روزنامه
آمریکایی نیویورکر در گزارشی به انتقاد از عملکرد دولت فرانسه در قبال
ممنوعیت مایوی اسلامی پرداخت و آن را مصداق رویکردهای دوگانه فرانسوی ها
عنوان کرد. در این مقاله تحت عنوان "
ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی تنها در دادگاه لغو شد و نه در عمل"، آمده است:
طی هفته‌های اخیر، موضوع
ممنوعیت پوشیدن لباس شنای اسلامی، به یک بحث حقوقی، فرهنگی و فلسفی شدید در
فرانسه تبدیل شده است. همچنین این موضوع در رسانه‌های اجتماعی در سراسر
جهان نیز به شدت مورد بحث و بررسی قرار گرفت. روز جمعه، شورای دولتی فرانسه
به عنوان قدرت عالی اداری این کشور که توسط ناپلئون در سال 1799 بنیان
نهاده شد، تشکیل جلسه داد. طی این جلسه، قانون ممنوعیت پوشیدن لباس شنای
اسلامی، ناقض آزادی‌های اساسی شهروندان تلقی گردید و رأی به لغو آن داده
شد، امّا؛ بعید به نظر می‌رسد که این موضوع به اینجا خاتمه یابد.
مهم اینکه؛ چند
ساعت پس از حکم دادگاه، در شهر سیسکو در جزیره کرس، میان افرادی که در
کنار ساحل در حال آفتاب گرفتن بودند، درگیری بروز کرد و در همین زمان،
شهردار این شهر قول داد که قوانین مربوط به ممنوعیت استفاده از لباس شنای
اسلامی که طی ماه گذشته در این شهر تحمیل می‌شده است را همچنان اعمال کند.
قانونی که در روز جمعه تصویب
شد، تنها در ویلنو لوبه که یک شهر ساحلی شلوغ در دریای مدیترانه است و حدود
15 هزار نفر در آن سکونت دارند، اعمال می‌شود، امّا؛ انتظار می‌رود که این
قانون به دیگر مناطق ساحلی فرانسه نیز تعمیم یابد و در آنها نیز لغو
ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی اجرا شود. واقعیت
این است که این قوانین نمی‌توانند احساسات عمومی بیگانه‌ستیزی در فرانسه
را که در وهله اول قانون ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی را پدید آوردند،
از بین ببرد.
* حمایت نخست وزیر فرانسه از ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی
طی هفته گذشته، مانوئل والس،
نخست وزیر فرانسه، استفاده از مایو اسلامی در این کشور را یک "فتنه‌انگیزی"
و "تجلی یک پروژه سیاسی" اعلام کرد و گفت: استفاده از مایو اسلامی در
فرانسه، یک عمل ضد اجتماعی و البته بر مبنای اسارت زنان است. وی در گفتگو
با روزنامه لا پروونس فرانسه، مدعی شد که لباس شنا اسلامی نشان‌دهنده یک
تصور قدیمی درباره زنان است که آنها باید بر اساس شرم بدن خودشان را به
وسیله لباس و مایو اسلامی بپوشانند و این موضوع با ارزش‌های فرانسه سازگار
نیست. وی در ادامه گفت که سواحل فرانسه، نباید مبین هیچ دین و سیاستی باشد.
* ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی در فرانسه دستاویزی برای انتخابات
با توجه به آنچه در بالا گفته
شد، امکان تبدیل شدن بحث ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی در فرانسه به یک
دستاویزی برای انتخابات ریاست جمهوری این کشور وجود دارد. در همین ارتباط
می‌توان به اظهارات نیکولا سارکوزی، رئیس جمهور سابق فرانسه در سخنرانی‌های
انتخاباتی‌اش درباره استفاده از مایو اسلامی در فرانسه اشاره کرد. وی در
این باره در سال 2012 اعلام کرد: من به اعمال یک قانون واحد در سراسر
فرانسه که بر اساس آن استفاده از مایو اسلامی در سواحل و استخرها ممنوع
شود، اعتقاد دارم و از طریق یک قانون یکپارچه، اجازه نمی‌دهم که در کل
فرانسه از این لباس اسلامی استفاده شود.
جنجال‌های هفته گذشته در مورد
ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی در فرانسه، پس از آن شدت گرفت که عکس‌های
چهار پلیس فرانسه با جلیقه ضد گلوله و اسلحه در حال مجبور کردن یک زن
مسلمان در نیس برای در آوردن مایوی اسلامی بودند.
از سویی دیگر، عکسی از جشنواره
کن منتشر شد که در آن به یک زن مسلمان که لباس اسلامی پوشیده بود،
برچسب‌هایی در مورد نپوشیدن لباس‌های اسلامی و احترام به اخلاق خوب و
سکولاریسم زده شده بود. خبرنگاری که این صحنه را در جشنواره کن، دیده بود،
اذعان کرد که اقدامات ضد پوشش اسلامی در فرانسه به خانه‌نشین شدن زنان در این کشور و نیامدن آنها به خیابان‌ها و سواحل منجر می‌شود.
* سکولارسیم فرانسوی هیچ مذهب دیگری را بر نمی تابد
مباحث مربوط به ممنوعیت استفاده
از لباس اسلامی در فرانسه مخلوطی از مباحث مربوط به هویت، ایمان،
ملی‌گرایی، اولویت‌های شخصی، آزادی های اساسی است و به تنش طولانی میان
مسلمانان و جوامع غربی که در آن زندگی می‌کنند، باز می‌گردد. البته، این تعجب‌آور نیست که فرانسه مرکز بحران‌های مربوط به ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی باشد، به این دلیل که سکولاریتی فرانسوی یا لائیسیته، یک شکل خشک از سکولاریسم است که پس از انقلاب فرانسه، در قرن هجدهم، کاملاً به هویت سیاسی شهروندان این کشور شکل داده است. در این شرایط، تحمل دیگر مذاهب و نمودهای آن برای فرانسوی‌ها و به ویژه کاتولیک‌های سنتی دشوار شده است.
از سویی دیگر، فرانسوی‌ها
برای خودشان یک مأموریتی در عرصه فرهنگی قائل هستند که طی آن باید در
چارچوب آن به صادرات ارزش‌های فرانسوی به دیگر کشورها بپردازند و در راستای
تکامل دیگر کشورها گام بردارند. یکی از محصولات فرانسوی‌ها که به
صادرات آن به دیگر کشورها افتخار می‌کنند، نخبگان تکامل یافته است. این طرز
تفکرات در فرانسه به خوبی نشانگر احساسات ملی آنها درباره تکامل یافتگی و
لزوم انتشار ارزش‌های غربی و به ویژه فرانسوی به دیگر کشورها است.
استعمار فرانسه تا حد زیادی
توانست اصول این کشور را در قرن بیستم در کشورهای مستعمره پیاده‌سازی کند.
حتی جنگ‌های ضد استعماری در الجزایر، ویتنام، کشورهای آفریقایی، خاورمیانه و
سرزمین‌های دیگر نیز نتوانست به صورت کامل اصول فرانسوی را از میان ببرد.
فرانسه نیز مانند دیگر امپراطوری‌ها، در کشورهای مستعمره جمعیتی را برجای
گذاشت که به زبان فرانسه صحبت می‌کردند، آزادی فرانسه را تحسین می‌نمودند و
به دنبال یافتن شغل یا فرصتی برای زندگی در این کشور بودند. از سویی دیگر،
در دنیای مدرن و پس از دوره استعماری نیز برخی از شهروندان کشورهای مختلف
برای زندگی به فرانسه مهاجرت کردند.
* فرانسه دومین کشور مسلمان در اروپاست
نظرسنجی اخیر موسسه پیو نشان می‌دهد که بیش از 4.7 میلیون مسلمان، در حال حاضر در فرانسه زندگی می‌کنند که بیش از هفت درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند
و فرانسه دومین کشوری است در اتحادیه اروپا که بیشترین میزان جمعیت مسلمان
را در خود جای داده است. بسیاری از مسلمانانی که در فرانسه زندگی
می‌کنند، دو یا سه نسل است که در این کشور هستند. آخرین نسل از مهاجران
مسلمان فرانسه، بیشتر افرادی هستند که از مستعمرات سابق فرانسه مانند
الجزایر، مراکش و تونس به این کشور آمده‌اند.
مهم اینکه؛ نتایج نظرسنجی موسسه
پیو در فرانسه درباره جنجال استفاده از مایو اسلامی نشان می‌دهد که هر 1
نفر از 4 نفر مسلمانی که در فرانسه زندگی می‌کند، عنصری نامطلوب در کشور
خودش به شمار می‌رود.
قوانین فرانسه شاید از ترس
روزافزون از دین اسلام نشأت بگیرد امّا؛ شواهد موجود نشان می‌دهد که رویکرد
فرانسه در این باره کاملاً با آنچه در جهان در زمینه ادغام اقلیت‌های
مسلمان در جریان است، تضاد دارد. مثلاً؛ در کانادا به پلیس‌های زن اجازه
داده شده است که حجاب داشته باشند و این امر در راستای ادغام اقلیت مسلمان
در کل جامعه انجام شده است. از سویی دیگر، نیروی پلیس اسکاتلند نیز یک لباس
حجاب جدید را برای زنان مسلمان این کشور معرفی کرده است.
طی چهار دهه گذشته، رشد افراط
گرایی در غرب زیاد بوده است، امّا؛ ممنوعیت استفاده از مایو اسلامی در
فرانسه امری بیهوده بود که با تحقیر این کشور همراه شد و در نهایت نیز لغو
گردید. به نظر می‌رسد که مشکلات مربوط به اجرای این قانون در فرانسه همچنان
ادامه خواهد داشت.
منبع: نسيم
