پنج‌شنبه گذشته كنگره زبان‌دانان حوزوي در قم برگزار شد؛ همايش بين‌المللي كه در آن تعداد زيادي از علما و بزرگان حوزوي حضور داشتند و در خصوص آموزش زبان و زبان آموزي همچنين انتقال مفاهيم والاي اسلام به جهان از اين طريق تأكيد كردند. به طور حتم برگزاري چنين گردهمايي‌هاي بزرگ بين علماي دنياي اسلامي امري پسنديده و نيكوست؛ چراكه اگرخروجي چنين كنگره‌هايي عملياتي شود بسيار تأثيرگذار خواهد بود و مي‌تواند خلئي كه درحال حاضر وجود دارد را تا اندازه زيادي پر كند.
دراين مقال يك نكته قابل توجه است و آن اينكه نوع نگاه مؤسسات آموزش زبان در كشور ما مرتبط است با افرادي كه در اين مؤسسات تدريس مي‌كنند و فعاليت آموزشي دارند براي همين افراد حتي اگر هدف خاصي را هم دنبال نكنند كم و بيش متأثر از فضاي زبان آموزشي كشور مقصد هستند كه اين خود يكي از عوامل مهم تهاجم فرهنگي دركشورما شده است. متأسفانه فضاي مؤسسات زبان آموزي به‌گونه‌اي است كه شايد آموزش تنها بخشي از فعاليت مؤسسات باشد. مستقيم وغيرمستقيم عناصر فرهنگي كشوري كه زبانش تدريس مي‌شود بين زبان آموزان نهادينه مي‌گردد به صورتي‌كه بعد از گذراندن چند ترم آموزشي، خروجي آن افرادي با تفكر و منش غربي است.
اخيراً نيز حضرت آيت‌الله مكارم شيرازي ضمن تأكيد بر آموزش زبان خارجه، زبان‌آموزي را واجب كفايي دانسته‌اند كه براي نشر اسلام لازم است اين گفته از سوي يك مرجع تقليد نشان از اهميت موضوع دارد اما سؤال ما اين است چرا براي نيروهاي مشتاق، برنامه‌ريزي درستي صورت نمي‌گيرد تا به نيت تبليغ اسلام باشد؟! افراد زيادي هستند كه در حوزه‌هاي علميه در كسوت طلبگي درس مي‌خوانند و موقعيت يادگيري زبان را هم دارند اما چرا اين افراد را با هدف‌هاي مقدس‌شان كه در زمينه نشر اسلام مي‌توانند مؤثر باشند به راحتي هرز مي‌دهيم و ظرفيت آنها را از حالت بالقوه بودن به بالفعل بودن در نمي‌آوريم؟!
به نظر مي‌رسد درشرايط كنوني كه از همه سو عليه اسلام هجمه وارد مي‌شود، اين نياز محسوس است كه حوزه علميه با كمك طلبه‌هاي زبان‌دان همچنين طلاب خارجي كه مشغول تحصيل هستند همتي مضاعف را ايجاد كند و با همكاري و تعامل اين افراد در عرصه زبان‌آموزي عمومي به طور گسترده وارد شوند تا اين افراد ضمن به كارگيري آموزه‌هاي خود بتوانند هم زبان تدريس كنند و هم در كنار آن فرهنگ و مفاهيم ناب اسلامي را بين زبان آموزان نشر دهند. علاوه براين با طيب خاطر مي‌توان فرهنگ كشور مورد نظر را به افراد معرفي كرد بدون اينكه در آن هضم شوند.
از سويي به واسطه اينكه اغلب زبان‌آموزان نوجوانان و جوانان هستند در طول كلاس‌هاي زبان، فن تبليغ اسلام را هم ياد مي‌گيرند زيرا قرار نيست تنها آموزش لغات و مفاهيم زبان خارجي را بدانند، بلكه با تزريق درست و اصولي به آنها مي‌توان در جهت اعتلاي فرهنگ اسلامي هم به خوبي حضور و بروز داشت.
بنابراين افراد نه تنها زبان ياد مي‌گيرند، بلكه با فرهنگ اسلامي، احكام اسلامي و شيوه‌هاي تبليغي آن نيز به مرور آشنا مي‌شوند. مطمئناً اينكه تنها فردي با زبان كشور ديگري آشنا شود ولي در رابطه با مسائل ديني در اين امر بي‌اطلاع باشد كافي نيست و در اين بحبوحه جنگ نامتقارن فرهنگي كاري ناقص و ابتر است؛ چراكه وقتي آشنا به زباني باشيم و نتوانيم در امر گسترش اسلام و فهم درست آن تأثيري بگذاريم چگونه مدعي اين هستيم كه در كشور ام‌القراي جهان اسلام زندگي مي‌كنيم؟! لذا در اين مسير مهم دفتر تبليغات اسلامي، حوزه‌هاي علميه و مراكز فرهنگي البته زير نظر حوزه علميه مي‌توانند نقش بسيار مهمي را به عهده بگيرند و به اين مسئله ورود پيدا كنند. از نتايج مثبت اين امر آن است كه در حاشيه مؤسسات زبان‌آموزي مي‌توان توليدات و تحقيقات جامع و مناسبي را در رابطه با امر تبليغ در كشورهاي هدف به دست آورد. از سوي ديگر مي‌توان دختران و زنان خانه‌دار را در اين امر مهم دخيل كرد تا هم با احكام اسلامي آشنا شوند و هم با زبان‌هاي خارجي در خانه و از طريق فضاي اينترنتي اين تفكرات ناب اسلامي را نشر دهند و خود سرباز امام‌زمان جهان اسلام در نشر تفكرات آن باشند و اين رسالتي كه تك‌تك ما به دوش داريم.
