وزير ارشاد از حمايت وزارتخانه‌اش از فيلم‌هاي ديني و قرآني خبر داده و اين كار را از اولويت‌هاي ارشاد اعلام كرده است. پرداختن به مفاهيم قرآني و ديني كه باعث تقويت باورهاي مذهبي و تزريق بيش از پيش اخلاق به جامعه مي‌شود، نه تنها امري پسنديده بلكه لازم است. حمايت وزارت ارشاد نيز از توليد چنين آثاري قابل تقدير است اما توليد فيلم‌هاي قرآني پيش‌نياز‌هايي دارد كه اگر رعايت نشوند، حاصل كار و سرمايه‌گذاري صورت گرفته در اين راه عملاً به هدر مي‌رود.
همان طور كه يك فيلمساز براي توليد فيلمي جنگي بايد معلومات نظامي و آشنايي نسبي با محيط نبرد و شرايط جنگ داشته باشد تا فيلمي كه توليد مي‌كند باورپذير شود، فيلمسازي كه مي‌خواهد سراغ توليد فيلم‌هاي قرآني برود هم بايد خود از معلومات و اطلاعات خوبي در اين زمينه برخوردار باشد حتي بالاتر از آن به دليل آنكه فيلم‌هاي ديني و قرآني با فطرت و باورهاي آدمي سر و كار دارد، فيلمسازي كه مي‌خواهد فيلم ديني بسازد خود بايد دين‌باور باشد و از سر اعتقاد دست به توليد فيلم بزند.
در اينجاست كه بحث تربيت فيلمساز بر حمايت از توليد فيلم تقدم پيدا مي‌كند. با آنكه عده‌اي معتقدند نمي‌توان بين حوزه علميه و سيما رابطه‌اي ايجاد كرد اما مي‌توان اين باور غلط را به راحتي شكست و در يك همكاري متقابل هم زمينه آشنايي طلاب ديني را با فضاي سينما ايجاد كرد و هم با برنامه‌هاي آموزشي و تربيتي كه از سوي مراكز ديني و حوزه‌هاي علميه ارائه مي‌شود، احتمالاً ايرادات و شبهات ديني فيلمسازان حرفه‌اي را برطرف كرد و به آنها در راه توليد يك فيلم مطلوب كه در آن از موضوعات ديني و قرآني استفاده شده است، كمك نمود.
با اين كار جو سنگيني كه در بين فيلمسازان ايجاد شده و در آن عده‌اي تنها خود را واجد شرايط ساخت فيلم ديني مي‌دانند نيز از بين مي‌رود. بهره‌گيري از داستان‌هاي قرآني در توليد فيلم نيز در همين مسير، ميسر خواهد شد. خداوند در كتابش بار‌ها و بار‌ها داستان‌هايي براي عبرت و آموزش بندگان آورده است. اين داستان‌ها با يك برنامه‌ريزي صحيح قابليت سينمايي شدن را دارند. همان طور كه در هاليوود نيز سعي مي‌شود بر اساس داستان‌هاي تورات و انجيل فيلم‌هايي بر اساس زندگي پيامبران بني‌اسرائيل ساخته شود. با اين تفاوت كه ما معتقديم منبع الهي كه در دست داريم هيچ گونه تحريفي ندارند و آنچه را كه در فيلم‌هايمان به تصوير مي‌كشيم برخلاف آثار غربي فاقد تصاوير غيراخلاقي و مفاهيم ضدديني است. تربيت فيلمسازي كه دغدغه ديني داشته باشد مي‌تواند در تمييز دادن نوع نگاه هاليوودي به دين با نگاه الهي به آن كمك كند. سينماي ايران كه خود را پرچمدار اخلاق در سينماي جهان معرفي مي‌كند، براي آشنايي بيشتر با آموزه‌هاي ديني كار سختي را پيش رو ندارد. تنها عزمي لازم است كه اين پروسه را پيگيري و به منزل مقصود برساند.
