جوان آنلاین: مارتین اسکورسیزی همچنان در دهه نهم زندگی‌اش مثل دوران جوانی و میانسالی فیلم می‌سازد و همه را شگفت‌زده می‌کند. آخرین فیلم او یک درام جنایی ضدوسترن به نام «قاتلان ماه تمام» است که به جنایت علیه بومی‌های امریکا این بار در قرن بیستم و در ایالت اکلاهما می‌پردازد.
از آن زمان که مارلون براندو به جای خود یک زن سرخپوست امریکایی را برای دریافت جایزه اسکار روانه کرد تا الان حدود ۷۰ سال می‌گذرد. آن زمان هنوز تولید فیلم درباره مظلومیت رنگین پوستان در سینمای امریکا به موضوعی متداول تبدیل نشده بود، اما اقدام براندو نگاه‌ها را به خود جلب کرد تا فیلمسازان مستقل و بزرگ به فکر ساختن آثاری با این موضوع بیفتند و تا چند دهه بعد برخی شاهکار‌های سینمای امریکا با همین سویه‌ها تولید شوند. اگر براندو در جوانی و در اوج و رونق روحیات نژادپرستانه دست به آن اقدام غافلگیرانه زد، رابرت دنیرو از بازیگران اصلی فیلم تازه اسکورسیزی چند روز پیش در جریان اعطای جایزه سینمایی گاتهام و درحالی که جامعه امریکا نسبت به ستم تاریخی علیه رنگین پوستان بسیار آگاه‌تر از نیم‌قرن پیش است، یکی از بازیگران سرخپوست فیلم را روی صحنه دعوت کرد و جایزه‌اش را به دست او داد تا وی به زبان محلی خود از تاریخ مردمش بگوید. حالا این مارتین اسکورسیزی است که بار دیگر فیلمی افشاگرانه درباره نسل کشی بومی‌های امریکا ساخته است. نکته جالب درباره فیلم قاتلان ماه تمام این است که موضوع فیلم برخلاف ذهنیت مرسوم نه در قرن هفدهم یا هجدهم میلادی و نه در عهد کریستوف کلمب بلکه جنایت علیه سرخپوستان در دهه سوم قرن بیستم میلادی را روایت می‌کند؛ قرنی که اغلب مردم جهان فکر می‌کنند پرونده ظلم علیه سرخپوستان در آن تا حدود زیادی بسته شده و این اقلیت‌ها به حق شهروندی دست پیدا کرده‌اند، اما فیلم اسکورسیزی به وضوح نشان می‌دهد این ذهنیت تا چه اندازه اشتباه است.
کارگردانی و تهیه‌کنندگی قاتلان ماه کامل برعهده خود مارتین اسکورسیزی است و فیلمنامه آن را کارگردان به طور مشترک با اریک راث بر اساس کتابی به همین نام نوشته دیوید گرن چاپ۲۰۱۷ به نگارش درآورده است.
داستان فیلم به قتل‌های ایالت اکلاهما در میان مردمان اوسیج طی دهه۱۹۲۰ می‌پردازد که پس از کشف نفت در زمین‌های قبیله‌ای رخ داد. لئوناردو دی‌کاپریو، رابرت دنیرو و لیلی گلداستون در این فیلم نقش‌های اصلی را ایفا می‌کنند. قاتلان ماه کامل ششمین همکاری سینمایی اسکورسیزی و دی‌کاپریو و دهمین همکاری میان اسکورسیزی و دنیرو به‌شمار می‌رود؛ دو بازیگری که گویی با فیلمساز تاریخ‌ساز نیویورکی پیوندی ناگسستنی خورده‌اند.
کمتر اتفاق می‌افتد اسکورسیزی این فیلمساز خستگی ناپذیر و پرکار فیلمی بسازد و توجه ویژه منتقدان را به خود جلب نکند.
فیلم در وب‌سایت راتن تومیتوز ۹۲درصد نقد مثبت از ۳۰۱ نقد را به خود اختصاص داده است و میانگین امتیاز ۵/۸/۱۰ را در اختیار دارد. این وب‌سایت چنین می‌نویسد: «قاتلان ماه کامل در مدت زمان، مضمون و دستاورد اثری عظیم محسوب می‌شود. این فیلم ارزیابی تأمل‌برانگیزی از رابطه دولت وقت امریکا با مردم بومی را نشان می‌دهد و در عین حال شکوفایی هنری دیگری برای مارتین اسکورسیزی و همکارانش به نمایش می‌گذارد.»
فیلم در متاکریتیک نیز بر اساس نظر ۵۹منتقد امتیاز۸۹ از ۱۰۰ را کسب کرده که نشانگر «تحسین همگانی» است.
حلقه منتقدان فیلم نیویورک اخیراً «قاتلان ماه کامل» را به عنوان بهترین فیلم و لیلی گلادستون بازیگر آن را به عنوان بهترین بازیگر زن انتخاب کردند تا نشان دهند شانس اسکار برای این اثر می‌تواند چقدر بالا باشد.
نشریه سینمایی ورایتی در این باره می‌نویسد: «برنده بهترین فیلم این جایزه معمولاً شانس زیادی برای انتخاب شدن به عنوان بهترین فیلم اسکار دارد و از سال۲۰۰۹ تاکنون، تنها «کارول» (۲۰۱۵) و «اولین گاو» (۲۰۲۰) نتوانسته‌اند نامزدی بهترین فیلم اسکار را کسب کنند. از سال۱۹۳۵ تاکنون این جوایز و آکادمی ۴۳درصد از مواقع باهم مطابقت داشته‌اند.
اسکورسیزی پیش‌تر برای «رفقای خوب» (۱۹۹۰) و «ایرلندی» (۲۰۱۹) هم این جایزه را برده بود. فقط ویلیام وایلر و فرد زینمان پیش از اسکورسیزی سه جایزه بهترین فیلم را از این حلقه منتقدان کسب کرده بودند.
