جوان آنلاین: خداحافظی یحیی دیگر کسی را پریشان نمی‌کند، حتی آن هواداری را که تا همین دیروز با تمام وجود نام سرمربی تیمش را فریاد می‌زد. تا پیش از این همه پشت سرمربی تیم بودند و مقابل مدیرعامل. در بسیاری از موارد حق با یحیی بود؛ درویش نتوانسته بود نیاز‌های پرسپولیس را برآورده کند و در مقابل سرخود اقدام به جذب بازیکن هم کرده بود.
علاوه برآن، تمام وعده‌هایش برای پرداخت مطالبات بازیکنان توخالی بود و همین مسئله شکافی عمیق بین کادر مدیریت باشگاه با تیم ایجاد کرده بود. فاصله‌ای که مدیرعامل بعد از دربی سعی داشت با استفاده از عصبانیت هواداران، آن را به سود خود بهره‌برداری کند و به همین دلیل هم توپ را مستقیماً به زمین یحیی انداخت و تأکید کرد که سرمربی باید پاسخگو باشد. اما حتی آن زمان هم کفه ترازوی حمایت‌ها به سمت سرمربی تیم سنگینی می‌کرد، نه درویش. امروز، اما شرایط کاملاً متفاوت است، کاری که درویش برای انداختن سرمربی پرسپولیس از چشم هواداران نتوانست انجام دهد یحیی خودش با خودش کرد.
مدیریت بحران، مهم‌ترین ضعف یحیی در فصل جاری بود. پرسپولیس درست مانند فصل گذشته در امر گلزنی مشکل داشت و جور خط حمله را دیگر نفرات تیم کشیدند، اما سرمربی تیم به جای استفاده از این مهم برای حل و فصل مشکلات فنی، آنقدر در حواشی و اختلاف‌نظر‌ها غرق شد که فراموش کرد اصلی‌ترین وظیفه‌ای که برعهده دارد هدایت تیم است.
اینکه یحیی حواسش به بازیکنان باشد و دغدغه‌های مالی آن‌ها را دغدغه خود بداند قابل تقدیر است، اما انتظار می‌رفت سرمربی پرسپولیس که روز‌های خوبی را با این تیم سپری کرده و موفقیت‌های قابل توجهی را هم به دست آورده، به همان اندازه که نگران بازیکنان است، دغدغه هواداران را هم داشته باشد. هوادارانی که با وجود تمام مشکلات همواره پشت تیم و صدالبته سرمربی آن بودند، اما حالا دیگر جایی برای حمایت از یحیی نیست وقتی پرسپولیس نه فقط امتیاز از دست می‌دهد که به هیچ عنوان قشنگ هم بازی نمی‌کند که بتوان ناکامی در کسب امتیاز‌ها را با بازی قابل قبول تیم لاپوشانی کرد.
پرسپولیس یحیی امسال نتوانسته در قد و قامت یک تیم مدعی ظاهر شود و امتیاز‌های حساسی را از دست داده است، اما نه برابر تیم‌های مدعی و قدر لیگ و این همان مسئله‌ای است که باعث نگرانی هواداران و پیشکسوتان تیم شده است.
در اینکه دست یحیی خالی است کوچک‌ترین شکی نیست، ولی بسیاری بر این باورند که او ترسو عمل می‌کند، خصوصاً در تعویض‌ها. اما شاید آنچه بر این نگرانی‌ها دامن زده، نحوه بازی سرخپوشان مقابل مس رفسنجان باشد. این نخستین بار نبود که پرسپولیس بازی برده را با نتیجه‌ای دیگر عوض می‌کرد، اما مسئله این است که پرسپولیس یک نیمه توان گل زدن به تیمی را که در رده دهم جدول قرار گرفته هم نداشت! تیمی که در ۱۴ بازی، ۲۱ مرتبه دروازه‌اش باز شده، مقابل پرسپولیس تنها یک گل دریافت کرد که خیلی زود توانست آن را جبران کند، درست برعکس مدافع عنوان قهرمانی که یک نیمه توان تغییر نتیجه که نداشت هیچ، مدام رو به عقب بازی می‌کرد. پرسپولیس گویا توان ایستادگی مقابل حریف را نداشت و به دنبال کسب تساوی بود. ناکامی در گلزنی، عدم کسب نتیجه برابر تیم‌هایی، چون استقلال خوزستان و مس رفسنجان، جایی برای دفاع ندارد و نشانه ضعف یحیی و شاگردانش است. ضعفی که اتفافاً فنی است و نمی‌تواند ارتباط چندانی به حواشی داشته باشد.
خداحافظی یحیی حالا همه را شاکی کرده، نه فقط، چون این ششمین استعفای او در طول مدت حضورش روی نیمکت پرسپولیس است، بلکه از آن جهت که به نظر می‌رسد یحیی دست پیش گرفته که پس نیفتد! فرصت تعطیلی لیگ بهترین زمان برای استعفای مجدد اوست و البته فرصت برگشت دوباره.
هیچ شکی در این نیست که درویش مدیریت پرایرادی دارد، اما نتیجه کار یحیی هم چندان بهتر از مدیرعامل باشگاه نیست. مشکلات مالی و وعده‌های عملی نشده داستان امروز و دیروز نیست و پرسپولیس سال‌هاست که با آن دست به گریبان است، اما یحیی امسال جای پرداخت به نقطه‌ضعف‌های تیمش، چنان روی کاستی‌های درویش زوم کرده که از کار اصلی خود غافل شده است. تیم او سال گذشته هم مهاجم ششدانگی نداشت، اما موفق به کسب عنوان قهرمانی شد، ولی حالا همان مشکل قدیمی چنان گره‌ای در کار تیم انداخته که مدافع عنوان قهرمانی توان گلزنی به مس رفسنجان و استقلال خوزستان را هم ندارد و این دیگر ارتباطی به مشکلات مالی و مدیریتی ندارد و صرفاً معضل فنی و تاکتیکی تیم است. تیمی که حتی برابر مس رفسنجان هم رو به عقب بازی کرد و شاید به همین دلیل هم هست وقتی سرمربی بعد از قبول تساوی در آخرین بازی دور رفت حرف از خداحافظی می‌زند کمتر کسی نگرانی بابت جدایی او به خود راه می‌دهد و انتقاد‌ها عمدتاً در این راستاست که چرا گل‌محمدی وقت‌شناس نیست و با تصمیمات آنی، مدام تیم را در منگنه قرار می‌دهد.
درویش وعده برگزاری جلسه برای بررسی استعفای یحیی را می‌دهد، بیرانوند، اما شاکی است که چرا سرمربی بعد از چنین تصمیماتی حاضر به صحبت با اعضای تیم نیست، ولی یحیی همچنان در دنیای خودش سیر می‌کند و با این بهانه که سه ماه قبل با پرسپولیس فسخ کرده، اما حرکتی که باعث دلگرمی باشد انجام نشده، بار دیگر ساز رفتن کوک کرده و برای شخصی که قرار است جای او را بگیرد آرزوی موفقیت می‌کند، آن‌هم درست در شرایطی که قرار است لیگ چیزی حدود دو ماه تعطیل باشد و این بهترین فرصت برای سروسامان دادن به اوضاع به‌هم ریخته پرسپولیس بود، اما یحیی گویی قصدی برای استفاده از این شرایط ندارد و اگر قرار است بازگشت احتمالی او با قهری دیگر همراه باشد، همان بهتر که باشگاه در این فاصله دو ماهه فکری برای نیمکت پرسپولیس کند تا اوضاع بیش از این خراب نشود!
