مهمانان خارجی بیست و یکمین جشنواره بین المللی
تئاتر کودک و نوجوان، با حضور در سینما تئاتر کانون همدان به گفت‌و‌گو با اهالی رسانه،
داوران و جمعی از تماشاگران نشستند.
به گزارش جوان در ابتدای این جلسه، اوا پتروسکا،
طراح و سرپرست گروه نمایش «پیکاپو، به امید دیدار» از کشور لهستان در توضیحات مفصلی
در باره شیوه اجرایی کارشان توضیح داد: «من از یک کمپانی در شهر ورشو می‌آیم که کار
خود را با تئاتر برای کودکان شروع کرد. این کمپانی با دراماتورژی در رده سنی ۸ تا
۱۰ سال
برای کودکان کار می‌کند. این کمپانی بسیار معروف است و در کارهای خود از نویسندگان
نامدار و معتبر استفاده می‌کند. در کل، تئاتر ما یعنی «پیکاپو» در دو بخش جریان دارد؛
نخست تولید تئاتر برای کودکان و بخش دوم قسمت آموزشی».
او ادامه داد: «یک بخش از کار ما بر عهده کسانی
است که به صورت حرفه‌ای کار می‌کنند و مسوولیت بخش دیگر با اساتیدی است که در مدارس
تئاتر تدریس می‌کنند یا برای کودکان تئاتر می‌سازند. در این کمپانی ایده‌ای داشتیم
که تا امروز به صورت مدوام کار شده و یک ماموریت خاص برای خود دارد. در حقیقت از طریق
آن افراد می‌توانند با فرهنگ‌های مختلف آشنا بشوند. در اجرای «پیکاپو» به تعدادی از
کودکستان‌های لهستان رفتیم و از آن‌ها ایده‌هایی گرفتیم و این نمایش‌ها را تولید کردیم.
برای گروه سنی سه تا شش سال معمولاً از عروسک استفاده می‌کنیم. برای شش تا ده سال نیز
عروسک و بازیگر استفاده می‌شود و برای رده‌های سنی بالا‌تر، از عروسک‌ها و سمبل‌ها
استفاده می‌کنیم. یکسری از کار‌ها را هم برای بزرگتر‌ها آماده می‌کنیم. اجرای این نمایش‌ها،
فضای مناسبی ایجاد می‌کند تا بازیگران رشد پیدا کنند».
وی با بیان این‌که «کلمه پیکاپو در لغت به
معنای به امید دیدار است، گفت: «با این‌که در آکادمی ما از روان‌شناسان استفاده می‌شود،
اما شیوه و روش خاصی را دنبال نمی‌کنیم».
نمایش زرافه‌ها؛ تعامل با مخاطب
در بخش دیگری از این نشست خبری، کامیلا بازیگر
نمایش «زرافه‌ها» از کشور اسپانیا، ابتدا برای دعوت شدن به این جشنواره و حضور در
آن، تشکر کرد و سپس گفت: «کمپانی ما که با این نمایش در جشنواره شما شرکت کرده است،
۲۵ سال
قدمت دارد که در آغاز به تولید اجراهایی برای بچه‌ها با رویکرد تئاتر برای کودکان
اقدام کرد. در یک سال گذشته این کمپانی سه نمایش صحنه‌ای و یک نمایش خیابانی را آماده
اجرا کرده که اجرای «زرافه‌ها» داستان یک پدر و مادر است که بچه‌شان را گم و سپس آن
را پیدا می‌کنند. متاسفانه کارگردان ما اکنون در بارسلون است و اینجا حضور ندارد اما
خرسندم که بگویم این نمایش ۱۲ سال است اجرا می‌شود که البته ما با افزودن موسیقی،
اکنون تغییراتی در آن ایجاد کرده‌ایم. این نمایش به صورت کاملاً تعاملی و اینتراکتیو
است و تعامل و ارتباط با مخاطب برای ما بسیار اهمیت دارد».
شیوه‌های اجرایی متفاوت ایتالیایی‌ها
«فرانچسکو
گندی» کارگردان نمایش «پروانه‌ها» از ایتالیا که در جشنواره امسال از آن بسیار استقبال
شد، در بخش دیگر این جلسه گفت: «در این کمپانی من در مقام نمایشنامه‌نویس و کارگردان
به فعالیت مشغولم. همچنین آقای داوید ویتورینی که از پیشکسوتان قدیمی تئاتر ایتالیاست،
سال‌هاست با ما کار و این گروه را همراهی می‌کند. ابتدا ما نمایش‌های مختلفی را اجرا
می‌کردیم که هر کدام از نمایش‌ها به سبک و روش خاص خود اجرا می‌شد، اما از سال ۲۰۰۰ تا
کنون انرژی و تفکر ما روی یک ایده متمرکز بود و با هم هماهنگ شدیم».
گندی همچنین تاکید کرد: «در ایتالیا برای اجرای
تئاتر فرمهای گوناگونی وجود دارد. ما یک گروه کوچک از یک گروه
بزرگ‌تر هستیم که کار تئاتر انجام می‌دهد که از استان توسکانی آمده‌ایم. کارهای ما
استانی و کشوری است. از شروع فعالیت‌هایمان در سال ۲۰۰۰ تا
کنون، فقط روی تئاتر صحنه‌ای متمرکز بوده‌یم و تلاشمان این بود ایده‌های ما در همین
فضا و چارچوب باشد. فضای صحنه‌های نمایش‌های ما خیلی مهم است و نمایش‌های ما در انو
اع صحنه‌های میانی و کناری اجرا می‌شود، یعنی تماشاگر یا از روبه‌رو نمایش را می‌بیند
یا از دو طرف و نمایش در وسط صحنه اجرا می‌شود. این نوع شیوه اجرایی یک مدل دیگر از
ارتباط با تماشاگر است و سعی کرده‌ایم از این راه تجربه‌های مختلفی کسب کنیم».
گندی در پاسخ به یکی از حاضران در سالن که
گفته بود ما در دانشگاه‌های ایران، در حال راه‌اندازی آکادمی آموزشی تئاتر کودک و
نوجوان هستیم، بیان کرد: «در کشور ایتالیا آکادمی آموزش و پژوهش تئاتر کودکان و
نوجوانان نداریم و خیلی خوشحالیم که در ایران قرار است چنین مرکزی برپا بشود».
همچنین این کارگردان در مورد کاربرد دیالوگ‌های
محدود نمایش توضیح داد: «دیالوگ‌های نمایش که فقط پنج جمله بود، در واقع یک شعر است
که ما در همه جای دنیا آن را برای کشورهای دیگر ترجمه می‌کنیم اما اینجا فرصت نبود
که این کار را بکنیم اما آن جمله‌ها چندان مهم نیست و نمایش خودش گویای مفهوم و داستان
آن است که تولد یک پروانه را نمایش می‌دهد».
