جوان آنلاین: کانال تلگرامی «Modern Cogitation» خبر داد: در محیطهای آبوهوایی گرم، افراد زیادی از نیش پشهها در امان نیستند و دائم از این موضوع شکایت میکنند. در مقابل عدهای هستند که پشهها برای آنها مزاحمت کمتری ایجاد میکنند. علت این امر چیست؟
پیش از اینکه علت را جستوجو کنیم باید ابتدا نگاهی گذرا به چرخه زندگی پشهها بیندازیم. پشهها گروهی از حشرات هستند که متعلق به راسته دو بالان میباشند. نکته جالب این است که فقط پشههای ماده ما را نیش میزنند، زیرا برای تخمگذاری به پروتئین موجود در خون ما احتیاج دارند، ولی نرها انرژی مورد نیازشان را از شهد گیاهان به دست میآورند، بنابراین خون، نقش مهمی در چرخه زندگی پشهها دارد و یک منبع تغذیهای بسیار مناسب برای مادهها به شمار میآید. پشهها برای تشخیص، بسته به زمان فعالیت خود از بینایی، حس بویایی و... استفاده میکنند. مثلاً پشههایی که در شب فعالیت زیادتری دارند، بیشتر به حس بویایی خود متکی هستند. مهمترین سیگنال شیمیایی برای این پشهها کربن دیاکسید میباشد که از سوی مهرهداران من جمله انسان نیز تولید میشود. پشهها به دی اکسید کربن بسیار حساس هستند. سلولهای گیرنده روی شاخکها و پاهای پشهها تحریک میشود و به مغز پیامهای الکتریکی میفرستد، اما منابع دیگری مانند ماشینها نیز هستند که دیاکسیدکربن تولید میکنند و زنده نیستند، پس پشهها چگونه دیاکسید حاصل از موجود زنده را از غیرزنده تشخیص میدهند؟ از طریق سیگنالهای کمکی. اسید لاکتیک، آمونیاک و اسیدهای چرب که طی فرآیندهای متابولیکی نظیر تنفس و حرکت تولید میشوند به پشههای ماده کمک میکنند تا منبع خون را شناسایی کرده و دلی از عزا درآورند. بنابراین هرچه میزان متابولیسم بالاتر باشد، جاذبهای بیشتری تولید میشود و بدین ترتیب آهنربای پشهها فراهم میشود. برخیها به دلایل مختلف دارای متابولیسم بالاتری هستند. این افراد نسبت به کسانی که متابولیسم کمتری دارند پشههای بیشتری به خود جذب میکنند.
علاوه بر تنفس، عرق و دمای بدن و حتی لباس پوشیدن ما نیز در جذب پشهها تأثیر دارند. پشههایی که در روز به فعالیت میپردازند از تواناییهای بصری خود نیز استفاده میکنند. آنها از رنگهایی مانند سبز، آبی یا بنفش دوری میورزند، اما جذب رنگهایی مانند قرمز، نارنجی، سیاه و فیروزهای میشوند. پوست ما نیز سیگنالهای نارنجی- قرمز از خود ساطع میکند.