سيزدهمين دوره جشنواره بين‌المللي فيلم مقاومت با حضور آثاري از فيلمسازان مستقل دنيا همزمان با آغاز هفته دفاع مقدس در كشور برپا شده است. اين جشنواره كه به واقع داراي شخصيت و پوزيشني كاملاً ايراني منبعث از تفكر مقاومت و مقابله هشت ساله ملت ايران در دوران جنگ تحميلي شكل گرفته است، تنها ژانر سينمايي مستقل و البته ايراني سينماي كشورمان محسوب مي‌گردد.
چه اينكه تعريف هر آنچه ذيل عناويني مثل سينماي جنگ يا حتي سينماي ضد جنگ از آنها ياد مي‌شود با مسئله دفاع مقدس در كشورمان، تعريفي سهل و ممتنع است.
به كلام ديگر اين جشنواره صرفاً به دليل داشتن مؤلفه‌هايي شبيه ديگر آثار مشابه و قابل تعريف در سينماي جنگ يا ضد جنگ، از جمله ادوات و وسايلي مثل توپ، تانك، سلاح و انفجار قابل‌انطباق و تشبيه است. اما واقعيت وجودي و ماهوي دفاع مقدس كشورمان در مقابله با ساير جنگ‌هاي وقوع يافته در شرايط زماني و مكاني تمام دنيا و همچنين تفكر و نوع نگاهي كه فرماندهان و نيروهاي تحت فرمانشان در زمينه‌هاي متنوع و مرتبط با جنگ، قابل جمع نبوده و نيست.
چه اينكه مباحثي از جمله ايمان و معنويت و نيز رعايت اصول ديني و انساني در عين مبارزه و مقابله با دشمن در طول تمام مدت هشت ساله جنگ تحميل شده بر ملت و كشورمان هرگز جايش را به مسائلي چون دستيابي به پيروزي و از بين بردن دشمن ولو به هر قيمتي كه به عنوان يك عرف مقبول و معمول در بين نظام‌هاي سياسي و نيروهاي نظامي پذيرفته شده است، نداد. فلسفه داشتن نگاه ديني و اسلامي به همه مباحث روزمره زندگي از جمله مسئله دفاع از خاك و ملت، جزو جدايي‌ناپذير تفكرات فرماندهان و رزمندگان جبهه‌هاي ما بوده و هست و به همين علت است كه آنچه در دفاع مقدس و مقاومت ملت ايران در مقابل تهاجم و تخاصم شقي‌ترين دشمنانش به وقوع پيوست، با هيچ نمونه ديگري قابل مقايسه نيست.
اين بكر و يگانه بودن نحوه مقاومت در رفتار ظاهري باعث مي‌شود براي پرداختن به اتفاقات آن بازه زماني خاص كه مردم ايران با مقاومت‌شان به نوعي سرنوشت كل جهان را تغيير دادند، ذهن و دلي را طلب كند كه حداقل طعم ظلم و ستم را چشيده باشد و بداند كه مظلوم و محق بودن به چه معناست. همين است كه وقتي جشنواره بين المللي مقاومت شروع مي‌شود، شخصيت سياسي و رئيس‌جمهور يك كشور مثل بشار اسد، رئيس‌جمهور كشور اسلامي سوريه كه كشورش و خودش در گستره حلقه مقاومت قابل تعريف و ترجمه است، پيام مي‌فرستد و از دست‌اندركاران و فيلمسازان فعال و حاضر در اين جشنواره قدرداني كرده است.
واقعيت ديگر اين است كه جشنواره مقاومت به رغم همه غرض‌ورزي‌ها و كارشكني‌هايي كه برخي رسانه‌هاي داخلي و خارجي در مسير تعالي و بزرگ شدنش انجام داده‌اند، نشان داده است كه نه‌تنها ظرفيت بالابردن ضريب نفوذ گفتمان مقاومت در منطقه را دارد بلكه مي‌تواند به جشنواره‌اي در جايگاه مقابله با ديگر جشنواره‌هاي غربي و پر طمطراقي قرار بگيريد كه تمام همّ و غمّ‌شان ترويج و تبيين تفكرات ليبراليستي و اومانيستي ذيل نفوذ صهيونيسم بين‌المللي است. حواشي ايجاد شده براي اين جشنواره به خوبي نمايانگر عمق استراتژيك سينماي مقاومت در تمام دنيا و نيز واهمه و ترس صهيونيسم بين‌المللي از فراگيرتر شدن تفكر و نگاه مقاومت در برابر زياده‌خواهي‌هاي آنها و در بين مردمان ديگر سرزمين‌هاست. وگرنه چه دليلي دارد كه اكثر رسانه‌هاي صهيونيستي از آن به عنوان پايگاه و محملي براي هنرمندان مستقل و ضد سلطه نام ببرند، بنابراين واضح و مشخص است كه اين جشنواره در قامت امروزي‌اش خاري در چشمان صهيونيست بين‌المللي است و با حضور و همدلي مسئولان و هنرمندان مستقل و آزاديخواه واقعي مي‌تواند به كارايي و ظرفيتش افزوده شود.
