روز دوشنبه 14 ارديبهشت ماه در جريان مراسم بزرگداشت روز معلم، سخنرانان دو مراسم اصلي بزرگداشت اين روز با استقبال از اعتراضات معلمان و كارگران و تعطيلي كلاس‌هاي درس عملاً بر گمانه‌هاي قبلي مطرح در اين زمينه كه تجمعات و اعتراضات اخير معلمان با هماهنگي برخي مراكز تصميم‌ساز صورت مي‌گيرد، صحه گذاشتند.
آقاي هاشمي رفسنجاني در سخنان خود در جمع دانشجويان دانشگاه اميركبير مي‌گويد: متأسفانه ما مشكلاتي در كشور داريم كه آنها بايد حل شود. معلمان ما اين روزها به خاطر اعتراض به حق خود كلاس درس را تعطيل كرده و اعتراض مي‌كنند كه البته كسي مزاحم آنها نيست.
آقاي روحاني رياست محترم جمهور نيز در سخنان خود در آيين نكوداشت مقام معلم كه در سالن شهيد بهشتي نهاد رياست جمهوري برگزار شد به موضوع راهپيمايي كارگران در روز جهاني كارگر اشاره كرد و افزود: همگان ديدند كه براي اولين بار امسال كارگران تظاهرات خود را برگزار كردند و اين سابقه نداشته است. حتي وقتي با من در اين باره مشورت كردند، گفتم اشكالي ندارد. اگرچه در اينكه تاكنون به دليل مشكلات اقتصادي و شرايط تحريم كشور، دولت‌هاي جمهوري اسلامي نتوانسته‌اند آنگونه كه شايسته است خدمات معلمان عزيز يا كارگران شريف را جبران كنند، ترديدي نيست، اما واقعيت اين است كه برگزاري اعتراضات و تعطيلي كلاس‌ها (اگر قرار است به عنوان نماد آزادي) در كشور مطرح شود مربوط به زماني است كه مسئولان بر اين واقف نبوده و به آن اعتراف نكرده باشند، اما در شرايطي كه وزراي محترم مربوط به اين دو وزارتخانه در رسانه‌ها علناً بر وجود كاستي‌ها تأكيد و براي حل مشكلات وعده مي‌دهند، زمينه‌سازي رسمي براي اينگونه تجمعات وجاهتي ندارد.
در روزهاي اخير وقتي تجمعات معلمان در برخي از شهر‌ها برگزار و حتي سفره خالي آنها در برابر مجلس شوراي اسلامي يا ديگر مراكز دولتي پهن شد، تنها آبروي جمهوري اسلامي بود كه به تاراج گذاشته شد و البته ذوق‌زدگي رسانه‌هاي بيگانه و القاي فقر مردم ايران و حتي اهانت به مقام شريف معلمان در كشور كه همه مردم ايران مديون آنها هستند.
در اين زمينه نكات ديگري نيز قابل ذكر است:
1- استقبال از اينگونه اجتماعات در حالي است كه مسئولان ذي‌ربط حتي در دانشگاه‌ها نيز اجازه برگزاري نشست‌هاي آزادانديشي با محوريت برخي منتخبان دولت را نمي‌دهند. اين در حالي است كه آن اجتماعات هم قابل كنترل است و مخاطبان آنها نيز دانشجوياني هستند كه در جريان اينگونه نشست‌ها مي‌توانند پاسخ‌هاي خود را بيابند.
2- براي نگارنده و بسياري از كساني كه سابقه برخورد جناب آقاي هاشمي رفسنجاني در دوران دولت‌هاي پنجم و ششم با منتقدان و مخالفان حتي در قالب نامه‌نگاري‌ها را در خاطره‌ها دارند، شنيدن اين سخن بسيار تلخ است چرا كه مقايسه اين موضع و برخوردهاي گذشته نتيجه‌اي جز تضعيف بيشتر نظام ندارد.
3- طبق قانون برگزاركنندگان اجتماعات بايد مسئوليت شعارها و مباحث مطرح شده در اجتماعات را بپذيرند. نگارنده از صدور مجوز راهپيمايي كه روز جمعه از خيابان طالقاني تا ميدان فلسطين برگزار شد، اطلاعي ندارد ولي چه كسي مسئوليت برخي شعارهايي را كه در آنجا مطرح شد و هيچ ارتباطي هم با مسائل كارگري نداشت مي‌پذيرد و به ويژه آنكه اگر با هوشمندي نيروهاي انتظامي كنترل نمي‌شد، مي‌توانست در كنار نماز جمعه تهران به يك غائله تبديل شود.
4- سخن آخر اينكه برخي از فعالان سياسي تلاش دارند خلأ پايگاه اجتماعي خود و تبديل شدن شعارها به يك گفتمان مقبول در جامعه را از طريق ميانبر و از اين مسير دنبال كنند. به اين دوستان توصيه مي‌شود يك بار نتيجه عملكرد طراحان شعارهاي «فشار از پايين، چانه‌زني از بالا» و نافرماني مدني و... را در گذشته كه حوادث تلخي را هم به دنبال داشت مرور كنند. با راه‌اندازي اينگونه تحركات، ممكن است اهداف مشخصي در آغاز مطرح باشد ولي تجربه نشان داده است كه از ثمره آن مخالفان و معاندان بهره مي‌برند.
