شبكه نسيم، شبكه نشاط و سرگرمي از زمان رسمي‌شدنش دست به توليد برنامه‌هايي زده كه همگي جنبه طنز دارند. «خندوانه»، «عينك دودي»، «هاونگ» و. . . كه مشخصه بارز و اصلي همه اينها كپي بودنشان از نمونه‌هاي خارجي است. اين روزها البته بحث داغي به وجود آمده كه آيا اصلاً كپي كردن را بايد كار بدي بناميم يا اينكه آن را به عنوان نوعي خلاقيت در توليد برنامه قبول كنيم. مخصوصاً بعد از آنكه شبكه سه سيما سريالي را با پنج نفر نويسنده روي آنتن فرستاده كه با نمونه امريكايي‌اش تنها در موارد جزئي تفاوت دارد.
اما توليد برنامه‌هايي كه نمونه‌هاي خارجي معروفيت جهاني دارند تا چه حد مي‌تواند براي شبكه نشاط و سرگرمي افتخارآميز باشد؟
گم شدن حلقه خلاقيت در همين ابتداي توليد برنامه‌هاي طنز آن هم در شبكه‌اي كه قرار است سال ها مردم را سرگرم كند، جاي تعجب دارد. در مقابل اين بدبياري، اما شبكه‌اي ديگر وجود دارد كه لبخند را خيلي ايراني و بومي روي لبان بينندگان تلويزيون مي‌نشاند و در مقابل نمونه خارجي نيز ندارد كه انگ كپي بودن به آن بچسبد.
شبكه آموزش سيما، برنامه قند پهلو را با محوريت شعر طنز توليد مي‌كند؛ مسابقه‌اي تلويزيوني كه مسئوليت اجرا و كارشناسي آن بر عهده چند تن از شاعران طنزپرداز شناخته شده كشور است. نويسندگان اين برنامه به جاي اينكه ميان شبكه‌هاي ماهواره‌اي به دنبال سوژه يك برنامه جذاب بگردند، خلاقيت به خرج داده و سري به فرهنگ كشور زدند و با استفاده از سابقه طولاني طنز و طنزپردازي منثور و منظوم در تاريخ ادبيات كشور و اقبال مردمي به آن در قرون گذشته، قند پهلو را توليد كرده‌اند. با آنكه شبكه آموزش سيما با هدف سرگرم‌سازي بينندگان ايجاد نشده است و قاعدتاً براي مخاطب عام سرگرم‌كننده بودن برنامه‌هاي تلويزيون در اولويت است و در رقابت بين شبكه‌هاي آموزش و نسيم برنده نسيم خواهد بود اما برگ برنده شبكه آموزش در توليد برنامه طنز فاخر باعث شده است كه علاوه بر جنبه سرگرمي كساني كه پاي برنامه قند پهلو مي‌نشينند، تنها به خندين صرف اكتفا نكنند و در كنار لبخند‌هايي كه روي لبشان مي‌نشيند، حداقل با ادبيات طنز و طنز فاخر آشنا شوند. ارزش اين كار به مراتب بالاتر از ديدن صحنه‌هاي افتادن يا ليز خوردن آدم‌هاست كه در شبكه نسيم به عنوان صحنه‌هاي جالب و خنده‌دار پخش مي‌شود.
برنامه قند پهلو برخلاف ساير برنامه‌هاي طنز به دليل وجود بازيگران شناخته‌شده و شوخي با خطوط قرمز، مطرح نشده است بلكه در فرايندي آرام و بدون ورود به حاشيه‌ها با استفاده از چهره‌هاي شناخته‌شده، تنها تمركز خود را روي رسالتي كه بر عهده گرفته است قرار داده و بسيار نيز موفق عمل كرده است. يكي از دلايل اين موفقيت را مي‌توان در توجهي كه مقام معظم رهبري به اين برنامه داشته‌اند، ديد. رهبر انقلاب در ديداري كه چند روز پيش با شعرا و اهالي فرهنگ داشتند، در گفت‌و‌گويي صميمي با رضا رفيع و شهرام شكيبا مجري و كارشناس اين برنامه به برنامه قند پهلو اشاره مي‌كنند و نظراتي را درباره بهتر شدن برنامه بيان مي‌نمايند. توجه رهبر انقلاب به يك برنامه تلويزيوني و پيگيري آن به رغم مشغوليت‌هايي كه رهبري طي روز دارند، قابل توجه است.
قند پهلو به جاي آنكه در قالب گفت‌و‌گو‌محور و خسته‌كننده تلويزيوني سعي در پيدا كردن راهي براي تقويت زبان فارسي داشته باشد، خود وارد ميدان شده و با طنز فاخر و نگاه به ادبيات غني فارسي بخشي از بار مسئوليتي را كه سازمان صدا و سيما پيرامون احيا و تقويت زبان رسمي كشور بر عهده دارد، به دوش مي‌كشد. جاي شعر طنز تا پيش از اين برنامه در تلويزيون خالي بود. وقتي يك برنامه مي‌تواند با شناسايي كمبود‌هاي موجود در برنامه‌سازي تلويزيوني تا اين حد به موفقيت برسد، چرا ساير برنامه‌سازان اين كار را تكرار نمي‌كنند؟ پيدا كردن موضوعاتي كه در تلويزيون جاي كار داشته باشد، شايد سخت باشد اما غيرممكن نيست و حاصل آن مسلماً از كپي‌كاري نمونه‌هاي خارجي بهتر خواهد بود.
