شانزدهم آذر كه در تقويم كشور به‌عنوان «روز دانشجو» ثبت‌شده است، با مفهوم سلطه ناپذيري و استكبارستيزي پيوندي عميق داشته و دارد. هرچند در طول ادوار گذشته تلاش شده است تا ماهيت جنبش دانشجويي استحاله شده و آرمان‌هاي تقلبي و بدلي براي اين حركت -كه عدالت‌خواهي جزو ذات آن است- جعل شود، اما پر واضح است كه اين آرمان‌هاي اصيل و ذات حقيقي اين جنبش به فراموشي سپرده مي‌شود.
اكنون روند تحولات كشور به مقطعي خاص رسيده است كه جريان نفوذپذير اين بار در پوشش پذيرش هنجارهاي بين‌المللي و هضم‌شدن در معادلات جهاني بار ديگر، همان رويكرد بازگشت سلطه‌گران را به انتظار نشسته است. اگر روزگاري با شعارهاي خوش آب و رنگ و فريبنده آزادي، توسعه سياسي و ليبرال دموكراسي، عده‌اي به دنبال پهن كردن قالي قرمز در برابر امريكايي‌ها در داخل بودند، امروز گفتماني ديگر براي باز كردن جاي پا براي غرب در ايران بازشده است كه البته اين بار نيز از ادبيات فريبنده «توسعه» بهره مي‌جويد.
اين‌چنين است كه اين ادبيات حتي به كاخ سفيد هم سرايت كرده و ساكنان آن صراحتاً ادعا مي‌كنند «مرگ بر امريكا براي ايراني‌ها اشتغال ايجاد نمي‌كند و امنيت را هم ارتقا نمي‌دهد.» جالب‌تر اين است كه كسي كه - به اعتراف خودش- ظالمانه‌ترين تحريم‌هاي تاريخ را عليه ملت ايران وضع كرده است و همه‌روزه براي بي‌ثبات‌سازي و ناامن كردن اين مرزوبوم طرح‌ريزي مي‌كند، سوگوار اشتغال و امنيت ايرانيان مي‌شود!
طبعاً جنبش دانشجويي اصيل كه ظلم ناپذيري و سلطه‌ستيزي را وجهه همت خود قرار داده است، مي‌داند كه امروز الگوي توسعه وابسته وارداتي و به‌اصطلاح تعامل‌گرا اساسي‌ترين محمل رخنه و نفوذ دشمن است، مقابله روشمند و دانشي با اين الگو، از مصاديق اساسي جهاد براي انقلاب‌اسلامي است.
دانشجوي انقلابي و مسلمان مي‌داند سلطه‌گران در دوره پسابرجام اميدهاي زيادي براي نفوذ سياسي، فرهنگي، اقتصادي و حتي امنيتي پيداكرده‌اند و اندك غفلت جبهه مؤمن انقلابي مي‌تواند خسارت‌هاي زيان‌بار و جبران‌ناپذيري به همراه داشته باشد.
اما روي ديگر اين سكه مسئولان نيز هستند. امروز و در 16 آذري ديگر دانشگاه ميزبان رئيس‌جمهور است. تجربه نشان داده است كه سخنان رئيس‌جمهور در دانشگاه تأثير بسزايي در فضاي سياسي و رسانه‌اي كشور داشته و مي‌تواند موجب يأس بدخواهان و اميد دلسوزان و خودي‌ها گردد. بنابراين همان‌گونه كه شعار«اميد» در گفتمان دولت يازدهم برجسته شده است، اين انتظار به‌حق وجود دارد كه اظهارات امروز رئيس‌جمهور در دانشگاه، براي ملت ايران «اميدآفرين و آرامش‌بخش» و براي دشمنان و نفوذي‌ها «نگران‌كننده و اضطراب‌آفرين» باشد.
انتظار مي‌رود سخنان رئيس‌جمهور در دانشگاه تقويت‌كننده «اعتمادبه‌نفس ملي» باشد و تشويق‌كننده دانشگاهيان در تحقق شعار «ما مي‌توانيم» باشد. انتظار مي‌رود رئيس‌جمهور با ياري دانشگاهيان، علل نگران‌كننده كاهش شتاب رشد علمي را بررسي كرده و براي آنها در اين سخنراني راهكارهاي اجرايي پيشنهاد دهد.
انتظار مي‌رود رئيس‌جمهور به فرصت‌طلباني كه به دنبال كشاندن فضاي تنش‌آفرين سياسي به داخل دانشگاه هستند، نهيب بزند و به مسئولان مربوط در خصوص برهم‌خوردن آرامش محيط دانشگاهي هشدار دهد.
انتظار مي‌رود رئيس‌جمهور به شعار «همدلي و هم‌زباني» لبيك گفته و صراحتاً در مقابل جرياناتي كه به دنبال قطب‌بندي جامعه، چند دسته كردن مردم و دوگانگي در حاكميت هستند موضع بگيرد.
انتظار رفته و مي‌رود رئيس‌جمهور در دانشگاه از پياده‌سازي اقتصاد مقاومتي و پيشرفت با تكيه‌بر توان جوانان دانشگاهي خودمان، حمايت كرده و برنامه‌هاي عملياتي دولت را براي حمايت از توليد ملي، تكيه به فناوري بومي، بهره‌گيري از ظرفيت نخبگان و كاهش خام فروشي برشمارد.
و در يك‌كلام انتظار مي‌رود سخنان امروز رئيس‌جمهور در دانشگاه موجبات خشنودي ملت ايران شده و عصبيت و نااميدي نفوذگران و نفوذپذيران را به همراه داشته باشد. بايد صبر كرد و اين سخنان را شنيد.
