بعد از برجسته‌سازي بي‌ربط و بدون دليل تصوير غلامحسين كرباسچي روي يكي از نشريات هلدينگ رسانه‌اي كارگزاران، در اين هفته موجي از تحليل‌ها و اظهارنظر نسبت به تأثير چهره‌هاي اينگونه بر انتخابات در شبكه‌هاي اجتماعي و رسانه‌هاي رسمي به راه افتاد تا جايي كه يكي از نمايندگان اسبق اصلاح‌طلب مجلس (راكعي) از عارف در اين باره توضيح خواست و عابد فتاحي نيز در اعتراض به پلشتي‌هاي احتمالي خود را مستقل اعلام كرد.
بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه پول از مجلس پنجم وارد انتخابات مجلس شوراي اسلامي در ايران شد. آن نقطه، شروع پروسه خطرناكي بود كه مي‌رود تا شكل و شمايل انتخاباتي در ايران را همانند كشورهاي غربي كند. بدين معني كه پول، سرنوشت انتخابات را رقم بزند. حمايت مالي آلودگان اقتصادي از كانديداها، شام‌ها و ناهار و پوسترهاي آنچناني و رأي‌خري از جمله اين اقدامات است.
مجلس پنجم مطلع شكل‌گيري كارگزاران سازندگي بود؛ حزبي كه در بعد فرهنگي و ديني خود را ليبرال مي‌داند و در عرصه اقتصادي هم برخي افرادش سابقه فساد اقتصادي دارند و هم در دسترسي به رانت زبانزد است. محكوميت شهردار اسبق به خاطر ريخت و پاش‌هاي سليقه‌اي و واگذاري پول به برخي كانديداها و نمايندگان سابق نمونه‌اي از آن است. علاوه بر آن شهرام جزايري نيز محوريت حاتم‌بخشي خود را مجلس قرار داده بود تا جايي كه برخي از نمايندگان آن روز - كه امروز نيز كانديداي تأييد صلاحيت شده هستند- (!) و حتي رئيس مجلس را نيز آلوده كرد و اين آلودگي به صورت طنز و كنايه سال‌ها در ادبيات سياسي- اقتصادي ايرانيان به كار برده مي‌شد.
آلوده شدن نمايندگان مجلس در نظام اسلامي به پول‌هاي كثيف و وامداري نسبت به حاميان اينگونه، زنگ خطري است كه دستگاه‌هاي نظارتي بايد بيش از پيش نسبت به آن اهتمام داشته باشند وگرنه كم‌كم بين مجلس ايران و ساير كشورها تفاوت معناداري را نمي توان يافت و هرچه نظام براي جراحي اين موضوع هزينه پرداخت كند، ارزش آن را دارد. جريانات سياسي و خصوصاً جريان اصلاحات كه براي خود هويت و شأن قائل هستند، چگونه مي‌توانند براي رسيدن به قدرت تن به منت‌گذاري آلودگان اقتصادي دهند و هويت خويش را مخدوش كنند. صاحبان زر و زور نه‌تنها مي‌توانند نمايندگان مجلس را آلوده كنند كه مي‌توانند به مانند سال 1388 با پول شرخر و اراذل را به ميدان بياورند كه نمونه‌هايي از آن توسط آقازادگان در تهرانپارس و سعادت‌آباد مشاهده شده است. واقعاً آلودگان اقتصادي در عرصه سياسي به دنبال چه هستند و قدرت‌خواهي آنان با كدام هدف انجام مي‌شود؟ آيا مي‌توان در نظام اسلامي سايه سرمايه‌داران را بر قدرت و حكومت ديد؟ آيا آلودگان مي‌توانند پيشاني انتخاباتي جنا‌ح‌هاي داخل نظام باشند؟!
«پول كثيف»، «رأي كثيف» و «سرمايه اجتماعي كثيف» سه عنصري است كه سلامت مردم‌سالاري در نظام جمهوري اسلامي را تهديد مي‌كند. تقبيح حصول و وصول مال حرام، آلوده و شبهه‌ناك در طول تاريخ زندگي مسلمانان يك ارزش متعالي و انسان‌ساز بوده است. مال حرام در هيچ مقطع تاريخي و در نظر هيچ مفسر ديني ارزش محسوب نشده است و مشمول مرور زمان و تحول نمي‌گردد. عنصر زمان نيز تاكنون قبح آن را نشكسته است و اين اصل بنيادين همچنان در سپهر زندگي مسلماني از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. «پول كثيف» كه اخيراً وارد ادبيات سياسي كشور شده است، اگر صرف «قدرت‌يابي» يا هزينه در راه رسيدن به قدرت در نظام ديني شود، بسيار شكننده‌تر و مشمئزكننده‌تر خواهد بود. واقعاً نمي‌توان باور كرد در جمهوري اسلامي ايران افرادي يافت شوند كه براي رسيدن به قدرت دست به چنين اقداماتي بزنند. ممكن است آدمي در مسير زندگي اقتصادي خود به «درآمدهاي بدون زحمت» نيز دست يابد كه آن نيز از نظر ديني نكوهيده است، چراكه پول حلال بايد حاصل دسترنج باشد. با اين حال پول‌هايي كه از زد و بند و رانت به دست مي‌آيد، مي‌تواند نظام را آلوده كند.
پيوند قدرت و ثروت
در جمهوري اسلامي ايران اصل پيوند «قدرت» و «ثروت» امري خطرناك است، چراكه سايه سنگين ثروت اگر بر سر سياست افتاد، نظام اسلامي از درون پوسيده مي‌شود و شكل و شمايل ظاهري و باطني آن همانند نظام‌هاي ليبرال- سرمايه‌داري رخ‌نمايي مي‌كند. وقتي بانك‌هاي خصوصي در ايران ايجاد شد، اين خطر را بسياري از دلسوزان گوشزد كردند كه ممكن است پول‌هاي كلان در فرداي سياست و مجلس به كار گرفته شود و اهل حكومت وامدار اهل قدرت شوند و به جاي سياست‌هاي همسو با منافع ملي و مصالح اسلامي، سياست‌هاي اهل ثروت را دنبال كنند و تدوين قوانين نظام جمهوري اسلامي به سمت منافع طبقه خاصي گرايش يابد. حال تصور كنيد پولي كه قرار است چرخه قدرت را به حركت درآورد، پول كثيف و درآمد نامشروع باشد و درآمدي باشد كه در قبال نابودي زندگي انسان‌هاي ديگر به دست آيد. دستهاي كه اهل قدرت هستند به صورت طبيعي قدرت را براي اندوختن ثروت مي‌خواهند، بنابراين براي ورود به قدرت، به ثروت نياز دارند و بعد از حصول قدرت مجدداً به دنبال كسب ثروت مي‌روند. پيوند قدرت و ثروت همانند يك چرخه عمل مي‌كند. مفهوم قدرت براي اين دسته نه تعالي انسان يا خدمت به اسلام و ميهن است، بلكه تسهيل كسب ثروت و لذت‌جويي از آن است، بنابراين رابطه قدرت و ثروت آنان همانند يك «معامله» و «تجارت» قابل فهم است كه پول خرج مي‌كنند تا به قدرت سياسي دست يابند و پس از كسب قدرت و در سايه اختياراتي كه قدرت به ارمغان مي‌آورد، منافع خود را دنبال مي‌كنند تا بتوانند در قدرت استمرار يابند. اين حركت نكوهيده و اين آلودگي در انتخابات امسال در حال رخ‌نمايي است.
اميد است جريانات مدعي انديشه و حريت عنان خود را به اصحاب مفسد و آلوده نسپارند.
هشدار مقام معظم رهبري درباره شناخت ترتيب‌دهندگان ليست‌ها شاخص مهمي است كه اهداف و افراد مستعد براي رسيدن به آن اهداف را لو مي‌دهد.
عزیز جان تا حالا که اینها (اصلاح طلبان) اخ و چه و چه بودند اکنون چه شده که اصلاح طلب خطاب میشوند نکند اب رودخانه مسیر خود را نمی رود؟ 
