هربار که رهبر انقلاب در موضوع زنان سخن می‌گویند و پس از اشاره به محدودیت‌نداشتن حضور زنان در مدیریت‌ها و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی، بلافاصله تأکید می‌کنند «حضور زن در مشاغل نباید او را از مشغله اساسی یعنی خانه‌داری و فرزندآوری محروم کند»، این بحث در میان گروهی از فعالان درمی‌گیرد که بخش اول سخنان رهبری تعارف و شعاری بوده است و منظور و دیدگاه اصلی ایشان همان درخانه‌ماندن و فرزندآوری است!
استدلال من علیه این شبهه غیرمعقول که بیشتر غرض‌ورزی در آن دیده می‌شود، آن است که رهبری‌معظم عین همین سخن را برای مردان نیز دارد، پس نمی‌تواند این یک تعارف با زنان باشد. وقتی ایشان تقسیم کار خانه را به شرط تفاهم می‌دانند و نظر اسلام را اینگونه بیان می‌کنند که «کار‌کردن در خانه، مطلقاً وظیفه زن نیست»، این یعنی مردان نیز نباید به شیوه‌ای عمل کنند که در عین کار بیرون از خانه و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی به وظیفه‌ای که در امور خانه دارند، لطمه وارد شود. وقتی کار در خانه، مطلقاً وظیفه زن نیست، یعنی یا آن کار را باید مرد انجام دهد یا برای آن کار‌ها باید نیرو اجیر کند، پس می‌توان چنین گزاره‌ای را نیز برای مردان از دل این تعابیر ساخت که «حضور مرد در مشاغل نباید او را از وظیفه‌ای که در خانه برعهده اوست، باز دارد».
اگر عرف جامعه غیر از این است و بسیاری از مردان دو یا چند کار در بیرون از خانه انجام می‌دهند و زنان نیز بخشی از کار داخل خانه را برعهده می‌گیرند، این به همان تفاهم، انگیزه‌ها و سلایق و انتخاب خود زن‌وشوهر بازمی‌گردد.
همین سخن رهبر انقلاب که «کار منزل، وظیفه زن نیست» وقتی به‌عنوان بخشی از حقوق تازه‌یافته (و کمتر اجراشده) در فرهنگ و تمدن غربی مطرح می‌شود، همان گروه شبهه‌انداز با استقبال از این حقوق زنان غربی، درون آن شیرجه می‌زنند و حتی مردان این گروه برای اینکه از پرستیژ عمل به حقوق زن غربی عقب نمانند، پیش‌بند ظرفشویی را می‌بندند و سرافرازانه به آشپزخانه وارد می‌شوند، یا عکس‌هایی از خود که مشغول تعویض پوشک بچه هستند، در مجازی منتشر می‌کنند، اما اگر گفته شود این قانون قطعی اسلام در ۱۴ قرن گذشته است و اگر زندگی علمای بزرگ را واکاوی کنیم، همگی به آن ملزم بوده‌اند، با تردید و ارتیاب در آن می‌نگرند و شبهه‌افکنی را آغاز می‌کنند.
بار‌ها دیده‌ام که این گروه برای پیش بردن مدعای خود به زندگی برخی مذهبی‌ها که به زنان در کار منزل سخت می‌گیرند، اشاره می‌کنند، و در مقابل یافته‌های خود را از فیلم‌های ماهواره‌ای که خلاف آن را در فرهنگ غربی دیده‌اند، به رخ می‌کشند! اما شیعه امام علی باید به این سخن عمیق آن حضرت ملتزم باشد که دین خود را از قرآن و سنت بگیرد و نه از اشخاص: «من اخذ دینه من افواه‌الرجال، ازاله‌الرجال؛ و من اخذ دینه من‌الکتاب و السنه، زالت‌الجبال و لم‌یزل/ هر کس دین خود را از دهان مردم بگیرد، همان مردم، او را از دین بازمی‌گردانند و هر کس دین خود را از قرآن و سنت (رسول خدا) بگیرد، کوه‌ها از میان مى‌روند، ولى ایمان او زایل نمی‌شود.»
دوستداران فرهنگ غرب حتی در همین‌اندازه که بپذیرند کف حقوق متعالی زن در اسلام، یکی همین است که وقتی به ازدواج مردی درآمد، مجبور نیست کارگزار او در خانه باشد (لیست بقهرمانه)، حاضر به مباحثه نیستند و این همان‌جا‌هایی است که تمدن غربی نیز از بحث شانه خالی می‌کند، تمدنی که هنوز با آن صدای بلندی که در بحث حقوق بشری زنان دارد، حقوق سرماه (دستمزد) آنان را در بسیاری از مشاغل مهم کمتر از مردان می‌دهد!
| سردبیر
