روایتی از ایستادگی شیخ محمد خیابانی در برابر توطئه‌های وطن‌فروشان
برخلاف ادعای افرادی، چون مهدی قلی‌خان هدایت و عبدالله مستوفی که شیخ محمد خیابانی را تجزیه‌طلب خواندند، قیام او در دفاع از حقوق دموکراتیک ایران در برابر وطن‌فروشان بود. کاتوزیان که ابتدا تغییر نام آذربایجان به آزادیستان از سوی شیخ را دلیلی بر تمایلات تجزیه‌طلبانه وی تفسیر کرد با توجه به شعار، «آذربایجان جزو لاینفک ایران است» که از سوی شیخ مطرح شد، او را از اتهام تجزیه‌طلبی مبرا دانست
«سلوک فردی و اجتماعی آیت‌الله شهید مدنی» در گفتگو با محمدعلی حیدری دلگرم 
در آن زمان اعضای انجمن حجتیه در همدان به مناسبت میلاد امام زمان (عج) جشن‌های مفصلی می‌گرفتند. ایشان اعلام کردند فقط با جشن گرفتن نمی‌شود برای مردم رفاه و عدالت آورد. اگر عدالت آقا امام زمان (عج) را می‌خواهیم باید برای عدالت کار کنیم. جشن گرفتن هم خوب است، اما نه اینکه اصل باشد
عدالت‌طلبی استاد محمدرضا حکیمی و مصادیق آن در آیینه نظری تاریخی
استاد‌حکیمی در دوران حاضر، از شاخص‌ترین داعیه‌داران تشکیل حکومت اسلامی به شمار می‌رود. هم از این روی می‌توان دلیل انتقادات وی در چند دهه اخیر را، از دولت‌ها و مسئولان اجرایی دریافت. او که عمری درپی تحقق عدالت بود و برپایی نظام را برای آن می‌خواست، نمی‌توانست برخی ناکامی‌های موجود را بپذیرد. این امر اما، هیچگاه در ذهن وی کدورتی نسبت به اساس انقلاب و رهبری ایجاد نکرد
زنده‌یاد آیت‌الله محمدعلی تسخیری دانشی مردی که وحدت اسلامی را تداعی می‌کرد 
آیت‌الله تسخیری از دوران اقامت در عراق، مبارزه فرهنگی و سیاسی خویش را کلید زد و از این روی زندان مخوف بعثیان را تجربه کرد. این امر هنگام اقامت وی در ایران نیز تداوم یافت. او فضلای رانده شده از سوی حکومت عراق را پناه می‌داد و آنان را به لحاظ فکری و عملی بسیج می‌نمود. حرکت کنونی اسلامی- شیعی در این کشور، از اندیشه‌های وی فراوان بهره گرفته است
تعامل آیت‌الله‌العظمی سیدابوالقاسم خویی با انقلاب اسلامی در آیینه روایت‌ها و تحلیل‌ها
آیت‌الله‌العظمی سیدابوالقاسم خویی در برابر تعرض به ساحت دین از سوی رژیم پهلوی، حساسیت‌های فراوان و تاریخی نشان داد، همانگونه که درباره حوادث جهان اسلام نیز اینچنین بود. مهم‌ترین و دشوار‌ترین فصل از حیات او، در قیام خونین مردم عراق در برابر رژیم صدام رقم خورد که وی با دستگیری از هموطنان، مورد ایذای رژیم بعث قرار گرفت. آیت‌الله پس از این رویداد، در شرایطی دشوار زیست و دارفانی را وداع گفت
انقلاب اسلامی ایران و گرایش به تشیع در کشور نیجریه
شیخ ابراهیم زکزاکی در نیجریه، توانست انقلابی آرام و بدون توسل به هرگونه خشونت را پیش ببرد. انقلاب او، صرفاً در راستای بصیرت‌افزایی مردم محروم و مستضعف نیجریه بود. با توصیه‌های اتاق فکر‌های امریکا و اسرائیل، دولتمردان نیجریه برای جلوگیری از نفوذ روزافزون شیخ در بین مردم نیجریه و گرایش آن‌ها به اسلام انقلابی، احساس خطر و هر روز به بهانه‌های مختلف، به طرفداران وی حمله و آن‌ها را شهید یا زخمی می‌کردند
علامه شهیدسید عارف حسین الحسینی و تجربه‌ای که از رهبری خویش برجای نهاد 
رهبر شیعیان پاکستان در تلاش گسترده خویش، دشواری‌های فراوانی را پذیرا گشت. از شیعیان ناهمسو تا اهل سنت مخالف با وحدت اسلامی، در زمره موانع حرکت وی بودند. سپاه صحابه و دیگر گروه‌های وابسته به عربستان نیز سعی در خنثی ساختن اقداماتش داشتند. دولت ضیاء الحق هم، از مانع تراشی برای او فروگذار نمی‌کرد. شهید این راه ناهموار را، با قدرت پیمود و بسا آرمان‌های دیرین شیعیان آن دیار را محقق کرد
شهید آیت‌الله شیخ‌فضل‌الله نوری پژواک ماندگار حق‌طلبی در تاریخ ایران
مشروطه‌پژوهان حتی در قامت مذمتگران شهید آیت‌الله شیخ‌فضل‌الله نوری اذعان داشته‌اند که او پیش و بیش از هر کس جوهره سکولاریستی این رویداد را شناخت و به همگان درباره آن هشدار داد. او در میان عالمان معاصر در زمره آنان است که علاج واقعه پیش از وقوع کرد و به انتظار عوارض مهلک آن ننشست. با این همه زمانه و جماعت با او همراه نبودند و بسا عناصر و جریانات سال‌ها پس از شهادت به حقانیتش پی بردند
زنده‌یاد آیت‌الله حاج‌میرزا علی مشکینی فقیهی که همواره وحدت را پاس داشت 
موضع قاطع آیت‌الله مشکینی علیه آیت‌الله منتظری از مهم‌ترین فراز‌های حیات سیاسی وی به شمار می‌رود. او که سال‌ها با قائم مقام سابق رهبری دوستی نزدیک داشت، در دهه ۶۰ می‌دید که مواضع ضد انقلاب یا بریدگان از نظام اسلامی از زبان وی تکرار می‌شود! او نخست از در نصیحت و انذار وارد شد و هنگامی که این روند سودی نبخشید، ارتباط خود را با منتظری قطع و مواضعش در این‌باره را نیز علنی کرد
آیت‌الله سیدعبدالله بهبهانی بنای مشروطیت ایران و فرجام عبرت آموزش
آگاهان به بهبهانی زنهار داده بودند که از نجف به تهران بازنگردد. با این همه او با سرسختی مألوف خود عرصه را واگذار نکرد و برای ادامه نقش‌آفرینی سیاسی در نظامی که خود از بانیانش به شمار می‌رفت به تهران آمد. سیدعبدالله در آن دوره و از طریق نفوذ سیاسی خود در طیف اعتدالیون مانع از تندروی‌ها و شالوده‌شکنی‌های دموکرات‌ها می‌شد. چنانکه طرف مقابل نیز دریافته بود با تداوم نقش‌آفرینی بهبهانی، نخواهد توانست به اهداف خود برسد
۴