در بهمن ماه سال 93، جشنواره فيلم فجر سي و سومين تولدش را جشن گرفت، اين جشنواره در طول سي و سه سال همواره عنوان بين‌الملل را با خود به همراه داشته است، هدف اصلي بنيانگذاران اين جشنواره با الحاق واژه بين‌الملل به جشنواره در واقع باز شدن درهاي سينماي جهان به روي سينماي ايران، معرفي سينماي ملي ايراني و يافتن بازارهاي جهاني فيلم بوده است ولي اين آرمان هيچ گاه جامه عمل به خود نديده است؛ چراكه سعي و توجه عمده مديران سينمايي و مسئولان جشنواره به توليد داخلي معطوف بوده است به همين دليل در تمام دوره‌ها ايران صرفاً ميزبان حاتم‌طايي مهمانان خارجي و فيلم‌هاي آنها بوده است.
به دليل افول و ركود اين بخش و ناديده گرفتن سينماي جهان و اعتراض‌هاي علاقه‌مندان فيلم‌هاي خارجي، مسئولان جشنواره به ناچار تصميم گرفتند فكري به حال حوزه بين‌الملل جشنواره كنند. نتيجه نشست‌هاي آنها اين شد كه بخش بين‌الملل جشنواره به صورت مستقل برگزار شود، اقدامي كه نياز به كار كارشناسي، برنامه‌ريزي و مديريت كارآمد دارد. نخستين دوره جشنواره بين‌المللي فجر قرار است ارديبهشت ماه امسال برگزار شود اما چند نكته در اين ارتباط حائز اهميت است، نخست اينكه جشنواره بين‌الملل برخلاف خود جشنواره فيلم فجر، نوپا بوده و مخاطب چند صد هزار نفري نخواهد داشت و با اين تفاسير آيا مسئولان براي گرمابخشيدن به جشنواره و گستردگي حضور مخاطبان فكري كرده‌اند؟
دوم اينكه در دوره‌هاي قبل، متوليان جشنواره براي سرپا نگه داشتن اين بخش، از كشورهاي دور و نزديك آسيايي كه اغلب داراي صنعت سينما نيستند و به ندرت فيلم خوب توليد مي‌كنند، دعوت مي‌كردند، آيا در اين دوره هم همان وضعيت ادامه خواهد داشت؟ نكته سوم و مهم اينكه با توجه به فيلم‌هاي ضعيف به نمايش در آمده در سي‌و‌سومين جشنواره فيلم فجر، ايران با كدام بضاعت سينمايي مي‌خواهد با رقبا به رقابت برخيزد. برگزاري جشنواره به اين سؤال‌ها پاسخ خواهد داد و مشخص مي‌شود كه برگزاري مستقل آن به نفع سينماي ايران بوده يا با صرف هزينه‌هاي كلان و وقت و انرژي و توان سينماي كشور به انزواي سينماي ملي ايران خواهد انجاميد.
