اکنون که شش روز است از توافق آتش‌بس رژیم صهیونیستی با حماس گذشته و به ظاهر، تب جنگ و حملات وحشیانه این رژیم کودک‌کش حداقل در این مدت فروکش کرده و ۶۰ اسیر رژیم صهیونیستی در مقابل ۱۸۰ زن و کودک فلسطینی زندانی صهیونیست‌ها آزاد شده‌اند، افکار عمومی جهان این سؤال را از خود می‌پرسد که اگر برنده این جنگ ۵۰ روزه اسرائیل است پس چرا با آزادی هر زندانی فلسطینی موجی از شادی سراسر سرزمین‌های اشغالی را فرا می‌گیرد و مردم فلسطین نه فقط گروه‌های مقاومت، نشان می‌دهند که پیروز واقعی جنگ ۵۰ روزه با وجود این حجم حملات و شهادت بیش از ۱۵ هزار نفر از مردم غزه و تبدیل بخش شمالی این باریکه به تلی از خاک، حماس و مردم غزه است و اصلاً ذره‌ای بوی شکست از مردم این باریکه که سمبل مقاومت شده، احساس نمی‌شود. بر عکس، این اسرائیل است که اسرای آزاد شده خود را در دالانی حفاظت شده که هیچ خبرنگاری مجاز به نزدیکی به آن‌ها نیست از نمایندگان حماس و صلیب سرخ جهانی تحویل و سوار ماشین کرده و منطقه را ترک می‌کند. حتی جالب اینکه اسرای آزاد شده اسرائیلی با روی گشاده از نمایندگان مقاومت خداحافظی و با چهره عبوس در مقابل نمایندگان دولت خود وارد سرزمین‌های اشغالی می‌شوند. این چه پیروزی برای صهیونیست‌هاست که هیچ اسیری از آن‌ها نمی‌تواند در مقابل دوربین خبرنگاران آزادانه حاضر و از خاطرات اسارت خود در این مدت که دست مقاومت بود سخن بگوید، اما آن زن و کودک فلسطینی آزادانه در مقابل دوربین خبرنگاران حاضر و به سؤالات آن‌ها پاسخ می‌دهد و اسارت و آوارگی را یک امتحان الهی دانسته و اعلام می‌کند ذره‌ای از آرمان ملت فلسطین با وجود این همه ویرانی و بی‌خانمانی و از دست دادن خانواده عقب نخواهد نشست.
امروز عملیات طوفان الاقصی و مقاومت ۵۰ روزه مردم غزه و گروه‌های مقاومت در مقابل رژیمی که در این مدت بیش ازقدرت بمب هسته‌ای استفاده شده در جنگ جهانی دوم متحمل آسیب و خسارت شده‌اند، به یک الگوی مبارزه جهانی تبدیل شده است و لاف زدن‌های نتانیاهو و کابینه او که گفته بودند آمده‌اند تا طومار جریان مقاومت و حماس را ظرف دو هفته برچیند، سرابی بیش نبوده و ابتکار حماس در شیوه آزادی اسرا هم میخ تابوتی بود بر اعتبار از دست رفته این رژیم و دولت متوهم صهیونیستی. کابینه بی‌عقل رژیم صهیونیستی هم هیچگاه نه تصور این میزان مقاومت مردم غزه را داشت و نه با وجود برخورد‌های دوگانه دولت‌های غربی، تصور این میزان واکنش جهانی و خروش ملت‌های جهان را در حمایت از مردم غزه و تقبیح عمل صهیونیست‌ها را در این ۵۰ روز داشت. اکنون گسترش صهیونیسم‌ستیزی در جهان سبب شده تا «نتانیاهو» علناً اعلام کند که ما نمی‌خواهیم جامعه جهانی از ما انتقاد کند. بلکه خواستار حمایت هستیم. اگرچه مقامات کشور‌های اروپایی از همان ابتدا ضمن حمایت از اسرائیل، سیاست سرکوب و کشتار رژیم صهیونیستی در قبال فلسطینیان را حق اسرائیل دانسته و در راستای حمایت از تل آویو، به تهدید و مجازات حامیان فلسطین پرداختند، اما واقعیت رخ داده و کشتار فلسطینیان در جنگ غزه سبب شد تا بسیاری از مردم اروپا و امریکا سیاست‌های اسرائیل علیه فلسطینیان را محکوم و تظاهرات گسترده‌ای را برای دفاع از حقوق فلسطینیان برگزار کنند.
ادامه مواضع تند مقامات اروپا علیه فلسطینیان و اتخاذ مواضع دوگانه برخلاف همه شعار‌های آزادی‌خواهانه جوامع غربی علیه حامیان فلسطین سبب شده تا تبعیض نژادی و دینی در جهان گسترش یابد. به طوری که بر اساس آمار منتشر شده، بیش از ۱۱۰۰ اقدام ضد یهودی از ۷ اکتبر در خاک فرانسه ثبت شده است که این رقم به گفته مکرون نشانگر سه برابر شدن اعمال نفرت علیه یهودیان ساکن فرانسه طی چند هفته گذشته نسبت به کل سال گذشته است.
اولاف شولتز صدراعظم آلمان نیز اعلام کرد که او از موج اخیر حوادث یهودی‌ستیزانه در کشورش «شرمنده و خشمگین» است و هشدار داد که دولت او چنین نفرتی را علیه یهودیان تحمل نخواهد کرد. در واقع کشور‌های غربی طی هفته‌های اخیر با سیاست‌ها وحمایت‌های خود از اسرائیل به مردم جهان نشان دادند که پایبند شعار‌های خود در موضوع آزادی نیستند چنان‌که حتی نویسندگان و خبرنگارانی که از فلسطین دفاع کرده‌اند را به حاشیه رانده‌اند؛ این سیاست، خشم عمومی را در جامعه غربی بالا برده است. در حالی که کشور‌های اروپایی تلاش می‌کنند همچنان از سیاست‌های کشتار اسرائیل به نام جنگ با تروریسم دفاع کنند به نظر می‌رسد افکار عمومی جهان نه تنها پذیرش این موضوع را ندارد، بلکه اکنون با افزایش خشم عمومی برخلاف همه شعار‌ها و آرمان‌های آزادی‌خواهانه و بشردوستانه شکاف میان ادیان و نژاد‌ها افزایش یافته است موضوعی که با تشدید آن امنیت عمومی مختل و تو خالی‌بودن شعار‌های جوامع غربی بیش از پیش آشکارخواهد شد. جالب اینکه تنها کشور‌های اروپایی نیستند که به‌خاطر حمایت از صهیونیسم هزینه ناامنی داخلی کشور خود را می‌دهند بلکه امریکا نیز با موج صهیونیسم ستیزی دست و پنجه نرم می‌کند. چراکه از زمان آغاز جنگ غزه، میزان صهیونیسم ستیزی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی امریکا ۴۰۰ درصد افزایش پیدا کرده است.
امروز رفتار ددمنشانه صهیونیست‌ها در غزه تا حدودی وجدان‌های خفته جهانی را بیدار کرده است تا جایی که لنز دوربین‌های رسانه‌های رویترز، نیویورک تایمز و بی‌بی سی و ده‌ها رسانه در خدمت اسرائیل هم نتوانست واقعیات این جنگ نابرابر ۵۰ روزه و کشتار وحشیانه صهیونیست‌ها و حمله به بیمارستان‌های غزه را با وجود سانسور‌های دستوری نادیده بگیرند. واقعیت این است که مردم مقاوم غزه با کمترین امکانات و فقط با قدرت ایمان و صبر و توکلی که داشتند تاکنون توانسته‌اند دشمن صهیونیستی را تحقیر و به ذلت بکشند. امروز موج تنفر از صهیونیست‌ها در گوشه گوشه این کره خاکی بلند شده است و دیگر نمی‌توان این تنفر را خاص کشور‌های حوزه مقاومت از ایران گرفته تا عراق، لبنان، یمن، سوریه دانست، بلکه تنفر از این رژیم کودک کش را می‌توان در اردن، الجزایر، اندونزی، مالزی و اکثر کشور‌های مسلمان و فراتر از آن در قلب اروپا لندن، پاریس و باز فراتر از آن در کف خیابان‌های واشینگتن و نیویورک که امریکا این روز‌ها بزرگترین تأمین کننده تسلیحات صهیونیست‌ها برای کشتار مردم غزه شده است، دید.
