ماهنامه علوم انساني «عصر انديشه» چند روزي است كه به دكه‌هاي روزنامه‌فروشي آمده است. اين ماهنامه كه حدود دو سال است به سردبيري پيام فضلي‌نژاد انتشار مي‌يابد، در جديدترين شماره خود در پرونده «چالش ناكارآمدي علوم انساني» به واكاوي 20 شبهه درباره منطق اسلامي‌سازي علم پرداخته و در همين موضوع با آيت‌الله سيد‌محمد خامنه‌اي رئيس بنياد حكمت اسلامي صدرا گفتوگو كرده است.
آيت‌الله خامنه‌اي در اين گفتوگو معتقد هستند «همه علوم انساني سوغات غرب نيست و جايگزيني عبارت فلسفه مسلمان به جاي فلسفه اسلامي، مضحك و بي‌معناست.»
همچنين مهدي محقق، رئيس انجمن آثار و مفاخر فرهنگي ايران نيز مي‌گويد علم، علم است و اسلامي و غيراسلامي ندارد. محمدامين قانعي‌راد، رئيس انجمن جامعه‌شناسي ايران هم معتقد است «علوم انساني در ايران داراي چالش‌هاي معرفت‌شناسي نيست. ريشه سكولاريسم در جامعه ايران در علوم انساني نيست.»
مهدي گلشني، اسماعيل منصوري لاريجاني، بيژن عبدالكريمي، فرانسيسكو ژوزه لوئيس، احمد رهنمايي، شريف لك‌زايي، حسين كلباسي، قاسم پورحسن و احمد رهدار هم در مقاله‌هايي به بيان ديدگاه‌هاي خود درباره شبهات منطق اسلامي‌سازي علم پرداخته‌اند.
اما يكي از مهم‌ترين مطالب اين شماره از نشريه، مصاحبه اختصاصي عصر انديشه با «كاندوليزا رايس» مشاور امنيت ملي و وزير خارجه پيشين امريكا است. او در مصاحبه با «عصر انديشه» ضمن تأكيد بر اين موضوع كه ايران تنها كشوري است كه بر پايه «رئاليسم» حركت مي‌كند و هرگز از رقيبان و دشمنان خود تصاوير فرضي و خيالي نمي‌سازد، مي‌گويد پيشرفت ايران به دليل باور به بنيان‌هاي مذهبي و ايدئولوژيك خود است. مي‌توان با جنگ مذهبي، بنيان‌هاي سياسي ايران را لرزاند. اين پرونده به «جمهوري اسلامي تقلبي و اينكه چه سرنوشتي در انتظار ملت است؟» پرداخته است.
مهدي جمشيدي و حسين غفاري آثار خود را درباره جمهوري اسلامي تقلبي، واكاوي بنيان‌هاي تئوريك «اعتدالگرايي متأخر» با تكيه بر آراي محمود سريع‌القلم و چگونگي تفكر غرب درباره اصولگرايان شيعي، خشونت و ترور ارائه كرده‌اند.
محمد هاشمي، عضو هيئت مؤسس حزب كارگزاران نيز در مصاحبه با «عصر انديشه» در همين بخش درباره علل و عوامل استحاله تكنوكرات‌ها مي‌گويد: تكثر به هويت كارگزاران ضربه مي‌زند. بايد مراقبت كنند تا كارگزاران به سرنوشت مشاركت دچار نشوند.
«جنبش روشنفكران مبارز» عنوان يازدهمين سرمقاله پيام فضلي‌نژاد سردبير مجله عصر انديشه است كه علاوه بر آسيب‌شناسي فكري جبهه انقلاب، توضيح مي‌دهد كه چگونه از به هم آميختن ارتجاع و ابتذال، نخبگان تقلبي متولد شدند و روشنفكران واقعي باختند. او معتقد است كه امروز «تجديدنظرطلبي روش‌شناختي» جبهه انقلاب مرحله گريزناپذيري براي بازبيني تئوري‌ها و عملكردها براي حفظ سرمايه‌هاي اجتماعي است و انديشيدن به «كيستي روشنفكرِ مسلمان» راه‌حل گره‌هاي پيش رو در جامعه مي‌تواند باشد. فضلي نژاد با تأكيد بر انفعال نخبگان انقلابي مي‌نويسد، اگر عمارهاي انقلاب تنها در سطح جريان شناسي روبنايي متوقف شوند، به تناقض و انفعال مي‌رسند.
در قسمت‌هايي از اين سرمقاله مي‌خوانيم:«تحولات سياسي اخير جامعه و دولت در ايران، جبهه فكري انقلاب اسلامي را با پرسش‌ها و چالش‌هاي جديدي مواجه كرده است. از يكسو، با به قدرت رسيدن دوباره جريان تكنوكرات غربگرا در ساخت سياسي كشور، فرصت يك بازانديشي نظري - عملي براي اين جبهه فراهم شده كه بتواند به دوران طلايي خود باز‌گردد. از سوي ديگر، رضايت به ركود فكري جبهه انقلاب و سكوت در مقابل سستي‌هاي آن، جز به يك شكست ايدئولوژيك (با تبعاتي فراملي) منجر نخواهد شد.
گويي بر سر دو راهي‌اي ايستاده‌ايم كه يا بايد با نقد گذشته خود، راه آينده را هموار سازيم؛ يا بايد به شكلي عافيت‌انديشانه و منفعلانه، سكوت كنيم و در مدح خودمان و همفكرانمان قصه بسازيم كه به باور ما، جامعه ديگر ظرفيت پذيرش آن را ندارد. بنابراين، «نقد فعالانه» را بر «سكوت منفعلانه» ترجيح مي‌دهيم و بر سر اين دوراهي، راه اول را انتخاب مي‌كنيم.
امروزه بخش‌هايي از جامعه، گرچه حكومت اسلامي را مشروع مي‌دانند و حتي اقتدار نظامي و امنيتي آن را مي‌ستايند، اما در عرصه تحقق عدالت و رفاه، تئوري‌هاي ديني را ناكارآمد مي‌پندارند، نسبت به برخي نخبگان ملي خود بي‌اعتمادند و تدريجاً به تجويزهاي چهره‌هاي غربگرا اقبال پيدا مي‌كنند. زمينه و بستر اين اقبال لزوماً دگرديسي‌هاي اعتقادي يا تغييرات ايدئولوژيكي جامعه نيست. بخشي از اين رويداد ناشي از تجربيات سياسي يك دهه گذشته ايرانيان است كه آثار اقتصادي و اجتماعي ناگواري بر زندگي مردم داشته است و متأسفانه فعالان سياسي و كنشگران فرهنگي ما در جريان‌هاي گوناگون، به هر دليل از درك تبعات و لمس پيامدهاي آن عاجز بوده‌اند. وانگهي، خسارت‌هاي اين عجز نظري و بي‌عملي آنها، گاه به پاي كارآمدي و مشروعيت اصلِ فلسفه انقلاب نوشته شد.»
فضلي‌نژاد در قسمت ديگري از اين مقاله مي‌نويسد: «امروز زمان آن رسيده كه بيش از آنكه به سياستمداران خرده‌پا و سياست‌زدگي روزمره براي حل گره‌هاي جامعه‌مان توجه نشان دهيم، به «كيستي روشنفكر مسلمان» بينديشيم؛ روشنفكر مبارزي كه مأموريت‌هايش نه تنها بومي بلكه جهاني است: هم تشيع انگليسي را در برابر خود دارد، هم مدرنيته داعشي و هم سرمايه‌داري رانتي را و ناگزير بايد به بلوغ برسد و جهاني بينديشد. انقلاب اسلامي به «جنبش روشنفكران مبارز» محتاج است و براي تحقق آن بايد زمينه بازگشت نخبگان انقلابي را به عرصه عمومي فراهم آوريم. در اين بستر به يك «رفرم متدولوژيك» و «تجديدنظر در روش» نياز داريم كه از دل اين بازانديشي پديد خواهد آمد.»
پرونده ويژه اين شماره «عصر انديشه» به «نقشه آينده جهان» اختصاص دارد و پژوهش‌هايي را درباره «فلسفه آينده‌سازي؛ چه روندهايي را مي‌توان تغيير داد» منتشر كرده است. در همين زمينه با ماهاتير محمد نخست‌وزير سابق و معمار مالزي نوين درباره استراتژي ايران، مديريت بحران اقتصادي، جهان عرب و آينده اسرائيل به گفتوگو پرداخته است.
ريچارد مورفي ديپلمات كهنه‌كار امريكايي نيز در گفتوگو با «عصر انديشه» مي‌گويد ميان ايران و عربستان جنگ نمي‌شود. در آينده ايران مي‌تواند به هژمون منطقه‌اي تبديل شود.
«عصرانديشه» در مصاحبه‌هاي ديگري با جرمي سي‌گلن آينده‌شناس و پرفسور سهيل عنايت‌الله پيرامون شناخت روش‌هاي آينده‌پژوهي براي ايران و مدل‌هاي چشم‌اندازسازي براي تغيير آينده به موضوع «فلسفه آينده‌سازي» مي‌پردازد.
پرفسور الكساندر دوگين، تام لومباردو، خالد ابوالفضل، امانوئل والرشتاين، لنوئيد ساوين، سيد‌مجتبي موسوي، محمدرضا دهشيري و علي‌اكبر ضيايي در اين بخش مقاله دارند.
سولن دل ويچيو، ژولين بوييست، ژان ماريپوتيه، سيريل وانلربرگ و آميد فلجاوي نيز از شركت‌كنندگان در ميزگرد خارجي اين پرونده هستند.
يادنامه اين شماره با عنوان «متن منتشر نشده موسي كليم‌الله» به آخرين اثر از فرج‌الله سلحشور پرداخته و ضمن انتشار بخشي از سكانس تبديل شدن عصاي حضرت موسي به اژدها، براي اولين‌بار گفت‌وگويي از او را درباره «تئوري اسلامي فيلمسازي» منتشر كرده است. سلحشور يك سال قبل از درگذشتش، در تماس با سردبير «عصر انديشه» متن فيلمنامه «موسي كليم‌الله» را در اختيار او قرار داد تا در زمان مناسب منتشر شود.
شماره يازدهم مجله «عصر انديشه» در 180 صفحه و با قيمت 8 هزار تومان به سه زبان فارسي، انگليسي و فرانسه روانه كيوسك‌هاي مطبوعاتي و مراكز فرهنگي شده است.
