از ابتدا شروع شد كه معاونت آموزش در سفير شكل گرفت. بحث فرم و مهارت و هنر مستندسازي و فيلمسازي بود كه ما در خلال مستند اوليه كه در سفير توليد شد هر عقل سليمي به اين نتيجه مي‌رسيد كه بايد ياد گرفت و چون فضا مخصوصاً مهندسي بود بيشتر بايد ياد گرفت. در مورد مستندسازي، روش‌هاي مستندسازي، كارهاي آكادميكي توسط دیگران انجام شده كه سرمنشأ يكسري جزوات آموزشي شد و حالا در سايت هم هست مثل جزوات تدوين، جزوات آموزش فيلمنامه نويسي، تصوير‌برداري. كه همزمان با اينكه پروژه‌ها توليد مي‌شد بخشي از سفير متولي كارهاي پژوهشي، آموزشي و علمي شد. اينها كم‌كم گسترش پيدا كرد و تبديل به كلاس‌هاي آموزشي شد و طرح درس‌هایي در آن نگاشته شد با متخصصان اين حوزه ارتباط گرفتيم و از آنها استفاده كرديم. كلاس‌ها به دو دسته تقسيم مي‌شد يكسري كلاس‌ها براي توليدكننده‌هاي سفير بود و يكسري نيز براي خارج از مجموعه، مثل يك مدرسه كه كلاس آموزشي برگزار مي‌كند در آن آموزش مستندسازي يا حوزه‌هاي مرتبط با مستندسازي ارائه مي‌شود. چند وقت پيش دوستان معاونت آموزش ما به اين نتيجه رسيدند كه لازم است يك همايش برگزار كنند كه ارتباط سفير با فضاي آكادميك بيشتر شود و نشست سه روزه داكيومنتري به روايت ايراني برگزار شد كه استادان اين حوزه آمدند نظراتشان را درباره جريان شناسي مستند از دهه 30 تا حالا در چهار حوزه بررسي كردند. يكسري فيلم‌هاي قديمي ديده نشده بود كه در حوزه مستند با همكاري فيلم خانه ايران پخش شد. بحث‌هاي تخصصي وكارگاه‌ها نيز وجود داشت.
آيا سفير فيلم در وراي برگزاري اين كلاس‌ها، به دنبال ايجاد مكتب فيلمسازي خاص خود است؟
تاجدين: بخش معاونت آموزشي ما اهداف بلند‌مدتي را در نظر دارد و كل سيستم و نظام آموزشي در حوزه مستند را بومي سفير مي‌كند و در حال ارائه متدي خاص از آموزش فيلمسازي است. به طور مثال طرح درس‌هايي را به طور تخصصي توليد كرده است. اين طرح درس‌ها آميخته‌اي از تجربيات و مسائل آكادميك است و لزوما ترجمه آثار بيروني نيست. همانطور كه مستندهاي سفير در ابعاد مختلف تمايزي با ديگر مستندها دارد آموزش سفير هم اين تمايز را ايجاد كرده است. سفيري بودن و متمايز بودن را در مكتب آموزش خودمان در حال طرح‌ريزي هستيم.
جعفريان: در واقع ما در سفير علاوه بر اينكه دنبال جريان محتوايي و جريان‌سازي پيام هستيم به دنبال جريان‌سازي در حوزه مستند هم هستيم، يعني مي‌خواهيم جرياني را به وجود بياوريم كه به اين حوزه توجه شود و آدم‌هايي كه استعدادش را دارند به اين حوزه بيايند و
فعاليت كنند و بتوانند مستندهاي مطلوبي بسازند، مستندهايي كه هم از نظر فرم و هم محتوا مطلوب است.
براي سؤال آخر فعاليت‌هاي آتي‌تان را معرفي كنيد.
جعفريان: سفير وارد فضاهاي جديد شده كه لزوماً مستند نيستند، ما اول كارهاي كوتاه داشتيم بعد يك كار بلند جدي و بعد كارهاي بلندي كه اكران‌هاي دانشگاهي داشت. مدتي ما كارهايي مي‌كرديم، مدتي پوسترهاي سبك زندگي را داشتيم و
اخيراً كار كارهاي دو نقطه كه مقاله تصويري يا ويدئو مقاله است را داريم. با توسعه بستر فضاي مجازي و
شبكه‌هاي اجتماعي كارهاي زير سه دقيقه راحت منتشر شده و دست به دست مي‌شود و ديده مي‌شود، اين يك فرمت جديد است. موشن گرافيك باز يك حوزه جديد است كه واردش شده‌ايم. «روايت اعتماد» باز يك سبك جديد است. حتي داريم به حوزه كليپ و نماهنگ هم ورود مي‌كنيم كه قبلاً در تيتراژهاي كارهايمان بوده. براي امسال چند كار بلند داريم كه مرتبط با موضوعات و اولويت‌هاي محتوايي در حوزه اقتصاد مقاومتي، حوزه خانواده و جمعيت و در مسائل مرتبط هستند، در مسائل سياسي هم بحث‌هاي مرتبط با مذاكرات و
بحث اعتماد به امريكا و. . . هست.
