جوان آنلاین: روح‌الله فراهانی ۴۲ساله است. او در همان بدو تولد از ناحیه دست چپ معلول بوده ولی کنار دو برادر و خواهر سالمی که داشته همه کار‌ها را خودش انجام می‌داده است. روح‌الله مدرک دیپلم دارد و در حالی در مؤسسه «رعدالغدیر» مشغول کار شده است که به خاطر معلولیتش از چند آزمون و مصاحبه مردود شده بود، به همین دلیل از روند استخدامی کشور گلایه دارد و می‌گوید: به جرئت می‌توان گفت اگر یک آزمون بین افراد معلول و افراد سالم برگزار کنند، مشخص می‌شود درصد بالایی از معلولان استعداد‌هایی دارند که افراد سالم آن را ندارند. این استعداد‌ها در جامعه کمتر یافت شده است، اما من دست مسئولان این مؤسسه را می‌بوسم که توانستند استعداد‌های خاموش را کشف کنند.
متأهل هستید؟
بله. دو دختر ۹ و ۱۸ساله دارم.
همسر و فرزندان‌تان معلولیت دارند؟
خیر. آن‌ها سالم هستند.
برای ازدواج با همسرتان مشکلی نداشتید؟
خیر. چون مرا می‌شناختند و می‌دانستند توانمند هستم. شاید باورتان نشود درخت را بالا می‌رفتم. خانواده‌ام نیز توقع‌شان از من نسبت به دیگر خواهر و برادر‌ها بیشتر بود. مثلاً برف می‌آمد، من باید پارو می‌کردم.
گویا در چند آزمون استخدامی رد شده‌اید، چرا؟
بله. چند سال قبل اداره مالیات نیرو می‌خواست. وقتی به آنجا رفتم به خاطر معلولیت رد شدم، بعد شخصی را آوردند که تازه کتاب‌های سوم راهنمایی را می‌خواند! هنوز هم فکر می‌کنم او جای من نشسته است! بعد از آن در آزمون استخدامی دیگری شرکت کردم که باز هم به خاطر معلولیت پذیرفته نشدم.
چه صحبتی با مسئولان دارید؟
از آن‌ها خواهش می‌کنم به جامعه معلولان اعتماد کنند. برای امتحان هم شده کاری را به دو نفر؛ یکی معلول و دیگری فرد سالم بسپارند. بعد آن کار را تلفنی پیگیری کنند. باور کنید افراد معلول خیلی دیر عصبانی می‌شوند و با حوصله جواب مشتری‌ها را می‌دهند. این نظر من نیست، بلکه نظر بسیاری از کارفرما‌هایی است که از کارکردمان راضی بوده‌اند و در نظرسنجی‌ها بیشترین رضایت از سوی مشتریان را هم داشته‌ایم. در این مؤسسه بچه‌ها با یک هفته آموزش بهترین پاسخگویی را دارند. خیلی دقیق، منظم، با احترام و با اخلاق جواب مشتری‌ها را می‌دهند، در حالی که وقتی با مراکز پشتیبانی‌های دیگری تماس می‌گیریم، جواب سلام هم نمی‌دهند. من دست مسئولان این مؤسسه را به خاطر این اعتماد و کشف این همه استعداد می‌بوسم. بچه‌های معلول به ظاهر معلول هستند، اما سخت‌ترین و پیچیده‌ترین کار‌ها مانند بورس را خیلی زود یاد می‌گیرند و گیرایی بالایی دارند؛ کاری که حتی در پشتیبانی بانک‌ها هم دیده نمی‌شود.
انتظارتان از سازمان بهزیستی چیست؟
بهترین و بیشترین توقعی که می‌توان از این سازمان داشت، حمایت است؛ حمایتی که معلول را روی پای خودش نگه دارد. این سازمان با این همه ظرفیت در این سال‌ها تلاش نکرده است برای کار‌های دفتری از خود معلولان استفاده کند!
و حرف آخر...
از شما خبرنگار‌ها تشکر می‌کنم، ولی انتظارمان بیشتر از اینهاست. تقاضا داریم فقط در روز معلولان سراغ ما نیایید، آن هم برای تهیه یک گزارش و زدن تیتر. همیشه به یاد ما باشید تا بتوانید برای جامعه معلولان قول‌ها و وعده‌ها را به ثمر بنشانید.
