ساخت و ساز اصولی و بابرنامه یکی از شاخصه‌های توسعه و پیشرفت هر کشوری است، اما اینکه این ساخت و ساز‌ها چگونه و روی چه برنامه‌ریزی و چه اهدافی صورت گیرد، بسیار مهم است؛ اینکه تنها برای پر کردن رزومه صورت گیرد یا هدفی پشت آن باشد، نکته مهمی است که معمولاً در کشور ما به‌خصوص در زمان ساخت و ساز چندان جدی گرفته نمی‌شود. این روز‌ها بحث ساخت یک ورزشگاه آبرومند برای پایتخت با حضور یک تیم مهندسی چینی و موقعیت‌یابی زمین وارد مراحل جدی شده است. البته موقعیت‌یابی عجیب و غریب آن خود جای بحث دارد و هزاران ایراد و اشکال می‌توان به آن وارد کرد، اما نکته مهم‌تر این است که آیا اصلاً پایتخت نیازی به چنین پروژه عظیمی دارد یا یا نه.
دستور رئیس‌جمهور برای ساخت یک ورزشگاه در زمانی اعلام شد که اعتراض‌ها به سبب عدم رسیدگی به ورزشگاه‌های موجود و کیفیت پایین آن‌ها بالا گرفته بود. بعد از این اتفاق بود که شاهد بودیم با کمی توجه و رسیدگی نصفه و نیمه به ورزشگاه‌ها از جمله ورزشگاه آزادی بخش اعظمی از این مشکلات حل و فصل شد تا جایی که حتی خیلی‌ها ابراز رضایت هم کردند، اما گویا آقایانی که می‌خواهند به هر طریق ممکن نامی برای خودشان دست و پا کنند، تصمیم گرفته‌اند بدون توجه به داشته‌ها و امکانات فعلی فقط پولی خرج کنند و پروژه‌ای عظیم و بلااستفاده را کلنگ بزنند.
در انتقاد از این نوع طرح و برنامه‌ریزی مسئولان ذی‌ربط از جمله مسئولان شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی طی چند روز گذشته، رسانه‌ها نمونه‌های خارجی زیادی را مثال زدند، از جمله ورزشگاه‌های کوچک فوتبال در اروپا با ظرفیت‌های کم و البته مجهز تا پروژه‌های عظیمی که در همین قاره بعد از مدت کوتاهی بهره‌برداری و امروز متروکه شده و خاک می‌خورند. اما برای شاهد مثال آوردن اصلاً نیازی به نمونه‌های خارجی نیست. همین‌جا و و در همین تهران ورزشگاه‌هایی داریم که بخش بیشتر آن‌ها در حال خاک خوردن هستند. ورزشگاه شهید شیرودی به عنوان ورزشگاه قدیمی پایتخت امروز تقریباً بلااستفاده مانده تا جایی که سال گذشته حتی شنیده شد اداره کل تربیت بدنی استان تهران در نظر دارد بخشی از آن را تبدیل به فروشگاه زنجیره‌ای کند.
ورزشگاه آزادی را می‌توان مثال زد که بخش اعظم فضای آن بلااستفاده مانده و در حال فرسایش است بدون اینکه به کسی بربخورد یا برنامه خاصی برای آن داشته باشند. ورزشگاه شهید کشوری و ورزشگاه تختی نیز در همین وضعیت هستند. نکته مهم این است که این ورزشگاه‌ها نه‌تن‌ها یک استادیوم فوتبال که هر کدام یک مجموعه کامل ورزشی هستند که رسیدگی و استفاده درست از آن‌ها می‌تواند کلانشهر پایتخت را کاملاً تأمین کند، به‌گونه‌ای که اصلاً نیازی به ورزشگاه جدید نباشد.
البته فراموش نکنید که کسی مخالف توسعه اماکن ورزشی و ساخت و ساز اصولی آن نیست، اما اینکه بدون توجه به داشته‌های امروز و رسیدگی به آن‌ها تنها حرف از ساخت ورزشگاه بزرگ بزنیم، نه فقط با اصول حرفه‌ای ساخت و ساز مخالف است، بلکه باعث هدررفت بیت‌المال و پول مردم هم می‌شود، در حالی که می‌توان خیلی راحت از فضا‌های موجود و ورزشگاه‌های فعلی با یک مدیریت درست بهترین استفاده را کرد و با همین مدیریت درست یک ورزشگاه جمع و جور و مدرن هم به آن‌ها افزود. می‌توان از داشته‌ها درست استفاده کرد و با نگاهی درست به جای یک پروژه عظیم که در آینده بلااستفاده بماند، طرحی کوچک، اما مدرن ریخت تا همیشگی شود.
