جوان آنلاین: اعضای تیم‌ملی فوتسال ناشنوایان برای فتح پنجمین دوره مسابقات قهرمانی جهان در سائوپائولوی برزیل مشقت‌های زیادی را تحمل کردند. شاگردان رضا داورزنی در فینال مقابل تیم قدرتمند سوئد تسلیم نشدند و در ضیافت پنالتی‌ها حریف اروپایی را شکست دادند تا با جام قهرمانی به ایران بازگردند. عملکرد فوتسالیست‌های اعزامی درخشان بود و با هدایت کادرفنی موفقیت بزرگی برای ورزش کشور به ارمغان آمد. داورزنی سرمربی این تیم در گفتگو با «جوان» از آمادگی خوب تیم‌ها در این دوره گفت: «تیم‌ملی کشورمان در پنجمین دوره بازی‌ها عنوان قهرمانی را در حالی به دست آورد که همه تیم‌های حاضر با حداکثر توان حاضر بودند، به ویژه برزیل میزبان مسابقات. آرژانتین، پاراگوئه و سوئد در فوتسال صاحب سبک هستند و ژاپن و تایلند هم جزو قدرت‌های آسیایی محسوب می‌شوند و کویت هم اردوهایش را در اسپانیا برگزار کرد. سطح بالای رقابت‌ها کاملاً قابل پیش‌بینی بود و ما هم با تمام قوا حاضر شدیم. تیم ایران اردو‌های تدارکاتی خیلی خوبی را پشت سر گذاشت و دیدار‌هایی با تیم‌های لیگ‌یک و لیگ‌برتر فوتسال کشور برگزار کردیم. یک دیدار خیلی خوب هم با تیم روسیه داشتیم. خوشبختانه در جریان مسابقات عملکرد مقتدرانه‌ای داشتیم و در فینال هم مقابل سوئد با نتیجه‌ای نزدیک و در ضربات پنالتی به پیروزی رسیدیم. از نظر فنی همه تیم‌ها برای قهرمانی آمده بودند.» از آنجا که چیزی به نام لیگ فوتسال ناشنوایان وجود ندارد، بسیاری از استعداد‌های ناب فرصت شکوفایی پیدا نمی‌کنند. سرمربی تیم‌ملی فوتسال ناشنوایان اظهار داشت: «فدراسیون ناشنوایان و به ویژه مسئول انجمن ناشنوایان در برگزاری اردو‌ها و بازی‌های دوستانه از هیچ تلاشی فروگذار نبودند، ولی متأسفانه فوتسال ناشنوایان فقط به تمرینات تیم‌ملی ختم می‌شود! در حالی که اگر لیگ فوتسال ناشنوایان یا مسابقات کشوری این رشته برگزار شود، پیدا کردن بازیکنان مستعد راحت‌تر خواهد شد. فوتسالیست‌های بااستعداد زیادی در ایران داریم که کشف نشده‌اند. امکان برگزاری لیگ را داریم و حداقل می‌توان سالی یک بار با حضور تیم‌های استان‌ها مسابقات کشوری برگزار کرد، البته رئیس انجمن قول برگزاری لیگ پس از مسابقات جهانی را داده است، حتی می‌توان یک تیم از فوتسال ناشنوایان را در لیگ دو فوتسال شرکت داد.» عدم‌استقبال باشگاه‌های فوتسال برای به‌کارگیری بازیکنان ناشنوا هم از دیگر معضلات این ورزشکاران است: «زندگی برای بچه‌های فوتسال ناشنوایان خیلی سخت است و شاید یکی دو نفر از بچه‌ها در لیگ‌یک فوتسال شنوایان بازی کنند، سایرین هیچ تیمی ندارند. بقیه بچه‌ها هم شرایط حضور در لیگ شنوایان را دارند، اما باشگاه‌ها استقبال نمی‌کنند چراکه ارتباط گرفتن برای‌شان سخت می‌شود و خودشان را به سختی نمی‌اندازند، البته حضور در لیگ یک هم درآمدی برای بچه‌های ناشنوا ندارد.» به گفته داورزنی به غیر از انجمن فوتسال ناشنوایان، هیچ پاداش دیگری برای تیم قهرمان جهان درنظر گرفته نشده است و ملی‌پوشان حقوق هم دریافت نمی‌کنند: «استقبال خوبی از ما در فرودگاه شد و پیام‌های تبریک زیادی دریافت کردیم. قرار شده سال آینده در مراسم تجلیل وزارت از ورزشکاران، از بچه‌های فوتسال ناشنوایان هم تجلیل شود و شنیدم که ۶۰ درصد پاداش شنوایان برای ناشنوایان در نظر گرفته خواهد شد. از قبل پاداش مصوبی برای قهرمانی تیم در نظر گرفته نشده است، البته انجمن فوتسال ناشنوایان هم در حد توان پاداشی برای بچه‌ها درنظر خواهد گرفت. کار کردن با این بچه‌ها بسیار سخت است. خودشان نیز با سختی‌های فراوان به تمرینات می‌آیند. ملی‌پوشان فوتسال قرارداد‌های خوبی در لیگ می‌بندند، اما برای بچه‌های ناشنوا اصلاً لیگی وجود ندارد و پنج ماه حضور در اردو‌های تیم‌ملی برای‌شان فقط هزینه است و حقوقی هم ندارند. دو تا از بچه‌های متأهل تیم‌ملی راننده اسنپ هستند و سه چهار نفر نیز در تربیت‌بدنی مشغولند.»
