26 سال از زماني كه حضرت امام (ره) نهضت آزادي را صراحتاً بي‌صلاحيت براي انجام امور در جمهوري اسلامي ايران دانستند، مي‌گذرد و در همه اين سال‌ها به موازات همه اصرارهاي نهضت آزادي بر جعلي بودن نامه امام (نامه‌اي كه همه شواهد تكيه بر درست بودنش دارد) اصلاح‌طلبان نيز كوشيده‌اند تا چهره‌اي را كه امام خميني در سال 66 از نهضت به اصطلاح آزادي ارائه مي‌كند، تطهير كنند؛ چهره‌اي را كه امام با اين ادبيات به وصف مي‌نشينند: «طرفدار جدي وابستگي كشور ايران به امريكا» يا «نهضت به اصطلاح آزادي صلاحيت براي هيچ امري از امور دولتي يا قانونگذاري يا قضايي را ندارند و ضرر آنها، به اعتبار آنكه متظاهر به اسلام هستند و با اين حربه جوانان عزيز ما را منحرف خواهند كرد و نيز با دخالت بي‌مورد در تفسير قرآن كريم و احاديث شريفه و تأويل‌هاي جاهلانه موجب فساد عظيم ممكن است بشوند، از ضرر گروهك‌هاي ديگر، حتي منافقين (اين فرزندان عزيز مهندس بازرگان) بيشتر و بالاتر است» يا «نتيجه آنكه نهضت به اصطلاح آزادي و افراد آن چون موجب گمراهي بسياري از كساني كه بياطلاع از مقاصد شوم آنان هستند ميگردند، بايد با آنها برخورد قاطعانه شود و نبايد رسميت داشته باشند». اصلاح‌طلبان هميشه مي‌كوشند اين توصيف در خاطرها نماند و مقابل چشم‌ها نيايد.
از اين منظر، مصاحبه روز گذشته روزنامه آرمان با ابراهيم يزدي، دبيركل نهضت به اصطلاح آزادي و تيتر عكس يك شدنش در صفحه اول اين روزنامه اتفاق جديدي نيست. اما در آنچه ابراهيم يزدي در نسبت مواضعش با دولت حسن روحاني مي‌گويد، اتفاقي هست كه نشان مي‌دهد نگراني‌هايي كه از همان آغاز نشستن روحاني بر كرسي رياست‌جمهوري در باب عدم مرزبندي صحيح با گروهك‌هاي غيرقانوني وجود داشت، بيراه نبوده است و حتي با گذشت زمان و انرژي گرفتن اعضاي اين گروهك در سايه به حاشيه رانده شدن نيروهاي انقلابي، بايد عميق‌تر نگران اين عدم شفافيت بود. آيا حسن روحاني مواضع ابراهيم يزدي را كه تيتر يك روزنامه حامي هاشمي و روحاني است، تأييد خواهد كرد: «بقاي همه ما در ماندن روحاني است.»
يزدي گروهك تحت دبيركلي خودش را ميانه روهاي اول انقلاب مي‌نامد؛ ميانه‌رو ناميده شدني كه يزدي معتقد است در آغاز انقلاب به عنوان فحش به آنان گفته مي‌شد اما حالا همه ميانه‌روي را ياد گرفته‌اند: «اول انقلاب مي‌خواستند به ما فحش بدهند به غير از ليبرال و. . . از كلمه ميانه‌روها هم استفاده مي‌كردند. ميانه‌روي فحش بود اما حالا همه ياد گرفتند و كسي با شعار اعتدال و ميانه‌روي رئيس‌جمهور مي‌شود. پس يعني چه؟ يعني داريم ياد مي‌گيريم.»
اين يعني كه يزدي، حسن روحاني را كسي مي‌داند بازگشته به مواضع اول انقلاب نهضت آزادي؛ همان مواضعي كه حضرت امام آن را براي هيچ امري از امور دولتي و قانونگذاري و قضايي داراي صلاحيت نمي‌دانستند. اين مغالطه‌اي است كه يزدي انجام مي‌دهد و با سوء‌استفاده از اشتراك در لفظ، اشتراك در مفهوم و مصداق را نتيجه مي‌گيرد و رئيس‌جمهور را كسي مي‌داند كه آنچه را كه نهضت آزادي مي‌گفت، سرانجام ياد گرفته است! ما اين مغالطه را مي‌فهميم؛ آنچنان كه يزدي هم به خوبي مي‌داند چه مي‌كند؛ اما آيا همه خوانندگان اين مصاحبه نيز آن را در مي‌يابند؟ و آيا اين مصاحبه تلاش ديگري براي تطهير نهضت آزادي نيست؟
رئيس‌جمهور كوچك‌ترين انتقاد و اعتراض رسانه‌هاي منتقد و مخالفش را بي‌جواب نمي‌گذارد و اگر هم كار به دادگاه و شكايت و توقيف نرسد، در سخنراني‌هاي عمومي هميشه به قلم‌هاي منتقد اعتراض مي‌كند، اما كاش به اين قلم‌هاي به ظاهر حامي و طرفدار هم كمي فارغ از خوش‌بيني نگاه مي‌كرد. آن وقت شايد اين سوءاستفاده‌هاي اعضاي گروهك‌هاي غيرقانوني را از نام دولت اعتدال براي تطهير خويش مي‌ديد و موضعي مي‌گرفت.
آناني كه در بهمن 66 امام تكليف بقايشان را معلوم كرد، حالا براي بقاي خويش چشم اميد به روحاني دوخته‌اند؛ اينكه چه چيزي در دولت يازدهم آنان را اميدوار ساخته، بماند اما آيا رئيس‌جمهور اميد ايناني را كه امام آب پاكي بر دستشان ريخت، نااميد خواهد كرد؟
ای خوش خیال رییس جمهوری که با دم زدن از خزانه خالی پیامک نوروزی میدهد و با شعار اعتدال نیروهای حامی ولایت را منزوی میکند چرا باید امثال ابراهیم یزدی را ناامید کند؟ اگرم بر فرض موضع گیری هم کند از روی تاکتیک و مصلحت یعنی رد گم کنی خواهد بود به این دلیل که همکارانی که ایشان انتخاب کردند بیشترشان با نظام مشکل دارند و بعضا خالق دو کودتای ناکام سال های 78 و 88 هستند 
